Kurt ve Yedi Keçi Yavrusu Hikayesi

En çok okunan ve çocuklar tarafından sevilen Kurt ve Yedi Keçi Yavrusu, Grimm Kardeşler tarafından derlenmiş ünlü bir fabl tarzı masaldır. Her yaştaki çocuk için uygun olan bir kurt masalı…İyi Okumalar.

Kurt ve Yedi Keçi Yavrusu

Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde bir anne keçi varmış. Bembeyaz tüylü anne keçinin yedi tane de birbirinden sevimli ve şirin yavrusu varmış.

Anne keçi, yavrularını çok sever, her zaman onları korumaya çalışırmış. Çünkü keçinin evinin yanındaki ormanda hain bir kurt yaşarmış. Bu kurt, türlü hilelerle kandırdığı kuzu, koyun, tavşan gibi hayvanları yermiş.

Günlerden bir gün yiyecek bir şeyleri kalmayınca, anne keçi 7 keçi yavrusu için yiyecek bir şeyler getirmek için ormana gitmeye karar vermiş. Fakat, yavrularını yalnız bırakmak istemiyormuş. O nedenle yavrularını yanına toplayarak onlara şöyle demiş:

” Yavrularım, benim ormana gidip, size yiyecek bir şeyler getirmem lazım. Ama başınıza bir kötülük gelmesinden korkuyorum. Sakın ben gelene kadar dışarı çıkmayın ve kapıyı da kimseye açmayın. Kurda da çok dikkat edin. Eve gelip sizi kandırmak için kılık değiştirip, sesini inceltebilir.”Demiş

7 Yavru keçi annelerine “Anneciğim! Sakın gözün arkada kalmasın. Biz dediklerini yaparak kendimizi koruyacağız,” demişler,

Bunun üzerine anne keçi yola çıkmış. Ormanın derinliklerine doğru yol alırken, kurt da karnını doyuracak bir şeyler arıyormuş. Ağaçların arkasına saklanmış, etrafı gözetlerken anne keçiyi görmüş.

“Hımmm, evden uzaklara gidiyor herhalde, kendisi buradaysa, yavruları evde yalnızdır. Harika bir şey bu! Gidip onları kandırmalıyım. Bu günkü yemeğim de hazır.” diye düşünmüş.

Hiç zaman kaybetmeden yola koyularak yedi küçük yavrunun evine varmış.

Yavru keçileri kendi aralarında oyun oynayıp, şarkılar söylüyorlarmış. Birden duydukları kapı sesiyle oyunlarına ara vermişler. İçlerinden en büyük olanı kapının yanına giderek, sessizce beklemiş. Annelerinin bu saatte dönmesi imkansızmış. Peki, o halde bu gelen kim olabilirmiş?

tekrar kapı çalınınca “kim o, diye seslenmiş yavru keçi”

“Benim yavrularım, anneniz.” diye çirkin bir ses duymuş yavrular.

Bunun üzerine annelerinin kurt hakkında söylediklerini hatırlamışlar.

“Sen bizim annemiz olamazsın! Annemizin ince ve tatlı bir sesi vardır. Seninki ise çok kalın ve çirkin. Sen ancak hain kurt olabilirsin.” demişler.

Kurt aldığı bu cevaba çok sinirlenmiş. “Sesimi değiştirmeyi unutmuşum!” demiş kendi kendine. Sonra da usulca, geldiği gibi gitmiş.

Ama kurt vazgeçmek istemiyormuş. Karnı o kadar acıkmıştı ki… “Ne yapsam da bu yavruları kandırsam.” diye düşünüyormuş.

Sonunda sesini inceltip tekrar gitmeye karar vermiş. Birkaç kez evin önüne gitmeden denemeler yapmış. Sonra da keçinin evine tekrar giderek, kapıyı çalmış. “Tak, tak, tak” Oyun oynayan keçi yavruları kapıdan gelen bu sesle irkilmişler.

Anneleri bu kadar kısa sürede dönmüş olamazmış. Yavru keçilerden bir tanesi: “Kim o” diye sormuş.

“Yavrularım benim, anneniz, haydi kapıyı açın!”

Yavru keçiler birbirlerine bakmışlar. Bu ses gerçekten de annelerinin sesine benziyormuş. Tam kapıyı açmaya hazırlanıyorlarmış ki içlerinden en küçük olanı, kurdun ayağını görmüş. Kurt ayağını kapının altından uzatmıştı.

Ama bunun farkında bile değilmiş, O heyecanla kapının açılmasını bekliyormuş. En küçük yavru:

“Dur bakalım, yalancı! Sen bizim annemiz olamazsın. Senin simsiyah ayakların var. Oysa bizim annemizin patikleri bembeyaz.” demiş.

Bunu duyan kurt: ” Tüh, yine hata yaptım. Ayağımı bu kadar kapıya yanaştırmanın ne gereği vardı sanki.” diye kendi kendine söylenmiş. Ama yine vazgeçmeyi düşünmüyormuş. Karnı da o kadar acıkmış ki bu yavruları yemezse açlıktan ölebilirmiş.

Kurt yine bir hainlik düşünerek, fırına doğru gitmiş. “Ah sormayın ayağımı bir yere sıkıştırdım, çok acıyor. Üzerine biraz hamur koyar mısınız?” diye sormuş.

