Hayal Ormanı Ayışığı Şehri Masalı Pamuk ve Zıpır - Uyku Masalı
Hava ÖZKAŞ
Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarların birinde, renkli çiçeklerin, özgürce uçuşan kelebeklerin ve cıvıl cıvıl kuşların bulunduğu, Hayal Ormanı adında mucizevi bir yer varmış. Bu ormanda minik bir tavşan yaşarmış. Adı Pamuk olan bu sevimli tavşan, pırıl pırıl beyaz tüyleri ve meraklı bakışlarıyla çevresindekileri hep büyüler, ormanın diğer sakinleri de onun nazik ve merak dolu halini çok severlermiş.
Bir gece, dolunay gökyüzünde parıldarken, Pamuk uyumakta zorlanıyormuş. Hafif bir esinti, ağaçların dans eden yapraklarını birbirine fısıldarken, ormanda biraz garip sesler duyuluyormuş. Pamuk, “Bu sesler neyin nesi acaba? Yoksa bir peri mi gelip bana uyumayı öğretecek?” diye düşünmüş. Merakına yenik düşen Pamuk, kulak misafiri olmak üzere sessizce evinden çıkmış ve ormanın derinliklerine doğru yol almış. Fakat bilmediği şey, bu yolculuğun onu öyle harika bir maceraya çıkaracağıydı ki…
Ormanın içine doğru adım adım ilerlerken Pamuk, kocaman bir mantardan ev yapmış sıcakkanlı bir sincapla karşılaşmış. Bu sincap, ormanın koruyucusu ve bilgesi olarak ün salmış, herkese yardım eder, özellikle kaybolan yolculara rehberlik edermiş. Pamuk, “Merhaba, ben Pamuk, uykuya dalamadan önce geziyorum biraz. Bu gece burada ne gibi sihirli şeyler oluyor?” diye sormuş merakla. Sincap gülümseyerek, “Merhaba Pamuk, ben de Zıpır. Bu gece Ayışığı Şehri adında gizli bir yere gidileceğine inanılır. Orası sihirli, her şeyin mümkün olduğu, rüya gibi güzelliklerle dolu bir yerdir. Ellerinde gerçek bir umut ve neşe taşıyan herkes oraya ulaşabilir,” demiş. Pamuk’un kalbi heyecandan çarpmış belki de uykuya dalmadan önce bu sihirli yeri görebilir, belki de orada yeni arkadaşlar edinip, güzel rüyaların sırrını öğrenebilirdi.
Pamuk, Zıpır’ın rehberliğinde ormanın derinliklerinde ilerlemeye başlamış. Yol boyunca renkli çiçek tarlalarının arasından geçtiler her bir çiçek, minik bir masal anlatır, rüzgarın uğultusu adeta onlara eski hikayeler fısıldarmış. Pamuk, “Her çiçeğin bize anlattığı bir hikaye varmış ben de onlardan bir şeyler öğrenmek istiyorum,” demiş. Zıpır, “Doğanın kendisi bir öğretmendir, sevgili Pamuk. Her ağaç, her çiçek, her yaprak yaşamın sırlarını taşır. Onları dinleyip anlayabilirsen, uyku zamanı geldiğinde zihnine neşe ve huzur dolacaktır,” diye cevap vermiş.
Yolculukları sırasında karşılarına kocaman, parıldayan bir gölet çıkmış. Göletin suyu berrakmış ve suyun üzerinde, ay ışığının yansımaları o kadar güzel görünüyormuş ki. Göletin kenarında, minik bir kurbağa oturuyormuş. Kurbağa, “Merhaba küçük dostlar, burası Ayışığı Şehri’nin yolunu gösteren sihirli gölettir. Heyecanınız yüzünüzden okunuyor gelin, size suyun altında saklı olan masal diyarının hikayesini anlatayım.” demiş. Pamuk ve Zıpır, kurbağanın anlattığı hikayede, kendi hayallerinin ve umutlarının nasıl gerçeğe dönüşebileceğini dinlemişler. Kurbağa, “Her şey imkânsız görünse de, içindeki sevgi ve cesaretle bazen en karanlık yerlerden bile ışık süzebilirsiniz. Uyku, düşlerin başlangıcıdır onlar sıcak, tatlı ve büyülü bir dünyaya kapı aralar,” diyerek onların gönlüne dokunmuş.
Biraz ilerlediklerinde, yol kenarında yumuşacık yosunlarla kaplı, parıltılı taşlarla süslenmiş küçük bir patika görmüşler. Bu patika, Ayışığı Şehri’ne giden son adımı simgelermiş. Yolculuk boyunca Pamuk, ormanın neşesi, doğanın dostluğu ve bilge yaratıkların öğretilerini bir araya getiriyormuş. Her adımında biraz daha huzur buluyor, yorgunluğunu unutuyor, ruhu tatlı bir hayal aleminde kayboluyormuş. Gözleri kısılırken, “İşte bu, uykuya dalacakları an,” demiş kendine.
