Karşılıksız İyiliğin Sihri Renkli Çiçekler Ülkesi Masalı
Hava ÖZKAŞ
Bir varmış, bir yokmuş… Uzak diyarlarda, Renkli Çiçekler Ülkesi adında, her yerin neşeyle dolu olduğu, hayvanların ve insanların birlikte mutlu yaşadığı bir ülke varmış. Bu ülkenin tam ortasında, Gülücük Bahçesi adında bir park bulunurmuş. Bahçenin ortasında minik bir kuş yuvası, civcivlerin oynadığı bir çim alanı ve ağaçların arasında saklanıp oynadığı küçük tavşanlar varmış. İşte bu renkli ülkede, küçük Mavi adında cesur ve yardımsever bir kız yaşarmış.
Mavi, her sabah güneşin ilk ışıklarıyla uyanır, gözlerini ovuşturduktan sonra pencereden dışarı bakar, Renkli Çiçekler Ülkesi’nin güzelliğine hayran kalırmış. Annesi, Mavi’ye “Unutma, iyilik yaparken hiçbir zaman karşılık bekleme. Çünkü iyilik, en çok paylaşıldığında güzelleşir” dermiş. Mavi de annesinin bu sözlerini çok severmiş ve kalbinde saklarmış.
Bir gün, Mavi okula gitmek için yola çıkarken, yolun kenarında ağlayan minik bir sincap görmüş. Sincap, ağacın tepesinden düşmüş ve ayağı incinmiş. Mavi hemen yanına koşarak sincapla konuşmaya başlamış: “Merhaba küçük sincap, neden ağlıyorsun?” Sincap, “Ayağım çok acıyor, kalkamıyorum,” diye mırıldanmış. Mavi, sincapın yardımına koşmuş, elindeki mendili alarak sincapın ayağını temizlemiş ve ona nazikçe bakmış. “Gel, seni evime götüreyim. Annem sana yardım edecektir,” demiş Mavi. Evde annesi sincapın ayağındaki yarayı iyice temizlemiş ve bitki çayı yaparak, “Bu çay, yaralarını iyileştirir, acını hafifletir,” demiş. Sincap, Mavi’ye ve annesine minnetle bakmış. Mavi, hiçbir karşılık beklemeden yardım etmişti. Sincap artık iyileştiğimizde ormanda Mavi’ye en taze cevizleri getireceğine söz vermiş, ama yardım, büsbütün karşılıksız ve içten yapılmış bir iyilik olarak kalmış.
Başka bir gün, Mavi yürüyüşe çıkmışken, yol kenarında yaşlı bir kaplumbağa görmüş. Kaplumbağa, “Ah, ben çok geç kalıyorum, evime, torunlarıma yetişemeyeceğim,” diyerek telaş içindeymiş. Mavi, “Endişelenme, ben sana yardım ederim,” diyerek kaplumbağanın sırtına nazikçe binmiş ve onun evine kadar eşlik etmiş. Yolda, kaplumbağa Mavi’ye, “Böyle yardımsever bir kalbe sahip olduğum için çok şanslıyım,” demiş. Mavi, “İyilik yapmak, karşılık beklemeden en güzel şey. Senin mutluluğun, benim mutluluğumdur,” diye cevap vermiş. Kaplumbağa, Mavi’ye teşekkür etmiş ve torunlarına kavuştuğu için çok sevinmiş. O günden sonra, ormandaki diğer hayvanlar da Mavi’den ilham alarak birbirlerine yardım etmeye başlamış.
Günlerden bir gün, Renkli Çiçekler Ülkesi’nde büyük bir yağmur fırtınası kopmuş. Ağaçlar sallanmış, çiçekler serin sular altında kalmış, hayvanlar saklanacak bir yer ararmış. Mavi, fırtınanın ardından dışarı çıktığında, bahçede küçük kuşların yuvalarının yıkıldığını fark etmiş. Küçük kuşlar, annelerinden ayrı kalmış ve yiyecek bulamıyorlarmış. Mavi, hemen harekete geçmiş evine koşmuş, annesiyle birlikte küçük kuşlar için en lezzetli yemişleri hazırlamış. Küçük bir ziyafet masası kurmuş, her bir kuş parçasını özenle sunmuş. Kuşlar, Mavi’nin ve annesinin bu iyiliği karşısında cıvıldayarak sevinçle uçuşmuş. Mavi, “İyilik yapmadan önce, yüzümüzdeki gülücüklerle paylaşmak en güzel şeydir,” diyerek kuşlara tebessüm etmiş. Böylece, Mavi’nin yüreğindeki iyilik güneşi, fırtınanın ardından bile gökkuşağı gibi parlamaya devam etmiş.