Fırıncı, kurdun ayağına biraz hamur sürdükten sonra üzerine de un serpince, kurdun ayakları bembeyaz olmuş.

Kurt büyük bir heyecanla, keçinin evinin yolunu tutmuş. Yavru keçileri düşündükçe ağzı sulanıyormuş. Kurt üçüncü kez kapıyı çalmış.

Keçi yavruları “Kim o” deyince

Kurt sesini incelterek, “Yavrularım ben geldim, kapıyı açın. size bir sürü yiyecek getirdim.” demiş.

Yavru keçiler bu kez gerçekten de annelerinin geldiğini zannetmişler. Ama yine de önlem olsun diye,

“Ayağını kapının altından uzat bakalım.” demişler.

Kurt gönül rahatlığı ile ayağını uzatmış. Kapının altında bembeyaz bir ayak gören yavrular kurdu anneleri sanınca, sevinçle kapıyı açmışlar, açmasına ama bir de ne görsünler! Karşılarında duran, anneleri değil! hain kurtmuş.

Ayaklarını dizlerine kadar una bulayan kurt, yavruları bu şekilde kandırmış. Keçi yavruları da aç kurdu karşılarında görünce neye uğradıklarını şaşırmışlardı.

Her biri saklanacak ayrı bir köşe aramış. Keçilerden biri masanın altına gizlenmiş. Üçüncüsü sobanın içine girmiş. kapağını kapamış. Dördüncüsü mutfağa koşmuş. Beşincisi dolabın içine, altıncısı sandığın içine girmiş. Yedincisi de çalar saatin arkasına saklanmış.

Gözü dönmüş kurt keçileri o kadar iyi izlemiş ki hepsini tek tek bulmuş. Hiç acımadan yavru keçileri bir bir yutmuş. Ancak yavruların en küçüğü çalar saatin arkasına saklandığı için onu görememiş.

Kurt, o kadar çok yemişti ki, karnı iyice şişince üzerine bir ağırlık çökmüştü. Biraz dinlenmek için evin ilerisinde bulunan bir ağacın altında giderek uyumaya başlamış.

Çok geçmeden, anne keçi yiyeceklerle beraber eve yaklaşmış, yavrularına getirdiği yiyecekleri onlara vermek için sabırsızlanıyormuş. Ancak evin önüne geldiğinde kapının ardına kadar açık görünce yiyecekleri yere atarak hemen eve koşmuş.

Bir de ne görsün? Ev darmadağınıkmış. evin içinde bir kovalamaca olduğunu hemen anlamıştı. Yavrularını da göremeyince oturup, ağlamaya başlamış. “Ah, bu kurt bütün yavrularımı yedi!” demiş.

Tam bu sırada, saatin arkasına gizlenmiş olan yavru keçi yerinden çıkmış. Çok korkan yavrucuk, neredeyse yürümeyi unutmuş.

Anne keçi yavrularından birini canlı görünce çok sevinmiş. Hemen onu kucağına alarak, öpüp koklamış.

Yavru keçi gördüklerini ve kurdun kendilerini nasıl kandırdığını bir bir annesine anlatmış.

Tam bu sırada anne keçi, çok da uzaktan gelmeyen bir horlama sesi işitince, hemen dışarı çıkarak sesin geldiği yöne bakmış. Bir de ne görsün? Kurt koskocaman karnıyla mışıl mışıl uyuyor.

Sessizce kurdun yanına gitmiş. Bakmış ki kurdun karnında kıpırdamalar var.

Hemen eve geri dönerek, iğne iplik, makas aldıktan sonra küçük keçi yavrusuna taş toplamasını söylemiş.

Anne keçi kurdun karnını yarınca yavrularının hala yaşadıklarını görmüş. Hepsini aceleyle teker teker dışarıya çıkarttıktan sonra küçük keçi yavrusunun getirdiği taşları taşları kurdun karnına doldurup sonra da kurdun karnını dikmiş.

Anne keçi, yavrularını da alarak hızla oradan uzaklaşmış. Eve geldiğinde her bir yavrusunu öpmüş, koklamış. Onlara aldığı hediyeleri vermiş.

Yavru keçiler, kurttan kurtulduklarına çok sevinmişler. Kendilerini kurdun karnından kurtaran annelerine de sözünü daima dinleyeceklerine ve daha dikkatli davranacaklarına dair söz vermişler.

Bu arada, saatlerce uyuduktan sonra uyanan kurt, midesinde bir ağırlık hissetmiş. “O kadar çok yedim ki hala karnım şiş.” demiş. sonra da “Çok susamışım, gidip şu dereden su içeyim bari…” diyerek Ayağa kalkmış. Midesinde taş olduğundan habersiz bir şekilde yürüyormuş.

Çok yakın olan ırmak kenarına ulaşması baya sürmüştü. Tam eğilip su içecekmiş ki ağırlık yapan taşlar yüzünden dengesini kaybederek suya düşmüş.

Taşlar onu daha da dibe çekince, Kurt ırmağın azgın sularında gözden kaybolmuş.

Bu Masallar da ilginizi çekebilir.

Hikayeler – Hikaye Oku – 5 Yaş Masalları