Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarlarda, yemyeşil ormanlarla çevrili küçük bir köy varmış. Bu köyde, hayvanların harmonik bir şekilde yaşadığı, hep birlikte birbirlerine yardımcı olduğu güzel bir yer imiş. İşte bu köyda, çok sevimli ve minik bir fare yaşarmış. Adı Pofuduk olan bu fare, fareler arasında çok neşeli ve yardımsever biriymiş.
Pofuduk, ormanın en güzel çiçeklerinin arasında yaşar, sabahları gün doğmadan uyanır, arkadaşlarıyla oynar, akşamları da gün batınca yuvasına döner, ailesine neşeli hikayeler anlatırmış. Pofuduk'un en sevdiği şeylerden biri de ormanda keşif yapmakmış. Her gün yeni bir macera arar, farklı hayvanlarla tanışır, onların yaşamlarını öğrenirmiş.
Bir sabah, Pofuduk uykusundan uyanmış ve dışarıyı görünce çok konuşkan bir tavşanın ormanda yüksek sesle konuştuğunu duymuş. Merakına yenik düşen Pofuduk, neler olduğunu anlamak için tavşanın yanına gitmiş. Tavşanın adı Pamuk'muş ve görünüşte biraz üzgünmüş.
Merhaba Pamuk! Neden bu kadar üzgünsün? diye sormuş Pofuduk.
Pamuk, Merhaba Pofuduk. Bugün ormanın diğer tarafındaki gölet kurudu. Balıklar bizimle kalmak istiyor, ama gölet artık su almıyor. Balıklar susuz kalacak diye çok endişeliyim, demiş üzgün bir sesle.
Pofuduk, Pamuk'un üzüntüsünü görünce hemen çözüm bulmak istemiş. Endişelenme Pamuk, birlikte bir yol bulabiliriz. Belki köyde yaşayan yaşlı baykuş, bize yardımcı olabilir, demiş umut dolu bir sesle.
İkisi birlikte ormanın derinliklerine doğru yol almışlar. Yolda, Pofuduk küçük adımlarla öne geçip çiçekleri kokluyor, arada bir de oyuncakları gibi minik kelebeklerle dans ediyormuş. Pamuk ise güvenle Pofuduk’un arkasından gidiyor, her adımda biraz daha neşeleniyormuş.
Bir süre sonra, büyük ağacın altında oturan yaşlı baykuşu bulmuşlar. Baykuş, bilgelik dolu gözlerle onlara bakmış. Merhaba gençler, nasıl yardımcı olabilirim? diye sormuş.
Pofuduk hemen durumu anlatmış. Baykuş, biraz düşünmüş ve sonra Göleti yeniden canlandırmak için derin ormanın diğer tarafında, eski bir dere kaynağı varmış. Ancak oraya ulaşmak için cesaret ve işbirliği gerekir. Yolculuk tehlikelerle dolu olabilir, ama siz birlikte başarabilirsiniz, demiş.
Pamuk biraz ürkekmiş ama Pofuduk ona cesaret vermiş. Hiç korkma Pamuk! Birlikteyiz ve birbirimize yardım edebiliriz, demiş.
Böylece ikili, göleti kurtarmak için yola çıkmışlar. Ormanın yolları zorluymuş dikenli çalılıklar, kaygan taşlar ve yüksek çam ağaçları arasında geçmek zorundaymışlar. Ancak Pofuduk'un neşesi ve Pamuk'un azmi onları her engelden geçirmiş.
Yolda, minik bir sincaba rastlamışlar. Sincap, Merhaba arkadaşlar! Yolculuğunuzda size yardımcı olabileceğim bir şey var mı? diye sormuş.
Pofuduk, Evet, bizler göleti yeniden canlandırmak için derin ormanın diğer tarafındaki kaynak suyunu getirmeye çalışıyoruz. Sen var mısın ve bize yardımcı olabilir misin? demiş.
