Serçe ve Kartal Hikayesi

Serçe ve Kartalın Dostluk Hikayesi

Cik Cik serçe  güzelmiş, hoşmuş, çok tatlıymış ve cana yakınmış. Ama kötü bir huyu varmış:

Yalancının biriymiş.

Bu kötü huyu yüzünden bütün arkadaşlarını kaybetmiş nerdeyse.

Günlerden bir gün Cik Cik yuvasından havalanmış. Uçmuş uçmuş, yükseklere çıkmış.

Gök bulutsuz, hava da güneşliymiş. Cik Cik Serçe ise çok keyifliymiş.

 Kendini uçmaya kaptırmış, kanat çırparken en güzel şarkılarını söylüyormuş.

Yorulduğunda yere doğru bakmış. Orman avuç içi kadar ufalmış, köy evleri tavuk kümesi gibi küçülmüş gözünde.

– Amanın, diye bağırmış. Çok yükseğe çıktım ben. O zamana kadar hiç bu kadar yükselmemiş Cik Cik. Annesinin bir öğüdü varmış:

– Alçaktan uç, dermiş hep. Fazla yükselirken kartallara yem olursun.

Korkmuş, korkudan kalbi hızlı hızlı vurmaya başlamış. Alçalmaya hazırlanırken bir kartal fark etmiş. Hızla Üzerine geliyormuş.

– Aman Allah’ım, şimdi ben ne yapacağım?

Ne yapacağını gerçekten bilmiyormuş. Çünkü bir kartalla ilk karşılaşmasıymış bu…

Aklına gelen tek şeyi yapmış. Alçalmaya çalışmış fakat kartalın gözleri çok keskinmiş.

 Cik Cik Serçe’nin ne yapmak istediğini anlamış ve hızını arttırmış:

– Hey ağır ol bakalım, demiş. Seni hiçbir yere göndermem. Kartalın sesi korkunçmuş. Belki de Cik Cik Serçe ye Öyle geliyormuş:

– Anneciğim, diye inlemiş.

– Kartal, Cik Cik Serçe’nin iniltisini duymuş. Bir kahkaha atmış:

– Seni istiyorum, demiş.

– Ben sana ne yaptım ki?

– Hiçbir şey. Ama karnım çok aç.

Cik Cik Serçe, kartalın pençelerini vücudunda hissetmiş. Tırnakları derisine batıyormuş.

Çırpınmış. Fakat kartalın pençeleri o kadar güçlüymüş ki, çırpınarak kurtulamazmış. Hemen oracıkta bir yalan uydurmuş:

– Kartal ağabey, beni öldürmezsen günlerce karnını doyurabilirim.

– Nasıl olacak bu?

– Yakınlarda bir güvercin yuvası biliyorum. İstersen sana da gösteririm.

Kartalın ağzı sulanmış. Ne de olsa güvercin eti serçe etinden daha lezzetliymiş.

– Nerede, diye sormuş.

– Şuradaki beyaz badanalı evin çatısında. Hem de sürü ile…

Kartal biraz düşündükten sonra kararını vermiş:

– Pekâlâ küçük budala, sana bir şans tanıyacağım. Doğru söylüyorsan kurtuldun.

 Eğer yalan söylüyorsan…

 Cik Cik Serçe: “Eyvah, şimdi yandım” demiş içinden…

Biraz sonra beyaz badanalı eve gelmişler. Çatıdaki aralıktan içeri süzülmüşler.

– Hani, demiş kartal, güvercinler nerede?

Cik Cik Serçe korkudan ölmek üzereymiş. Yalanı ortaya çıkmış. Bu durumda bir yalan daha söylemek zorundaymış:

– Yanıldım galiba, demiş. İki sokak ötedeki beyaz evde olmalılar.

Kartal dik dik bakmış serçeye:

– Sen benimle alay mı ediyorsun bakalım?

– Hayır hayır!

– Beni kandırdın.

– Ne olur bağışla!

– Bağışlamak mı? Asla! Son duanı yap. Çatıdan uçmuş. Yaşlı bir ağacın dalına konmuş:

 – Hazır mısın, demiş serçeye.

Cik Cik Serçe hayatının son dakikalarını yaşıyormuş. Annesini ve kardeşlerini bir daha göremeyecekmiş artık. Gözleri yaşarmış. Gerçekten de çok pişmanmış:

– Keşke yalancı bir kuş olmasaydım, diye mırıldanmış.

– Ne dedin, diye sormuş kartal.

– Dedim ki, keşke yalancı bir kuş olmasaydım.

– Ciddi misin?

– Artık ölmek üzereyken nasıl yalan söylerim?

– Belli olmaz. Alıştın bir kere.

– Haklısın. Ama bu defa doğruyu söylüyorum.

“Son pişmanlık fayda etmez diyeceğini de biliyorum.

– Etmez…

– Bari canımı fazla acıtma.

Koca kartal duygulanmış. Ağlamış, ağlayacakmış. Açlığını bile unutmuş:

– Yaşasaydın sahiden yalancılığı bırakır mıydın, diye sormuş.

– Elbette, ama artık bunun bir önemi yok. Nasılsa öleceğim. Yalancı bir serçenin verdiği söze inanmamakta haklısın.

Kartal, birden pençesini gevşetmiş:

– Sana inanıyorum serçecik, demiş. İnandığım için salıveriyorum. Serbestsin.

Dilediğin yere gidebilirsin. Cik Cik hem sevinmiş hem de şaşırmış:

– Sahi serbest miyim, diye sormuş.

– Serbestsin. Ama verdiğin sözü hayatın boyunca unutma.

Artık yalan konuşmak yok.

– Evet.

– Güle güle…

Kartal bir tarafa uçmuş, serçe bir tarafa.

Anadolu Masalları – Hayvan Hikayeleri – Masal Kitabı