Ormanlar Kralı Aslan Hikayesi

Aslanın Ormana Hükmü

O gün hayvanlar aleminin seçimi varmış. Adaylar tek, tek ortaya çıkacaklarmış. Yeteneklerini gösterecek ve hayvanlardan oy almaya çalışacaklarmış.

Seçim sonunda en çok oy toplayan hayvan başkan olarak tahta geçecekmiş.

O güne kadar hayvanlar krallıkla idare edilmişler. Her zaman, kral olan aslan ne dediyse yaptırmış.

Hayvanlar âlemi artık krallık idaresi istemiyormuş. Aslanların her şeyi yönetmiş olduğu bu sistemi bozmak istiyorlarmış.

Bu kararla birleşmişler, aslanı tahttan çekilmeye mecbur etmişler.

Nasıl idare edilecekleri üzerine günlerce düşünüp taşınmışlar. Sonunda kendilerinin seçeceği bir başkana uymak şeklinde bir yönetime karar vermişler.

Seçim günü gelince dağlarla çevrili bir yerde toplanmışlar. Bu ormanda yılandan tutun, aslan, maymun,

pars, sincap, akrep, tavşan ve zürafaya kadar bütün hayvanlar varmış.

Seçimi yönetmek için fili görevlendirmişler.

Hayvanlar arasında en büyük ve en kuvvetli olduğu için bunu onun yapabileceğini düşünmüşler.

Fil bir kütüğün üstüne çıkmış:

– Arkadaşlar, diye söze başlamış. Bu şerefli görevi bana verdiğiniz için çok teşekkür ederim. Seçimi tarafsız ve fayda gözetmeden idare edeceğime söz veriyorum. Şimdi bütün üyelerin gelip gelmediğini kontrol etmek için yoklama yapacağım.

Fil, başkanın sekreteri olan tavşana emretmiş:

– Yoklamayı yap tavşan kardeş!

Tavşan, tek tek isimleri okumaya başlamış. İsmi okunan herkes: “Burada” diye bağıracakmış.

– Arslan…

– Burada…

– Kaplan…

– Burada…

– Sincap…

– Burada…

Böylece yoklama sürüp gitmiş. Sıra tilkiye gelmiş. Tilkinin ismi okununca kimse cevap vermemiş.

Tavşan birkaç kere aynı ismi tekrarladıysa da her seferinde cevapsız kalmış.

Fil kalabalığa doğru bağırmış:

– Tilki kardeş yok mu?

Yokmuş. Tilki toplantıya katılmamış. Aslan homurdanmış:

– Yine ne tilkilikler düşünüyor Allah bilir, diye söylenmiş.

Yoklama bitmiş. Tam seçime geçileceği sırada tilki topallaya topallaya meydana çıkmış.

– Hey! Beni unutuyorsunuz…

Herkes başını çevirip bakmış. Tilkinin yüzü acıyla buruşmuş, tüyleri diken, diken olmuş.

Çakal sormuş:

– Geçmiş olsun tilki kardeş, ne bu halin?

Tilki dudaklarını büzmüş. İnce bir sesle:

– Sorma çakal kardeş, demiş. Toplantıya gelirken bir bahçe kenarından geçiyordum. İçerde tavukların oynaştığını görünce dayanamadım.

– Sonra ne oldu?

– Dayanamayınca birinin peşine düştüm. Meğer tavukları bekleyen varmış. Üstüme taş attı. Bacağım çok acıyor, incindi galiba…

Çakal gülmüş:

– Olacağı buydu zaten. Sabırsızlığın sonu böyle kötü olur işte!

Tilki çakala çok kızmış. Birkaç kere homurdanmış. Belki kötü bir şey söyleyecekmiş, ama başkan filin sesi, sözünü boğazında düğümlemiş.

– Susun lütfen arkadaşlar! Seçime başlıyoruz. Herkes susmuş.

Filin sesi tekrar duyulmuş:

– Arkadaşlar, başkan olmak isteyenler şu meydana çıkıp yeteneklerini göstersinler. Kim daha çok beğenilirse o seçilecektir. Önce kim çıkmak istiyor?

Aslan eski krallığından gelen bir hırsla atılmış:

– Ben…

– Pekâlâ, gel özelliklerini göster.

Aslan hemencecik fırlamış. Önce kısa bir konuşma yapmış:

– Ben bütün hayvanlardan kuvvetliyim. Keskin dişlerim sayesinde sizi tehlikelerden korurum. Düşünme gücümle iyi ve kötüyü ayırırım. Beni başkan seçerseniz hepinize rahat bir hayat temin edeceğim. Sonra sıra yeteneğini göstermeye gelmiş:

– Kuvvetimi şimdi hepinize göstereceğim. Var mı benimle güreş tutmak isteyen, diye sormuş.

Fakat aslanın karşısına çıkmayı kim göze alabilirmiş? Derin bir sessizlik olmuş. Sonra ince bir ses duyulmuş.

 – Ben varım!

Herkes dönmüş. Hayretle sesin sahibine bakmışlar. Kimmiş bu cesur hayvan? Ne cesaretle aslanla boy ölçüşmeye kalkıyormuş?

Bir de ne görsünler; tilki değil mi?

– Hay Allah, demiş fil. Şakanın sırası değil şimdi. İşimize bakalım.

