Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, uzak diyarların birinde, yemyeşil oraklar ve masmavi gökyüzüyle çevrili küçük bir köy varmış. Bu köyün adı Mutluluk Köyü’ymüş. Mutluluk Köyü’nün en sevilen çocuğu Keloğlan’mış. Keloğlan, sakalları olmadığı için adı konulmuş, ama saçları mızır mızır değil, beyaz ve parlakmış. Keloğlan, zekâsı ve iyi yüreğiyle herkesin sevgilisiymiş.
Bir gün, köyün öğretmeni Bayan Elif, köydeki çocuklara yeni bir ders anlatmak için büyük bir meşe ağacının altında toplanç yapmış. Sevgili çocuklar, demiş Bayan Elif, bugün doğayı korumanın önemini konuşacağız. Ağaçlar, hayvanlar ve su kaynaklarımız ne kadar kıymetliyse, onları korumamız da o kadar önemli.
Çocuklar dikkatle dinlerken, Keloğlan merakla sormuş: Ama Bayan Elif, biz küçük çocuklar doğayı nasıl koruyabiliriz?
Bayan Elif, Keloğlan’a gülümsemiş ve şöyle demiş: Harika bir soru, Keloğlan. Küçük ama etkili adımlar atarak doğayı koruyabiliriz. Örneğin, çöplerimizi ayrıştırmak, suyu israf etmemek ve ağaçları kesmemek gibi. Her birimizin yapacağı küçük katkılar büyük farklar yaratır.
Keloğlan, hemen aklına bir fikir gelmiş. Ertesi sabah, güneş henüz doğarken, Keloğlan uyanmış ve köyün dört bir yanını temizlemeye karar vermiş. Yanına küçük bir çanta almış, içine eldiven, çöp torbası ve su şişesi koymuş. İlk olarak, köyün meydanına gitmiş. Orada kovalanma şeklinde atlayan çocukları görmüş. Onlara yaklaşmış ve nazikçe konuşmuş:
Merhaba arkadaşlar! Bugün köyümüzü temizlemeye yardım eder misiniz? Çöplerimiz doğayı kirletiyor ve hayvanların yaşamını zora sokuyor.
Çocuklar Keloğlan’ın isteğini sevinçle kabul etmişler. Hep birlikte çöpleri toplamaya başlamışlar. Keloğlan, çöp torbalarını sabırla doldururken, arkadaşları da ona yardım ediyormuş. İş bitince, köy meydanı tertemiz olmuş. Çocuklar mutlu bir şekilde birbirlerine bakmışlar.
Keloğlan’ın yaptıkları diğer köy sakinlerine de ilham kaynağı olmuş. Baba Ahmet, bahçesindeki meyve ağaçlarının yanında oluşan çöpleri temizlemiş. Anne Fatma, evlerinin önündeki plastik şişeleri geri dönüşüm kutusuna atmış. Herkes Keloğlan’ın yol gösterici davranışını takdir etmiş.
Günler geçmiş, haftalar geçmiş. Keloğlan’ın öncülüğünde Mutluluk Köyü, çok daha temiz ve düzenli bir yer haline gelmiş. Ancak bir gün, uzak diyarlardan gelen yaramaz periler köye göz dikmişler. Periler, köydeki güzellikleri kıskanmış ve her gece gizlice çöpler bırakmaya başlamışlar.
Keloğlan, durumun farkına varmış ve hemen arkadaşlarıyla konuşmuş. Periler, neden böyle yapıyorsunuz? Biz size zarar vermek istemiyoruz. Gelin, birlikte bir çözüm bulalım.
Arkadaşları heyecanla Keloğlan’ın peşinden gitmiş. Perilerin yaşadığı ormana doğru yürümüşler. Ormanın derinliklerinde, rengarenk ışıklarla parıldayan perilerle karşılaşmışlar. Keloğlan cesurca öne çıkmış:
Sevgili periler, biz Mutluluk Köyü olarak doğayı korumak için çalışıyoruz. Siz de doğayı seviyorsanız, neden birlikte çalışmıyoruz? Çöplerinizi geri dönüşüme katabiliriz.
Periler, Keloğlan’ın içten ve samimi sözlerine kulak vermişler. Aralarından bilge bir peri öne çıkmış:
Keloğlan, senin ve arkadaşlarının çabaları bizi çok etkiledi. Aslında biz de doğayı korumak istedik ama yanlış bir yol seçmiştik. Sana minnettarız ve birlikte daha güzel bir köy yaratmaya karar verdik.
Böylece, periler ve Mutluluk Köyü’ndeki insanlar birlikte çalışmaya başlamışlar. Çöpler geri dönüştürülmüş, orman daha da güzelleşmiş ve köydeki herkes hem doğal kaynakları korumayı hem de birbirine saygı göstermeyi öğrenmiş. Keloğlan’ın liderliğinde, köydeki çocuklar da çevre bilinci kazanmış ve her gün doğaya saygılı davranmayı alışkanlık haline getirmişler.
Bir bahar sabahı, köy meydanında büyük bir kutlama yapılmış. Herkes Keloğlan’ın başarısını ve perilerle olan dostluğunu kutlamak için toplanmış. Bayan Elif, söze geçmiş ve şöyle demiş:
Sevgili çocuklar, Keloğlan ve arkadaşları sayesinde Mutluluk Köyü, doğa sevgisinin ve iş birliğinin en güzel örneklerinden birini sergiledi. Bu hikaye bize gösteriyor ki, küçük yaşta başlayan iyilikler, büyük değişimlere yol açabilir.
Keloğlan, gülümseyerek arkadaşlarına bakmış ve demiş ki: Hepimiz birlikte çalıştık ve doğayı koruduk. Bu bizim en büyük başarımız.
Köydeki herkes mutlu bir şekilde hayatlarına devam etmiş. Keloğlan, her zaman doğayı korumanın önemini unutmamış ve yeni nesillere de bu bilinci aşılamış. Böylece, Mutluluk Köyü huzur ve barış içinde yaşamış, Keloğlan’ın hikayesi nesilden nesile anlatılarak devam etmiş.
Ve gökyüzünde süzülen kuşların cıvıltısı eşliğinde, Mutluluk Köyü’nde yaşayan herkes, doğa ile uyum içinde mutlu bir yaşam sürmüşler. İşte bu masal da burada son bulmuş. Gökten üç elma düşmüş biri bu masalı dinleyen minik prensese, biri de ona eşlik eden sevimli Keloğlan’a, biri de okuyan herkese. Hep birlikte mutlu mesut yaşamışlar.
Yorumlar (0)
Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu siz yapın!