Sihirli Rüyalar Deniz’in Rüya Ormanı Macerası - Uyku Masalları
Melih ÖZKAŞ
Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarlarda, rüyaların ve sihrin hüküm sürdüğü, ağaçların melodiler söylediği, renkli çiçeklerin konuştuğu güzel bir diyar varmış. Bu diyarın adı Rüya Ormanı imiş. Rüya Ormanı’nın içinde, minik bir kulübede yaşayan Meraklı Deniz adında tatlı kalpli, yedi yaşında bir çocuk varmış. Deniz, her gece uyumadan önce yüksek tepelere çıkıp yıldızlara bakar, onların anlattığı masalları dinler gibi hayal kurarmış. O gece, tıpkı diğer geceler gibi, Deniz'in kalbinde yeni bir maceranın kıvılcımları yanmaya başlamış.
Bir akşam, Deniz yatağına uzanırken gökyüzünde parıldayan özel bir yıldız fark etmiş. Bu yıldız, diğerlerinden farklıymış sanki Deniz'e gülümsüyor, onu büyülü bir yolculuğa davet edermiş gibiymiş. Heyecanlanan Deniz, hemen gözlerini kapayıp derin bir nefes almış ve kendini rüya diyarına bırakmaya karar vermiş. Gözlerini kapattığında kendini bir anda Rüya Ormanı’nın içinde, etrafı parlayan ateş böcekleri ve nazlı rüzgarın fısıldadığı bir yerde bulmuş.
İlk adımını attığında, önünde uzun boylu, gümüş gibi parlayan tüyleri olan bilge bir baykuş belirmiş. Baykuş nazik bir sesle, “Hoş geldin küçük dostum. Ben Mavikan, Rüya Ormanı'nın koruyucusuyum. Bu diyarın kapılarını aralamak için cesaretini esirgemişsin. Yeni şeyler öğrenmeye, hayal gücünü daha da genişletmeye hazırsan, sana eşlik edeceğim,” demiş. Deniz, gözleri parlayarak Mavikan’a teşekkür etmiş ve birlikte yolculuklarına başlamışlar.
Yürürken, Deniz ve Mavikan, ormanın her köşesinde saklı olan güzellikleri keşfetmişler. İlk olarak, canlandırıcı bir şelalenin kıyısına varmışlar. Şelalenin suları kristal kadar berrak, melodileri ise ninni gibiymiş. Deniz, şelalenin yanında durup, “Bu suyun sesi neden bu kadar huzur verici?” diye sormuş. Mavikan tebessüm ederek, “Bu suyun sesi, doğanın kalbinden gelen bir melodi. Her damla, yeryüzüyle gökyüzü arasındaki dostluğu anlatır. Herkes birbiriyle bağlantılıdır tıpkı senin rüyaların gibi. Her biri bir bütünün parçasıdır,” diyerek denizin merakını gidermiş.
Biraz ilerlediklerinde, rengarenk çiçeklerle dolu geniş bir bahçe görmüşler. Bu bahçede, birbirinden sevimli minik kelebekler havada dans ediyormuş. Çiçeklerin bazılarının üzerinde, gülümseyen yüzler varmış. Deniz, “Nasıl oluyor da çiçeklerimiz konuşuyor, kelebekler şarkı söylüyor?” diye sormuş. Mavikan, “Bu bahçe, hayal gücünün ve sevginin meyvesidir. Ne kadar kalbin ışık saçarsa, etrafında yaşam renklenir. Her canlı, bir öykü anlatır sen de kendi öykünü yazarken etrafına neşe saçarsın,” diye anlatmış. Deniz bu güzel sözlerle, etrafındaki her şeyin ne kadar özel ve anlamlı olduğunu kavramaya başlamış.
Daha sonra, yolculukları bir labirente benzer patikalara dönüşmüş. Bu patikalarda, dalların arasından süzülen ışık oyunları, sanki dans eden perilerin bıraktığı izler gibiydi. Deniz, labirentin içinde kaybolduğunu sanarken, karşısına minik bir sincap çıkmış. Sincap, “Beni takip et, seni harika bir sırrın beklediği yere götüreceğim,” demiş. Deniz, sincabın sevimli adımlarına ayak uydurmuş. Birlikte giderken, labirentin sonunda altın sarısı bir kapı belirmiş. Kapının üzerinde, zarif oymalarla işlenmiş kelimeler yazıyormuş: “Rüya Bahçesi.”
