Ormanda Gerçek Dostluk Kurt ve Keçi Birlikte Güçlü!

Korkut ve Sevgi, hemen diğer orman sakinlerini de yanlarına çağırmış. Tavşanlar, sincaplar, kuşlar ve kaplumbağalar, Korkut’un yüksekten yaptığı gözlemleri ve Sevgi’nin yavaş, dikkatli incelemelerini dinleyip, kendi küçük yeteneklerini ortaya koymaya başlamışlar. Tavşanlar, çevik adımlarıyla yerdeki küçük taşları ve yabancı maddeleri toplamış sincaplar, ağaç dallarını ve kırık yaprakları özenle kaldırmış kaplumbağalar ise ağır kayaların yer değiştirilmesinde yardımcı olmuş. Ormandaki her canlı, kendi rolünü oynayarak, suyun akışını kesen engellerin kaldırılması için büyük bir çaba göstermiş.

Günün ilk ışıklarıyla birlikte, Korkut gökyüzünden aşağıya bakıp, "Bakalım arkadaşlar, engeller yavaş yavaş kaldırılıyor mu?" diye sormuş. Sevgi, vadinin dibinde incelemeler yaparak "Evet, suyun akışı tekrar başlamaya başladı. Hepimizin çabası, ormanı canlandırdı!" demiş. Bu sözler, ormandaki tüm canlıların yüreklerinde büyük bir sevinç ve umut uyandırmış. Artık susuz kalan nehir yeniden hayat buluyor, kuşların neşeli şarkıları ormanı dolduruyor, çiçekler eski renklerine kavuşuyordu.

Korkut ve Sevgi'nin önderliğinde, ormanda büyük bir kutlama düzenlenmiş. Rengarenk çiçeklerin süslediği meydanlarda, hayvanlar bir araya gelip dans etmiş, şarkılar söylemiş ve birbirlerine "Birlikte her engeli aşarız" diye seslenmişler. Bu kutlama, ormandaki dayanışmanın, iş birliğinin ve gerçek dostluğun simgesi haline gelmiş. Korkut, "Benim gökyüzünden bakışımla gördüğüm her şey, bizim birlikte hareket etmemizle daha da güzelleşir," derken; Sevgi ise, "Sabrım ve küçük adımlarımla bile büyük farklar yaratılabileceğini öğrendim," diyerek, birbirlerine destek olmanın önemini tüm canlılara anlatmışlar.

Ormanda yaşanan bu büyük olay, nesilden nesile anlatılmaya başlamış. Küçük hayvanlar, Korkut ve Sevgi'nin dostluğundan ilham alarak, birbirlerine yardım etmenin, farklılıkların aslında bizi güçlü kıldığını ve birlikte çalışmanın her zorluğu aşabileceğini öğrenmişler. Her gece, yıldızların altında uykuya dalmadan önce, ormanın sakinleri bu büyük dostluğu hatırlayarak, yeni günlere umutla uyanmışlar.

Günler, haftalar, aylar geçmiş ve orman, suyun berrak akışı, yeşil ağaçların gölgesi, çiçeklerin hoş kokusu ve hayvanların neşesiyle yeniden canlanmış. Korkut, gökyüzünden aşağıya bakarken, Sevgi ise yavaş adımlarla vadinin güzelliğini incelerken, her ikisi de kalplerinde birbirlerine duydukları minnettarlığı ve dostluğun gücünü hissediyordu. Ormandaki tüm canlı, "Gerçek dostluk, kalplerimizi birleştirir ve bizi güçlü kılar" sözünü asla unutmadı.

Masalımızın sonunda, Korkut ve Sevgi'nin dostluğu, ormanın en güzel efsanesi haline geldi. Her çocuk, büyüdüğünde bu hikayeyi hatırlayarak, farklılıkların bir araya geldiğinde nasıl büyük bir güç oluşturduğunu, birlikte çalışmanın her türlü engeli aşabileceğini öğrendi. Her gece, ormanın sakinleri uykuya dalarken, yıldızların ışığında Korkut ve Sevgi'nin dostluğunu düşünerek, gelecek günlere dair umutlarını tazelediler.

Ve böylece, masal mutlu sonla bitmiş; ormanın derinliklerinde, suyun akışı, çiçeklerin açması ve hayvanların neşesi, Korkut ve Sevgi'nin örnek aldığı dostluk ve iş birliğinin öyküsünü dilden dile anlatmaya devam etmiş. Her yeni gün, ormanda yaşayan tüm canlılar, birbirlerine destek olup, sevgiyle, anlayışla ve yardımlaşmayla yaşamaya devam etmiş; çünkü gerçek dostluk, kalplerde saklı olan en değerli hazinedir.