Tilki topallaya, topallaya birkaç adım öne çıkmış:

– Şaka etmiyorum, demiş. Gerçi gelirken bir kaza geçirdim; ama yine de aslan kardeşi mağlup edecek güce sahibim.

Herkes kahkahalarla gülmüş:

– Yahu bu deli mi ne? Hem de yaralı haliyle aslana karşı nasıl çıkar? Besbelli rezil olmak istiyor.

Böyle düşünenler çoğunluktaymış. Bir kısmı da işi alaya vurmuş.

– Tilki kardeş, yavaş ol da aslanın bir yerini kırma bari… Tilki bunlara hiç aldırmamış. Başkan filin önüne gitmiş:

– Ben hazırım sayın başkanım, demiş.

Aslan da oldukça şaşırmış. Topal haliyle kendine rakip çıktığını görünce delirecek gibi olmuş. Birkaç kere tıslamış, homurdanmış. Fakat sesini çıkarmamayı daha uygun bulmuş.

Başkan fil bile bu duruma bir türlü inanamıyormuş.

Tilkiye bir kere daha:

– Ciddi misin, diye sormuş.

– Tabii ki ciddiyim.

– Eh öyleyse, bizden günah gitti. Dövüşün bakalım. Güreş başlamış. Aslan bir iki vuruşla tilkiyi bayıltacağını sanıyormuş:

– Karşıma çıkmakla hata ettin, diye homurdanmış. Ne kadar kuvvetli olduğumu bilmiyor musun?

 Tilki bütün kurnazlığı ile gülmüş:

 – Biliyorum. Peki sen benim ne kadar kurnaz olduğumu bilmiyor musun?

– Hadi oradan uyuz, sen de. Kuvvete karşı hilenin ne tesiri olacak?

– Onu az sonra sırtın yere gelince göreceksin.

 Aslan bir kızmış, köpürmüş, bütün hızıyla dalmış:

– Sen benim sırtımı yere getireceksin ha, diye bağırmış.

Tilkinin arkasında koca bir ağaç varmış. Aslanın kendisine daldığını görünce tilki hızla yana sıçramış.

Aslanın kafası hızla ağaca çarpmış. Birden sersemlemiş. Başı fena şekilde ağrıyormuş. Neredeyse bayılacakmış.

Biraz bekleyip toparlanınca:

– Seni hilekâr seni, bak ne yapacağım şimdi, diye kükreyerek yeniden saldırmış.

Bu sefer tilki arkasını bir taşa yaslamış. Hızla yana sıçrayınca aslan hızını alamayarak taşa toslamış. Öncekinden daha büyük bir acı başını kaplamış.

Sendelemiş. Gözlerinin önünde yıldızlar uçuşuyormuş. Hiddetle homurdanıyor, ağzından salyalar akıyormuş.

Tilki kıs, kıs gülerek alay etmiş:

– Nasıl aslan kardeş, devam edecek misin hâlâ?

– Parçalayacağım seni?

– Parçala da görelim öyleyse!

Bu gibi sözlerle tilki, aslanı sinir ediyormuş. Kızarak normal hareket yapamaması için elinden gelen bütün tilkiliğini kullanıyormuş.

Seyirciler şaşıp kalmışlar. Nasıl olur da bir tilki aslanı bu kadar terletebilirmiş ki?

Önceleri aslanın mutlaka yeneceğine inananlar, yavaş yavaş fikirlerini değiştirmeye başlamışlar.

– Yahu bu tilki çok kurnaz, aslanı yener mi acaba?

– Hakikaten de öyle. Aslan iyice sersemledi.

– Yok canım aslan aslandır ne de olsa… Tilkiye yenilecek değil ya!

Koca aslan olur olmaz şekilde başını toslamaktan adamakıllı yorulmuş. Nefes nefese kalmış. Fakat tilkide yorgunluktan eser yokmuş. Güreşe yeni başlamış gibi sağlıklı görünüyormuş.

Aslan yeniden saldırıya hazırlandığı zaman, bütün gözler ona dikilmiş:

“Bu defa mutlaka tilkiyi haklayacak…”

Düşüncesiyle herkes dikkat kesmiş.

Gerilmiş, gerilmiş ve bir ok gibi fırlamış. Fakat tilki zaten uzun zamandır bunu bekliyormuş.

Bütün kuvveti ile havaya sıçramış. Öbür tarafa geçmiş.

Ne var ki aslan ağır vücudunun hızını kesememiş. Tilkinin arkasındaki ağaç kütüğüne çarpmış.

Tilki kahkahalarla gülerken aslan çığlık atmış. Artık acılara dayanamayan aslan yenildiğini kabul etmiş. Birkaç hayvan gidip aslanı güçlükle kaldırmışlar. Zavallı hayvan gücüne aldanmış, gururla hareket etmiş. Yeneceğini sanmış tilkiyi…

Ancak tilkinin kurnazlığına yenik düşmüş Aslan:

– Kuvvet, kurnazlığa yenik düştü. Benden örnek alınız ve kuvvetinize, gururunuza yenik düşmeyiniz.

Tilki güreşten galip çıkmış. Ne var ki kimse ona oy vermek istememiş. Toplantı böylece bir seçim yapmadan dağılmış.

4 Yaş Masalları – Hikayeler – Hikaye Oku