Sonunda, patikanın sonunda, karşılarına muhteşem bir kapı çıkmış. Kapı, yumuşacık mavi ışıklarla çevrilmiş, sanki gökyüzünden inen bir merdiven gibiydi. Pamuk, “Burası mı Ayışığı Şehri?” diye fısıldamış. Zıpır ise, “Evet, sevgili dostum burası sihrin, sevginin ve en güzel rüyaların ta kendisidir. Herkes burada huzuru bulur, her kalp buranın sıcaklığında erir,” demiş. Kapıdan içeri girdiklerinde, etraflarını sevgiyle saran yumuşak bulutlar, minik yıldız parıltıları ve sıcak, davetkar bir atmosfer karşılamış. Pamuk, başını hafifçe eğip çevresine bakarken, “Burası gerçek mi? Yoksa uyku düşü mü?” diye merak etmiş ama kalbi, sevinçten ve rahatlamaktan pırıl pırıl parlıyormuş.
Ayışığı Şehri’nde, hayal gücünün sınır tanımadığı bir dünya varmış. Burada, rüyalar uyanıklık kadar gerçek, sevgi ve dostluk her zaman en değerli hazine dönüşürmüş. Pamuk, sıcak ve yumuşak bir bulutun üzerine oturduğunda, kalbi hem dinlenmiş hem de yeniden umut dolmuş. Zıpır ve ormanda tanıştığı diğer dostlarıyla birlikte, Pamuk masal diyarının büyüsünü dinlemiş gökyüzündeki yıldızların ona fısıldadığı eski hikayeler, ormanın her köşesinde saklı olan bilgeliği anlatan sesler olmuş. Böylece, her gece uykuya daldığında kalbi, sevgi dolu anıları ve yeni keşifleriyle dolup taşarken, rüyaların kapıları ardına kadar açılırmış.
Pamuk, Ayışığı Şehri’nde geçirdiği o unutulmaz anları hatırladığında, sadece güzel düşler görmekle kalmamış, aynı zamanda cesaretin, umudun ve sevginin ne kadar güçlü olduğunu öğrenmiş. Artık uyumak, ona sadece dinlenme zamanı değil, aynı zamanda hayal gücünün uçuştuğu, yeni bilinmeyen diyarları keşfettiği bir serüven gibi gelirmiş. O küçük tavşan, her gece uykuya dalmadan önce, Zıpır’ın ve diğer orman dostlarının anlattığı hikayelerle kalbini ısıtır, doğanın sunduğu güzellikleri düşünerek huzur bulurmuş.
Gecenin ilerleyen saatlerinde, Ayışığı Şehri’nin kapısı yavaşça kapanırken, Pamuk da içindeki sıcaklıkla yeniden evine dönmüş. Uykuya dalmadan önce annesinin yanında, gün boyunca yaşadığı maceraları, öğrendiği dersleri ve kalbinde büyüttüğü umut dolu anıları düşünerek mırlamış. Annesi, onu sıkıca kucaklayıp “Tatlı rüyalar, güzelim. Unutma her rüya yeni bir maceranın başlangıcıdır,” demiş. Pamuk da, “Evet anneciğim, yarın yeni düşler kuracağım,” diye mırıldanmış.
Ertesi sabah, çocuklara masal anlatan rüzgar, Kuş Sesi derinliklerinde yeni öykülerin uğultularını taşıyarak, ormanın her bir sakininin kalbine umut ekerken, Pamuk uyandığında artık fark etmiş ki en güzel maceralar, hayatı sevgiyle, merakla ve cesaretle yaşamaktan geçiyormuş. Her gece, yeni rüyalarla dolup taşan kalbi, ormanın bilgeliğini ve dostlarının sevgisini yanında taşıyarak, her sabah yeniden gülümseme ile uyanırmış.
Böylece, Hayal Ormanı’nın o sihirli köşesinde, minik Pamuk her zaman mutlu sona ulaşan bir düşü yaşar, geceleri uyumak onun için sadece dinlenmenin değil aynı zamanda hayal kurmanın tatlı zamanı olurmuş. Ve bir daha ki sefere sen de uyumadan önce, belki bir rüya kapını çalar, en güzel masalları sana anlatırmış. Masal burada bitmiş, ama sevgi ve umut dolu rüyalar her zaman seninle kalmış.
Yorumlar (0)
Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu siz yapın!