Dayırnen Zore (Vezir) Hikayesi

Urum Halk Hikayeleri

Var eten bir hoja-harı, bir de oglu garipler. Ogluun da adın hoyaylar Dayır Honşuları da büyük adam eten. Zendin. Var eten hızları, Vezir. Olar ösiy teliyler tohuzar yanşa. Varıylar skolyaa etisi. Bir varıylar, bir teliyler, bir yemek yiyiyler, öle oluylar. Endi skolyaı bitirejekler. Seviyler bir birin. Dayır teliy eve
– Ana var – sa huda Vezirlere.
– Ya oglan! Olur mu bizim işimiz? Biz garip, o zendin. O padşah. Olmaz bizim işimiz.
– Men diyim saa
– Olur. Babası vermese hız gönül tetir, veridir.
– Ayda, olmasa varayım. Çıhay titiy. Varıy, otruy. Tirdi:
– Padşah baba, men size teldim. Boynum hıldan inje. Sizin dülünüze teldim. Oglum yiberdi. Sizin hızınızı veriniz. Çoh lafetmey padşah ta:
– Osun. Çagınylar hızı, soray ahılı. Diy
– Verseniz, varajam, vermeseniz de, varajam. Biz skolya skamisinden beri etimiz bir. Söz veriyler. Haytıy teliy.
– Ne dedi ana?
– Ne dedi? Veriyler. Bilar endi nışannı tibik bir birlerne varıp teliyler. Ştiy jadu harı Marya, nızdırlıy. Varıy, tiriy, selam veriy, selam alıy.
 – Padışah baba! İç olur mu, padışaam, garipnen zendin uyar söğpet?

Garibin garipnen uyar söğpet, zendinin zendinnen. Siz de çıhargansınız o garibe veriysiniz IZIUIZIY Ya ne padşah? Türüy, tüşünüy. – Aythanın pek dogru. Ya nas köz tetirek?
– Savuturuk
– Diy. Ştiy hız – Savutmaysınız. Timseye de varmayjam. Bir garip Dayire varajam. Men onu bedeniyim, seviyim. Time de versen varmayjam.- diy babasna. Haytıy jadu harısı babası da laf tesiy, vermey hızını. Hız da teliy sölüy
 – Bele – bele meni saa vermeyjekler Bahşa memnet’etten bir yaşa veriyler.
– Men titerim gurbet eline,
– diy. Dayır
– Yedi yıl, hazanayım.
– Yedi yıl beklerim saa
 – diy hız.
– Evlenmesen haytıp telsem sen meen, men seen. – Güzel, diy hız. Dayır da çıhay hapu ögüne, başlay atını egerlemee. Hız da penjereden köriy. Türkü hırlay:
Dayır atın ederliy
Dayır atın ederliy
Biliyim ditersin merdime
Alha manet vermeye
 Dittigi yollar tüz (diz) olsun
Yejeler sana gündüz olsun
Benden garip yar sarar isen
Eti gözün tör olsun! Yaş titiy. Hız da halıy Titiy bu, varıy bir çohrah başna, yatıy.

Atını hoyay bir daa teliyler çohraga merdimden eti hız, yapaylar salhınnıh, salhınnaşıylar bura. Ayınıy. – Vay aga! Çoh yuhladın? Nereye yolun?
– I, titiyim merdime.
 – Ayda, varaah bize. Dayır egerliy atın, varıylar Honah alıylar bular. Ana babası da abu huzların soray buna:
– Olan, baban var im?
– Yohtur.
– Ninen var im?
– Yohtur.
– Yar sevdan var im?
– Yohtur. Bu otruy minda oturganı hadar. Padşaah hızı da Zore de ep te de yola bahay, telen titeni. Bir daa bu Dayırın otur- an köyüne teliyler yat adannar, sogan habugundan arabaları, taleteleri.

– Varın çoh şiyden aberleri vardır
– çıhın, sorunuz,
 – Zore diy- Andan ya bu yis- annar? Çıhaylar, soraylar
– Merdimden, – diy – Merdim memnetetinden. Başlay bulara türkü sölemee, andan teliysiz dep.”merdime varan da biz”. Deeninen soray bulara:
– Bir tiat yazıp versem Dayıra verirsiniz mi?
– Veerik, – diyler biri de yırlay buna: Köç te ben tervan da ben Merdime varan da ben On sira yazı yazsan versen Dayıra verem de ben Hız aman tiriy içeri şatır – şatır – şatır yazay mektub, veriy bulara.

