Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarlarda, yemyeşil ormanların çevrelediği, masmavi gökyüzünün süslediği güzel bir krallık varmış. Bu krallıkta herkes mutlu mesut yaşarmış çünkü ülkenin en büyük hazinesi altın ya da mücevher değil, iyilik ve sevgiymiş. Krallığın en sevimli, en merhametli kişisi ise Prenses Lina’ymış. Lina, hem çok zeki hem de çok cesur bir kızmış. Babası Kral Alaric ve annesi Kraliçe Melina, onu çok sever ve onun bir gün büyük işler başaracağına inanırmış.
Lina, günlerini sarayın büyük kütüphanesinde kitap okuyarak, bahçedeki hayvanlarla vakit geçirerek ve halkın sorunlarını dinleyerek geçirirmiş. Onun en büyük hayali, bir gün sadece bir prenses olarak değil, halkına gerçekten faydalı biri olarak anılmakmış. Küçük yaşlardan itibaren, insanların sıkıntılarını dinlemeyi ve onlara yardım etmeyi çok severmiş. Krallığın köylerine gidip çocuklarla oyun oynar, yaşlılarla sohbet eder, çiftçilere yardım edermiş.
Bir gün, krallığa hiç beklenmedik bir haber ulaşmış. Krallığın en büyük su kaynağı olan Gümüş Nehir aniden kurumuş! Halk, büyük bir korkuya kapılmış çünkü nehir olmazsa ekinler kuruyacak, hayvanlar susuz kalacak ve insanlar büyük bir sıkıntı çekecekti. Kral Alaric hemen en bilge danışmanlarını toplamış ve onlarla ne yapabileceklerini tartışmış. Ancak kimse nehrin neden kuruduğunu anlayamamış. Prenses Lina, bu haberi duyunca hemen harekete geçmeye karar vermiş.
“Baba, annem, ben bu sorunu çözmek istiyorum!” demiş kararlılıkla. Kral ve Kraliçe önce endişelenmişler ama Lina’nın ne kadar cesur olduğunu bildikleri için ona güvenmişler. Küçük bir araştırma yaptıktan sonra, krallığın en yaşlı bilgesi olan Bilge Oden ile konuşmaya karar vermiş. Oden, uzun beyaz sakalı ve derin bilgisiyle herkesin saygı duyduğu bir bilgeymiş.
“Nehir, kendi kendine kurumaz Lina. Mutlaka bir sebebi vardır,” demiş Bilge Oden. “Ama eski efsanelere göre, ormanın derinliklerindeki Kristal Mağara’nın büyüsü zarar görürse, nehir de kuruyabilir.”
Bu bilgi üzerine Lina, hemen yola çıkmaya karar vermiş. Yanına en iyi dostu olan küçük beyaz bir at olan Yıldız’ı almış. Saraydan gizlice çıkmış ve ormanın derinliklerine doğru ilerlemeye başlamış. Yolculuk kolay olmamış. Yol boyunca devrilmiş ağaçları aşmak, dar patikalardan geçmek ve yabani hayvanlara dikkat etmek zorunda kalmış. Ama Lina, korkmadan yoluna devam etmiş çünkü halkı için en iyisini yapmak istiyormuş.
Günler süren yolculuktan sonra, nihayet Kristal Mağara’ya ulaşmış. Fakat mağaranın girişinde büyük bir taş yığını varmış ve içeri girmek imkansız gibi görünüyormuş. Lina, taşların nasıl buraya geldiğini merak etmiş. O sırada, bir baykuş sesi duymuş. Koca kahverengi gözlü, bilge bir baykuş olan Oris, bir ağacın dalında ona bakıyormuş.
“Eğer mağaraya girmek istiyorsan, güçlü eller yerine, aklını kullanmalısın,” demiş Oris.
Lina bir süre düşünmüş. Sonra etrafa bakınarak taşların nasıl düştüğünü anlamaya çalışmış. Sonunda, taşların arasındaki bir küçük noktadan suyun sızdığını fark etmiş. Bu, mağaranın içindeki suyun hala var olduğunu gösteriyormuş! Büyük bir çubuk alarak taşların arasındaki küçük boşluğu biraz genişletmiş ve sonunda taşlar yavaşça açılmaya başlamış. Mağaranın içine giren Lina, içeride pırıl pırıl parlayan kristalleri görünce büyülenmiş. Ama bir şey fark etmiş: Kristallerin ortasında duran en büyük kristal çatlamış!
Lina, bu kristalin neden kırıldığını anlamak için dikkatlice bakmış. Sonunda, bir sincap ailesinin mağarada yuva yaptığını fark etmiş. Küçük sincaplar, yanlışlıkla kristalin üzerine ağır taşlar düşürmüşler ve bu, büyünün bozulmasına neden olmuş.
Lina sincaplara zarar vermek istememiş ama kristali de tamir etmesi gerekiyormuş. Ne yapması gerektiğini düşünürken, sincaplarla dostça konuşmaya karar vermiş.
“Siz burayı çok sevmişsiniz ama bu kristal olmadan, krallığın nehrinde su akmıyor. Hepimiz için bir çözüm bulabiliriz,” demiş nazikçe.
Sincaplar, Lina’nın sözlerini anlayarak, yeni bir yuva yapmaları gerektiğini fark etmişler. Lina onlara yakındaki bir meşe ağacının içini göstererek daha güvenli bir yuva yapmalarına yardım etmiş. Ardından, kırık kristali tamir etmek için, mağaradaki diğer küçük kristalleri kullanarak çatlağı dikkatlice kapatmış.
Tam o anda, mağarada bir ışık parlamış ve kristaller tekrar eski gücüne kavuşmuş! Kristal Mağara’nın içindeki su kaynağı tekrar canlanmış ve mağaradan dışarı doğru akmaya başlamış. Lina hızla mağaradan çıkıp nehre doğru ilerlediğinde, Gümüş Nehir’in tekrar coşkuyla aktığını görmüş. Kuşlar cıvıldamış, ağaçlar sevinçle sallanmış ve hayvanlar su içmek için nehre doğru koşmuşlar.
Lina, başardığına inanamayarak gülümsemiş. Hemen atına binip krallığa geri dönmüş. Kraliyet sarayına vardığında, halk büyük bir coşkuyla onu karşılamış. Herkes onun cesareti ve zekası sayesinde suyun geri döndüğünü öğrenmiş ve ona minnettarlıkla bakmış.
Kral ve Kraliçe, Lina’yı büyük bir gururla kucaklamışlar. “Sen sadece bir prenses değil, aynı zamanda büyük bir lider ve harika bir insansın,” demiş Kral Alaric.
Lina, halkına sadece bir prenses olarak değil, aynı zamanda onların dostu ve yardımcısı olarak hizmet etmenin ne kadar önemli olduğunu bir kez daha anlamış. O günden sonra, herkes onun cesaretini konuşmuş ve Lina, krallığının en büyük kahramanlarından biri olmuş.
Ve böylece, iyiliğin ve cesaretin gücüyle, herkes mutlu ve huzur içinde yaşamaya devam etmiş. Masal da burada mutlu sonla bitmiş.
Yorumlar (0)
Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu siz yapın!