Kapıyı açtıklarında, Deniz karşısında masalsı bir bahçe görmüş. Bu bahçede dev mantarlar sanki yastık gibi birbirine yaslanmış, uçuşan yapraklar sanki rüzgarla dans ediyormuş ve hafif bir melodi, her adımda yeni bir hikayenin başlangıcını fısıldıyormuş. Bahçede ilerledikçe, Deniz hayat hakkında birçok değerli şey öğrenmiş. Bahçe, ona sabrın, sevginin, paylaşmanın ve doğa ile uyum içinde yaşamanın önemini anlatıyormuş. Her ağaç, her çiçek adeta bir öğretmendi. Deniz, Doğamız bize sevgiyi, sabrı ve saygıyı öğretiyor. Her şeyin bir zamanı, bir yeri var, diye iç geçirmiş.
Günün sonunda, güneşin altın ışıkları yavaşça kaybolmaya başlayınca, bahçenin en güzel köşesinde duran dev bir ayçiçeği ile karşılaşmış. Ayçiçeği, Deniz’e dönüp, “Evrene merhaba de! Bugün öğrendiğin her şeyi kalbinin bir yerinde sakla, onlar senin en değerli hazinendir. Unutma ki, her uykunun sonunda yeni bir gün, yeni bir macera ve yeni bir öğrenci vardır,” demiş. Deniz, ayçiçeğinin anlattıklarından çok etkilenmiş artık rüyaların sadece uykuda değil, aynı zamanda yaşamın her döneminde var olan bir sihir olduğunu fark etmiş.
Zamanın nasıl geçtiğini anlamadan, Deniz ve Mavikan, Rüya Bahçesi’nin kapısından ayrılıp yeniden yolculuklarına başlamışlar. Geri dönüş yolu, öğrendiği güzellikler ve güzelliklerin verdiği ilhamla doluymuş. Her adımında, doğanın ve hayal gücünün bir nevi melodisini duyuyormuş gibi hissediyormuş. Yıldızlar, gecenin koynunda hala onun için parlamaya devam etmiş sanki “Seni bekledik, güzel yürekliden.” diye fısıldarmış.
En sonunda, Deniz kendini yeniden evinin konforlu odasında, yumuşacık yastığına sarılmış halde bulmuş. Gözlerini açmadan önce, Rüya Ormanı’nda yaşadığı maceraları, tanıştığı dostları ve öğrendiği değerleri bir bir düşünmüş. İçinde taşıdığı bu sıcaklık ve huzur, ona bir daha hiçbir zaman korkmadan yeni şeyler keşfetme cesareti vermiş. Artık gece geldiğinde, Deniz uyumak yerine yeni maceralara atılmak için sabırsızlanır olmuş. Çünkü her gece uyku, yeni bir rüya demekti her rüya, kalbinde saklayabileceği yeni bir bilgi ve sevgi demekti.
Deniz’in bu macerası, aslında her çocuğun kalbinde var olan merakın, cesaretin ve sevgiden birer yansımasıymış. Rüya Ormanı, her gece kapanan gözlerin ardında saklı olan bir sihirmiş öğrenmek, keşfetmek ve paylaşmak her zaman hayatın en güzel yanlarını getirirmiş. Deniz, macerasını çocuk arkadaşlarına anlattıkça, onların da hayal dünyaları aydınlanır, geceler artık sadece uyku zamanı değil, aynı zamanda yeni öykülerin başlangıcı olurmuş.
Masal burada sona ererken, her küçük yüreğe şunu fısıldarmış: “Her zaman sevgiyle, merakla ve cesaretle dol, çünkü her gecenin sonunda yeni bir gün, tıpkı Rüya Ormanı gibi, mümkünlüklerle dolu mucizeler getirir.” Deniz’in gözleri kapalı, tatlı rüyalara dalarken, kalbinde taşıdığı bu öyküyü, sabaha umutla uyanmak için bir leylak gibi hissetmiş. Böylece, uyku masalları sayesinde, öğrenmenin, paylaşmanın ve doğayla uyum içinde yaşamanın ne kadar değerli olduğu bir kez daha tüm dünyaya anlatılmış. Ve sonsuza dek, her gece, yıldızlar altında yeni maceralar başlamak üzere beklemeye devam etmiş.
Yorumlar (0)
Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu siz yapın!