Bir varmış, bir yokmuş evvel zaman içinde, uzak diyarlarda, insanların, hayvanların ve doğanın uyum içinde yaşadığı büyük, renkli bir krallık varmış. Bu krallığın görkemli sarayında, henüz altı yaşında, minik ama merak dolu kalbiyle yaşayan Küçük Prens varmış. Küçük Prens, her sabah sarayın geniş pencerelerinden içeri süzülen sıcak güneş ışıklarıyla uyanır, gözlerinde parlayan merak ve öğrenme isteğiyle yeni bir günün maceralarına hazır olduğunu hissedermiş.
Sarayın ihtişamı içinde yetişen Küçük Prens, ne kadar zenginlik içinde yaşasa da, kalbinde hep bir boşluk, çözülmemiş bir merak duygusu taşırmış. O, sarayın geniş bahçesinde, renk renk çiçeklerin arasında, kuşların neşeli şarkıları eşliğinde dolaşır, dış dünyayı, insanları ve doğayı daha yakından tanımak istermiş. Her gün, krallığın bilge danışmanları ve öğretmenleri ona hayatın sırlarını, doğanın güzelliklerini ve insanların içindeki gerçek duyguları anlatır, fakat Küçük Prens, kendi deneyimlerini yaşamadan bu bilgileri tam olarak anlayamazmış.
Bir gün, Küçük Prens saray bahçesinde gezinirken, ufukta küçük bir köyün silueti belirivermiş. Kalbinde bir kıpırtı hisseden Prens, merakına yenik düşerek, gizlice saraydan ayrılıp köye gitmeye karar vermiş. Sarayın ihtişamını, zengin sofralarını, görkemli odalarını arkada bırakıp, adım adım yürüdükçe, dar sokakları, sevecen insanların yaşamlarını ve samimi gülümsemeleri görmüş. Köyde yaşayanlar, onun bu davranışını fark edip, sevgiyle karşılamışlar çünkü herkes, küçük bir prensin içindeki merak ve öğrenme arzusunu anlamış.
Küçük Prens, köyde dolaşırken, yaşlı bir dede, minik çocuklar ve hatta evcil hayvanlarla sohbet etmiş. Onlardan hayatın gerçek değerlerini, dostluğun, paylaşmanın ve samimiyetin önemini öğrenmiş. Her hikaye, her sohbet, Prens’in kalbinde yeni bir ışık yakmış artık sarayın soğuk duvarlarının ötesinde, gerçek yaşamın sıcaklığını hissetmeye başlamış. Özellikle de, köyün kenarındaki küçük bir parkta oynayan çocukların, birbirlerine yardım ederek, gülerek ve omuz omuza yaşadıkları anlar, onun içindeki merakı daha da arttırmış.
Günlerden bir gün, köy meydanında düzenlenen bir kutlamada, Küçük Prens, köyün yaşlılarından biriyle otururken, yaşlı adam ona demiş ki: "Gerçek zenginlik, altın ya da mücevherlerde değil, kalpte saklı sevgide, dostlukta ve öğrenmeye olan tutkuda gizlidir." Bu söz, Küçük Prens’in iç dünyasında derin izler bırakmış artık o, saraydaki zenginliklerin ötesinde, insanların birbirine nasıl yardım ettiğini, birlikte nasıl mutlu olduklarını görmek istiyormuş.
Bir süre sonra, Küçük Prens, köyde yaşamın zorluklarını, sevinçlerini ve umut dolu hikayelerini daha yakından tanıdı. Günlerce, sabahın erken saatlerinden akşamın alacakaranlığına kadar, köydeki insanların günlük yaşamlarına katıldı onlarla yemek yaptı, tarlalarda çalıştı, eski hikayeleri dinledi. Bu süreçte, kendi içindeki duyarlılık ve merak daha da artmış o, artık sadece bir prens değil, insanların kalplerine dokunmayı, onların sevinç ve üzüntülerini paylaşmayı öğrenmiş.
Küçük Prens’in bu yolculuğu, ona hayatın en önemli derslerinden birini öğretmiş: Gerçek mutluluk, yalnızca lüks saraylarda, gösterişli şölenlerde bulunmaz o, gerçek yaşamın içinde, insanların birbirine duyduğu sevgi, paylaşım ve yardımlaşmada saklıdır. O günden sonra, Küçük Prens, saraya döndüğünde, artık kendisini daha farklı hissediyormuş. Sarayın geniş salonlarında, altınlarla süslü sofralarda ve görkemli odalarda, artık insanlara yardım etmenin, onların dertlerine ortak olmanın ve birlikte yaşamın değerini hatırlıyormuş.
Saraydaki danışmanlar, öğretmenler ve hatta diğer prensler, Küçük Prens’in bu değişimini fark etmişler onun içindeki sıcaklık ve alçakgönüllülük, herkesi etkilemiş. Artık o, sadece bir prens olarak değil, aynı zamanda gerçek yaşamı yaşayan, merhametli ve yardımsever bir genç olarak anılıyormuş. Küçük Prens, köyde öğrendiği tüm değerleri, sarayın duvarlarına, kalplere ve hayatlara yansıtarak, herkesin birbirine yardım etmesi, sevgiyle yaşaması ve paylaşmanın güzelliğini anlaması için örnek olmuş.
Günler, haftalar, aylar geçmiş sarayda ve köyde yaşayan insanlar, artık birbirlerine daha çok destek olup, küçük bir iyiliğin bile büyük değişikliklere yol açabileceğini öğrenmişler. Küçük Prens’in hikayesi, “İyilik yaparsan, iyilik bulursun” sözünün ne kadar doğru olduğunu herkese göstermiş. İnsanlar, her sabah güne birlikte uyanıp, birbirlerine yardım eli uzatmış köy meydanında dikilen "Dostluk Ağacı" altında, yaşanan tüm iyilikler, küçük bir umut hikayesine dönüşmüş.
Masal burada mutlu sonla bitmiş çünkü Küçük Prens, sarayın ihtişamı ve zenginlikleri arasında kaybolmadan, gerçek yaşamın değerlerini öğrenmiş, insanların ve doğanın içindeki sevgiyi, paylaşımı ve yardımlaşmayı keşfetmiş. O, artık hem sarayın kapılarından hem de köyün sıcak sokaklarından, “Gerçek zenginlik, kalpte saklıdır” sözünü fısıldayarak yaşamına devam etmiş. Böylece, krallık ve çevresi, iyiliğin, dostluğun ve dayanışmanın gücüyle her daim aydınlık ve mutlu günlere kavuşmuş, masal nesilden nesile anlatılarak sonsuza dek sürmüş.
Yorumlar (0)
Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu siz yapın!