Zaman ilerledikçe, Mavi’nin iyilik dolu hikayeleri Renkli Çiçekler Ülkesi’nde dilden dile dolaşmış. İnsanlar, hayvanlar, hatta çiçekler bile birbirlerine karşı karşılık beklemeden yardım eli uzatmaya başlamışlar. Bir gün, Mavi köy meydanında bir gösteri düzenlemiş. Gösteride herkes, “Birbirine yardım etmek, sevgi ve saygıyle büyümek” temalı oyunlar oynamış, dans etmiş ve şarkılar söylemiş. Herkesin yüzünde kocaman bir gülümseme varmış. O gün, Mavi’nin küçük iyilikleri sayesinde ülkede yaşayan herkes, kalplerinde sıcaklıkla dolup taşmış.
Bir başka macerada, ormanda gezerken Mavi, minik bir kelebekle tanışmış. Kelebek, kanatlarından bir tanesini kaybetmiş ve uçamıyormuş. Mavi, “Kendini üzme, sana yardım edeyim,” diyerek kelebeğin yanına oturmuş. Annemizin anlattığı hikayeleri hatırlayarak, kelebeğin kayıp kanadını düzenlemeye çalışmış. Mavi’nin özenli bakımı ve sevgisi kelebeğe güç vermiş, kelebek yeniden kanat çırpmayı öğrenmiş. Uçarken etrafa neşe saçan kelebek, Mavi’ye teşekkür eder gibi gökyüzünde renkli bir dans gerçekleştirmiş. Böylece, Mavi’nin karşılık beklemeksizin yaptığı bir iyilik, ormanda yaşayan herkese ilham vermiş.
Renkli Çiçekler Ülkesi’nde geçen her hikaye, iyiliğin ne kadar değerli olduğunu anlatırmış. Mavi, her zaman “İyilik yapmak, kalbimizi büyütür” demiş. Yaptığı her iyilik, büyüyen ormanda yankı bulmuş insanlar ve hayvanlar birbirlerine yardım ederken, onlar da iyilik yapmak için cesaret bulmuşlar. Ülkenin en yaşlı çınar ağacı bile, “Mavi’nin kalbi, en renkli çiçeklere benzeyen bir yürek. Onun iyiliği, her köşeye yayılan sevgi tohumları gibidir,” dermiş.
Günler, aylar ve mevsimler geçmiş Renkli Çiçekler Ülkesi, iyilikle dolup taşmış. Küçük Mavi, karşılığını beklemeden yaptığı iyiliklerle, insanların ve hayvanların kalplerinde sıcak bir yuva inşa etmiş. Her akşam, güneş batarken, Mavi, o gün yaptığı iyilikleri hatırlar ve “Sevgi ve yardım, en güzel sihirdir,” dermiş. Böylece, Mavi’nin iyiliği masalları dilden dile, kuşaktan kuşağa aktarılmış. Ülke halkı, birbirine yardım etmenin, evrene neşe ve huzur getirdiğine inanmış.
Ve sonunda, Mavi’nin hikayesi, Renkli Çiçekler Ülkesi’nde yaşayan herkesin yaşamına yansımış. Herkes bir o diğerine yardım ettiğinde, küçük sorunlar büyük mutluluklara dönüşmüş herkes, karşılık beklemeden yapılan iyiliklerin aslında yaşamın en tatlı ve en değerli hediyesi olduğunu öğrenmiş. Mavi’nin hikayesi, masallarda anlatılan bir peri masalı gibi, yüreklerde sıcacık bir umut olarak kalmış. İşte böylece, iyiliğin gücü sayesinde Renkli Çiçekler Ülkesi her zaman mutlu ve barış dolu bir yer olarak yaşamaya devam etmiş. Ve sonsuza dek, herkes iyilik yapmanın güzelliğini ve karşılık beklemeden sevgiyle paylaşmanın ne demek olduğunu unutmamış.
Yorumlar (0)
Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu siz yapın!