Alıy titiyler. Vara – vara variyler kötiriyler Dayıra veriyler mektubu. Alıy Dayır mektubu ohuy. Başlay közlerinden yaş ahmaa. Şorbaji telip
– Ne olgan? Ne var saa? Diy.
– Anamdan – babamdan mektup aldım. Tez çagırıylar.
– Öle olsa tezme
– tez jiyışıl da tit, – diyler. Bu aman çıhay egerliy atını, miniy selamnaşıy, titiy. Varıy eve.. yoh eve varmay baştan. “baştan varayım hıza”, – diy. Varıy hıza tirmeyip te yırlay buna: Telin nisin hız misın? Anadan dogan hız mısın? Anemden dogan hızım men- Dep yırlay hız – çıhmaan telin bir yere de. Şatır- şutur açay hapuları tiriyler. Yedi kün yedi keje bir yere oturuylar konuşuylar Ştiy jadu harı yene, Marya. Varıy padşaga:
– Padşam Nedir?
– Ya biliysiniz mi? Sizin hızınızın şannısı tegen. Olar yedi künden beri gonuşuy- lar söğpet etiyler – Çare var mi oları ayırma? Ya nas ayırayıh buları?
– Bişiy – bişiy etip ayıraah. Bu olan haytıy eve. Hız da diy “yapaylar- döül. Biz telirik bir yere”. Padşah babasna diy: – Padşah babam! Dayır teldi. Varajam ona yap bir yiğlikte – varayım. Babası da diy: – Men seni Dayıra vermem, bahşasna verejem.

– Yoh men ona varmayım, men varajam garibe, Dayira. – Osun. Azırlanıylar, dügün yapaylar. Endi hoyaylar hızı perdeye. Hız ta biliy
– Dayıra varajam. Jadu hansı da diy:
– Ya şin nas etmee terek? Pazvant yaşa verme terek. Dayırı kötüreyik tıraş olun- ma. “tıraş olunma” deek. Soyanh biz Dayın harlar aş pisiriylar, aşçianalar. Veerik oon etin, pişiirler, aşatırlar hıza – hız suvuup Dayırdan. Veerik pazvanta, yaşa – diy yere bu jadu harn. Minda toy- dügün. Aşçıanalar pişiriyler. Bir daa – Et alın, et! – dep sataylar et. Çıhaylar alıylar et. Tetiriyler aşçıanalara pişirme. Bir hızçıh ta, yanna eten teliy ştiy aşçıanaların aythanın:
– Vay, zavaljih garibim, Dayırım! Nas edin! Pazvant tibik yaş edin – naz sıyar- gansı! İç osun nu – han telin seen etin aşap ta suvusun?! – diy aşçıanalar hızçıhta ştiy, varıy açay perdeyi: Jija, jija! Sen biliysin ni? Dayırı soygannar . Etin saa aşatajahlar. Sen suvup on- dan da varajah pazvant yaşa.
-A- a! Suvuruy açay perdeleri – anda ya meem babam? Am sõlen tesin! Variylar, aytıylar babasna teliy babası. A tatarlar, tatarlar Köke hamçi atarlar Hasaplara et bitenmiş
– Dayırı soyup satarlar – Dep yırlay babasna.
– Siterim o garibi köter kömdür.

Men hırh kün hırh yeje yası tutarım da vannm ona mezarina. Aman alıylar, kötiriyler, kömiyler bu da oon yanna da. Hızın yanna da hoyaylar haravlu.alıy olarn titiy. Varıy aglay toyay, teliy de. Endi hirhinji künü varajah bu başlay taranmaa. Alıy bir çahıjıh hoyay onda saçlar arasna. Hızlar da jiyışhy, alıylar bunu titiylar. Mihaat olunuz – diy babası, – Pek mihaat olunuz! Varıylar mezarlıga. O diy hızlara:
– Tönülmediniz mi, hızlar meem aglaganımdan? Halınız siz biyana, men varayım bögeje, aglayım toyayım da. Endi sonunti künüm. Halıylar hızlar dinneip onu. Varıy bu başlay aglamaa. Aglay – aglay Çıharıy çahısını saplay yüregine, öliy halıy da o da. Haravlular haytıy vanylar
– Padshaam!
– Ne?
– Ya bele – bele oldu. Aman teliyler, hazaylar, kömiyler orajıhta. Padşah ta çagırıy jadu harıyı, Maryayı: – Hırh pıçaga dayanajan nen, hırh at stiyin kaçolunmaa. Baglaylar hırh ata huryuhna baglap alıp başlaylar kaçetmee, sürükliyler, kötiriy- ler mezarlıga da atılıy titiy tirnagı da biların etisin ortasna tüşiy. Çıhay orajıhtan eti gül. Ösiyler teiyler bele, havuşajahlar -çıhay titen, jadu titen, ayıny oları. Telamadlar bir yere – tirilamadlar.

Kısa Masallar – 3 Yaş Masalları – Kısa Hikayeler