Sincap gülümseyerek, Elbette! Benim adım Çıtır. Size yol gösterebilirim, demiş ve üçü birlikte yola devam etmişler.
Yolda ilerlerken, bir nehrin üzerinden geçmeleri gerekmiş. Nehrin suları çok hızlı akıyormuş ve geçmek tehlikeliymiş. Çıtır, Bu nehri geçmek için kayalara tırmanan dostlarımız var. Onlardan yardım alabiliriz, demiş.
Üçü, arkadaşlarını aramış ve bir grup kurbağayı bulmuşlar. Kurbağalarla konuşmuşlar ve kurbağalar onlara nehrin nasıl geçileceğini göstermiş. Birlikte, taşların üzerinde dikkatlice ilerlemişler ve başarılı bir şekilde nehri geçmişler.
Yolculukları sırasında, karanlık bir mağaraya rastlamışlar. Mağara girişinde kocaman bir baykuş durmuş ve Kim cesaret ederse geçebilir demiş. Pofuduk biraz korksa da, arkadaşları ona cesaret vermiş ve birlikte mağarayı geçmeye karar vermişler.
Mağaranın içinde, parıldayan taşlar ve ışıldayan yosunlar varmış. Yol boyunca, minik canlılarla karşılaşmışlar ve birbirlerine yardım ederek ilerlemişler. Nihayetinde, derin ormanın tam ortasında, eskiden akan berrak bir dere kaynağı bulmuşlar. Kaynağın etrafında renkli çiçekler açmış, kuşlar cıvıldıyormuş.
Pofuduk, Bu harika görünüyor! Hemen buradan gölete su taşıyalım, demiş.
Çıtır ve kurbağalar da ellerinden geleni yaparak su getirmeye başlamışlar. Pamuk, Hep birlikte çalışınca neler başarabileceğimizi görüyoruz! demiş mutlu bir şekilde.
Günler ilerlemiş, birlikte çalışarak gölete su taşıyan Pofuduk ve arkadaşları, sonunda ormanın kurumuş köşesinde yeniden suyun akmaya başladığını görmüşler. Balıklar sevinçle gölette yüzmeye başlamış, ağaçlar ve bitkiler suyla canlanmış.
Köylerine dönüp sevinç içinde diğer hayvanlara durumu anlatmışlar. Herkes çok mutlu olmuş ve Pofuduk ile arkadaşlarını tebrik etmiş. Ormanda bir festival düzenlenmiş, herkes birlikte dans etmiş, şarkılar söylemiş ve lezzetli yiyecekler paylaşmış.
Bu macera boyunca Pofuduk ve arkadaşları, birlikte çalışmanın, cesaretin ve yardımlaşmanın ne kadar önemli olduğunu öğrenmişler. Herkes, birbirine yardım ettiğinde ne kadar güçlü olabileceğini fark etmiş.
Pofuduk, ailesine dönüş yolunda annesine, babasına ve kardeşlerine yaşadığı macerayı anlatmış. Onlar da Pofuduk'un ne kadar cesur ve yardımsever olduğunu görmekten gurur duymuşlar. Pofuduk, Birlikte çalışarak her sorunu çözebiliriz, demiş mutlu bir şekilde.
O günden sonra, ormanda yaşayan tüm hayvanlar birbirlerine daha çok yakınlaşmış, yardımlaşma ve dostluk içinde yaşamışlar. Pofuduk ise her zaman sevgi dolu yüreğiyle ormanın neşesi olarak kalmış.
Ve böylece, Pofuduk'un macerası mutlu sonla bitmiş. Ormanda yaşayan tüm hayvanlar, birbirlerine olan sevgileri ve dayanışmaları sayesinde huzur içinde yaşamışlar. Sonsuz mutluluk ve sevgiyle, Pofuduk ve arkadaşları hep birlikte mutlu mesut hayat sürmüşler.
Ve sonsuza dek mutlu yaşamışlar.
Yorumlar (0)
Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu siz yapın!