Kurt İle Kuzu Hikayesi

Akıllı Kuzu Masalı

Anne koyun çayıra çıkmak zorundaymış. Biricik yavrusuna bol bol süt vermek istiyormuş. Bunun için de otlardan doyuncaya kadar yemeliymiş.

Ama bir endişesi varmış. Şu Issız, şu koca ormanda biricik Kınalı Kuzu‘sunu nasıl yalnız bırakacakmış? Üstelik etrafta kurnaz bir kurdun dolaştığı söyleniyormuş. Kuzucuğu karşısına almış:

– Beni iyi dinle yavrucuğum, diye konuşmaya başlamış. Gidip otlanmam gerekiyor. Ben dönünceye kadar yalnız kalacaksın. Korkar mısın?

Kuzucuk tatlı tatlı meledikten sonra:

– Hiç korkar mıyım anneciğim, demiş. Kuzu, kuzu seni beklerim.

– Ama benim sesimi iyice tanımadan kapıyı açma, olur mu?

– Olur açmam.

– Kapı aralığından kınalı elimi uzatacağım. Bak şu ayağımda kına var. Ayağımın bu kısmı pembe / tüylü gördün mü? Bunu görünce kapıyı aç. İyice anladın mı yavrucuğum?

Kınalı Kuzucuk:

– Anladım anneciğim, diye cevap vermiş. Kınalı elini görmeden kapıyı açmam.

 Annesi Kınalı Kuzu’yu öpmüş, koklamış, Sonra da otlanmaya gitmiş meğer çalıların arasında kurnaz bir kurt, onları seyrediyormuş.

Anne koyunun uzaklaştığını görünce için, için gülmüş:

“Ne zamandır peşinde olduğum Kınalı Kuzuyu sonunda tek yakalayabildim” diye düşünmüş.

Kapı aralığından Kınalı Kuzu’yu bir süre gözetlemiş. Gördükçe iştahı kabarmış, ağzının suyu akmaya başlamış:

– Ne tombul şey öyle, demiş. Tam bana göre…

Daha önce annesiyle kuzucuk arasında geçen konuşmayı da duymuş. Önce anne koyunun sesini taklit etmesi gerekiyormuş. Aksi halde kuzucuk kapıyı açmazmış.

Bir süre düşünmüş ne yapacağını… Daha sonra kendini Kınalı Kuzu’ya annesi gibi göstermeye karar vermiş. Bir iki öksürüp sesini ayarladıktan sonra:

– Meee… Meee… Kınalı Kuzu’m annen geldi. Hadi aç kapıyı güzel yavrum…

Sesini anne koyunun sesine oldukça benzetmiş doğrusu, ama kuzucuğu tamı tamına inandıramamış. İçerden seslenmiş:

– Nerden bileyim senin annem olduğunu? Sesin kalın biraz…

Kurt bunun üzerine sesini biraz daha inceltmiş:

– Öyle mi yavrucuğum, demiş. Otlarken üşütmüş olacağım biraz. Biliyorsun nezle olanın sesi kalınlaşır.

– Yine de inanamıyorum… Kınalı elini göster. Kurnazlığıyla meşhur olan kurt, bir süre düşünmüş. Bacaklarına bakmış. Nasıl kınalı yapacakmış peki bu ayakları?

Sonunda çaresini bulmuş. Bir boyaya ayaklarını batırmış. Ayakları boyanın etkisiyle pembeleşmiş.

Kapı aralığından içeri uzatmış:

– Bak kuzucuğum, kınalı elimi gördün değil mi? Artık annen olduğumdan eminsin.

Kuzucuk aç kurttan daha kurnazmış. Annesinin sözleri aklından hiç çıkmıyormuş.

Kınalı Kuzucuk bir terslik olduğunu anlamış. Kapı aralığından uzatılanın annesinin eli olmadığı belliymiş. Bunun kurdun keskin tırnaklı pençesi olduğu ortadaymış.

 “Herhalde ormanda sözü edilen kurt bu” demiş kendi kendine…

Unutamayacağı bir ders verecekmiş ona…

– Peki anneciğim, diye melemiş. Eminim ki, sen benim sevgili annemsin.

Yine de eline dikkatle bakmam gerek. Biraz daha tut.

Kurt memnun, memnun yutkunmuş:

– Az sonra afiyetle yiyeceğim, diye homurdanmış.

– Anneciğim, bir şey mi söyledin?

Hemen lafı değiştirmiş:

– Yok kuzucuğum, yok. Sadece fazla bekletme, üşüyorum demiş.

– İyi iyi, az sonra kapıyı açarım.

Orada bulduğu kalınca bir odunu kapmış hemen…

Kurdun içeri uzanan pençesine indirmiş bir anda…

Kurdun pençesi çok acımış. Uluyarak geri çekmiş ayağını ve elini.

Kınalı Kuzucuk kahkahalarla gülmüş:

– Canın yanınca sesin nasıl da kurt sesi haline geldi, diye alay etmiş.

Kurt uluyarak uzaklaştıktan az sonra annesi gelmiş. Kınalı elini içeri uzatmış:

Kuzu hemen kapıyı açıp annesini içeri almış. Başından geçenleri bir, bir anlatmış.

Annesi çok memnun olmuş. Başını öpmüş Kınalı Kuzu’nun:

– Aferin benim akıllı yavrum. Anne sözünü dinlersen canın hiç yanmaz. Söyle bakalım, kurdun hali sana hangi atasözünü hatırlattı?

– “Yalancının mumu yatsıya kadar yanar” atasözünü hatırlattı anneciğim. Ama bizim yalancı kurdun mumu yatsıya kadar bile yanmadı değil mi? Gülüştüler…

3 Yaş Masalları – Kısa Hikayeler – Keloğlan Masalları