Bir varmış, bir yokmuş yemyeşil ormanların, berrak derelerin, rengarenk çiçek bahçelerinin ve kuş cıvıltılarının duyulduğu, hayvanların birbirleriyle dostça yaşadığı güzel bir dünyada, Deve Kuşu Şen adında tatlı, meraklı ve neşeli bir deve kuşu yaşarmış. Şen, diğer hayvanlardan farklı olarak, uzun bacakları, geniş gagası ve sırtındaki ince tüylerle dikkat çeker, her sabah güneşin altın ışıklarıyla uyanır, etrafındaki güzellikleri keşfetmek için heyecanla koşarmış. O, sadece ot yemekle yetinmez, çevresindeki her şeyi gözlemleyerek öğrenmeyi, diğer hayvanlarla sohbet etmeyi ve doğanın sırlarını keşfetmeyi çok severmiş.
Bir sabah, Şen, ormanın hemen kenarındaki geniş merada dolaşırken, hafif esen rüzgarın getirdiği çiçek kokuları ve kuş seslerinin neşesiyle dolu ortamda, aklında yeni bir soru belirmiş "Doğa neden bu kadar güzel ve düzenli?" diye düşünmeye başlamış. Merakına yenik düşen Şen, gözlerini yukarı kaldırıp etrafı dikkatle incelemeye başlamış. Uzakta, bir nehrin suları eskisi kadar akmıyor, bazı yerlerde suyun önünü kapatan büyük kayalar, kırık dallar ve yabancı maddeler birikmiş görünüyormuş. Şen, "Bu durum ormanda yaşayan tüm hayvanları etkiler, çünkü su yaşam kaynağıdır. Eğer doğa bu şekilde devam ederse, bitkiler solacak, hayvanlar susuz kalacak," diye düşünmüş.
Şen, bu önemli sorunun cevabını bulmak için öncelikle diğer hayvanlarla konuşmaya karar vermiş. İlk olarak, bilge ve yavaş hareket eden kaplumbağa Zaman Amca’nın yanına gitmiş. Zaman Amca, uzun yılların tecrübesiyle doğanın sırlarını bilen, sakin ve bilgili bir hayvandı. Şen, "Sevgili Zaman Amca, ormanda suyun akışı neden kesilmiş? Doğa neden bu şekilde dengesini kaybediyor?" diye sormuş. Zaman Amca, derin bir ses tonuyla, "Sevgili Şen, doğa bazen zor zamanlar yaşar. Su akışını engelleyen unsurlar, zamanla birikebilir. Bizim görevimiz, sabırla ve dikkatle bu engelleri fark etmek ve mümkünse doğayı yeniden düzenlemektir," demiş. Şen, kaplumbağanın sözlerini dikkatle dinleyip, kalbine not etmiş.
Bundan sonra Şen, merada koşarken, nehir kenarında oynayan neşeli tavşan Pofuduk ile karşılaşmış. Pofuduk, hızlı adımlarla zıplayarak, "Şen, neden bu kadar endişelisin? Ormandaki suyun durduğunu duydum," demiş. Şen, "Evet, Pofuduk, suyun akışını engelleyen bazı engeller var. Bu durum, doğanın dengesini bozuyor. Bence hep birlikte bu sorunu çözebiliriz," demiş. Pofuduk, "Harika bir fikir! Hadi, birlikte hareket edelim," diyerek Şen’e katılmış. Biraz ileride, ağaçların arasında neşeyle koşturan sincap Cıvıl da onlara katılmış. Cıvıl, "Ben ağaç dallarını ve küçük taşları daha iyi görebilirim. Bizim küçük çabalarımızla orman tekrar eski neşesine kavuşur," diyerek arkadaşlarına destek olmuş.
Üç arkadaş, ormanın susuz kalan bölgesine ulaşınca, vadinin kenarında suyun akışını engelleyen büyük taşları, kırık dalları ve yaprakları dikkatle incelemişler. Şen, "Bakın, burada suyun akmasını engelleyen birçok engel var. Eğer bunları kaldırırsak, nehir tekrar akmaya başlayacaktır," demiş. Pofuduk hemen çevik adımlarla yerdeki küçük taşları toplamaya başlamış, Cıvıl ise ağaç dallarını dikkatlice yerlerinden kaldırmış. Şen ise, uzun bacaklarını kullanarak engellerin bulunduğu alanı gözlemlemiş ve diğer arkadaşlarına rehberlik etmiş. Birlikte, uzun ve yorucu bir gün boyunca, her bir engeli tek tek kaldırmışlar. Zamanla, ormandaki susuz bölgelerde suyun akışı yeniden başlamış nehirden berrak sular fışkırmaya, etraftaki bitkiler yeniden canlanmaya başlamıştı.
Bu büyük başarı, ormanda yaşayan tüm hayvanların kalplerinde derin bir sevinç uyandırmış. Herkes, "Birlikte çalışırsak, her zorluğu aşarız," diyerek birbirlerine destek olmuş. Şen, "Benim hızlı gözlem yapabilme yeteneğimle, Pofuduk’un çevikliği ve Cıvıl’ın dikkatli çalışması birleşince, doğa tekrar düzenlendi," diyerek dostluğun ve dayanışmanın önemini vurgulamış. Ormandaki diğer hayvanlar da, bu iş birliği sayesinde doğanın yeniden canlandığını görmüş ve minnettarlıkla birbirlerine sarılmışlar.
Başarı kutlaması için, ormanın geniş bir alanında rengarenk çiçeklerle süslenmiş bir meydan oluşturulmuş. Tavşanlar, sincaplar, kuşlar, kaplumbağalar ve diğer hayvanlar bir araya gelerek, dans etmiş, şarkılar söylemiş ve nehir kenarında sevinçle koşmuş. Bu kutlama, sadece suyun yeniden akmasının sevincini değil, aynı zamanda dostluğun, yardımlaşmanın ve farklılıkların bir araya geldiğinde nasıl büyük mutluluklar getirdiğini de simgeliyordu.
Zamanla, bu güzel iş birliği ormanın her köşesine yayılmış, minik hayvanlar bile birbirlerine yardım etmenin, sabırlı olmanın ve doğayı korumanın önemini öğrenmiş. Şen, Pofuduk ve Cıvıl, ormanın dillerinde nesilden nesile anlatılan bir efsaneye dönüşmüş. Her yeni gün, ormandaki her canlı, suyun berrak akışı, ağaçların rüzgarla sallanışı, çiçeklerin renkleri ve kuşların neşesiyle, birlikte hareket etmenin getirdiği gücü hatırlıyordu.
Köydeki çocuklar, ormandaki bu macerayı duyunca, doğayı korumak için küçük etkinlikler düzenlemeye başladılar. Onlar da, Şen ve arkadaşlarının örnek aldığı gibi, çevrelerindeki bitkileri suluyor, çöpleri topluyor ve doğanın güzelliklerini korumaya çalışıyorlardı. Her akşam, evlerinin pencerelerinden dışarı bakıp yıldızları izleyen çocuklar, "Birlikte çalışırsak her zorluğu aşarız" diyerek, uykuya dalmadan önce birbirlerine söz veriyordu.
Ve böylece, Deve Kuşu Şen’in tatlı maceraları, ormandaki tüm hayvanların ve köydeki çocukların kalplerinde unutulmaz bir yer edindi. Onun macerası, doğanın mucizelerini, bilginin ve sevgiyi paylaşmanın önemini herkese öğretti. Her gün, ormandaki her canlı, minik dostlarının gösterdiği cesaret ve iş birliği sayesinde, hayatı daha umut dolu ve neşeli yaşamaya devam etti. Masal mutlu sonla bitti çünkü dostluk, sabır ve yardımlaşma, doğayı korumanın en değerli anahtarıydı. Her gece, ormandaki hayvanlar ve köydeki çocuklar, Şen’in macerasını hatırlayarak tatlı rüyalara daldılar ve her yeni güne sevgiyle, umutla ve bilgiyle uyanarak, yaşamın güzelliklerini yeniden keşfettiler.
Yorumlar (0)
Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu siz yapın!