
Ad Kavmine Tuzak Dini Hikayesi Oku
Allah Hz Hud‘u dinlememelerinin cezası olarak Ad kavminin yaÄŸmurlarını kesti. Bunun üzerine ÅŸehirdeki baÄŸlar, bahçeler kurudu. Hayvanlar susuzluktan telef oldu. Güçlü kuvvetli ad kavmi güçsüz ve dermansız hale düştü. Hiç kesilmeden bunaltıcı kuru bir rüzgar esiyordu. Halkın dudakları çatlıyor zorla nefes alıp veriyorlardı. Tozdan dumandan göz gözü görmüyordu. Bu hal 3 yıl kadar sürdü.
Bu süre içinde Hz Hud boÅŸ durmuyor Hakkı anlatmaya devam ediyordu. Ad kavminin ileri gelenleri baÅŸlarına gelen bu felaketi Hz Hud’un uÄŸursuzluÄŸuna vermiÅŸlerdi.
-Ey Hud sana bir şey diyemeyiz kötü niyetinin olmadığını biliyoruz. Ancak putlarımıza hakaretler yağdırdığın için onlar tarafından çarpıldın. Sana delilik geldi bu yüzden böyle akıl almaz işlere karıştın, senin yüzünden bizde putlarımızın gazabına uğradık, bu hallere düştük dediler.
Hz Hud’a söyleyecek hiç bir ÅŸeyleri kalamayınca ÅŸimdi de delilikle suçluyorlardı. Hz Hud’un bu iddiaya cevabı sert ve kesin oldu.
-Ey halkım Allah şahit olsun ki taptığınız putlar kimseye ne fayda nede zarar verebilirler. Şayet onlarda başkasına tesir eden bir güç varsa daha ne duruyorlar, harekete geçip beni yok etsinler ya. Hz Hud putlara ve onlara meydan okuyanlara açıkça meydan okuyordu. Bu cesaretinin de nereden geldiğini şöyle izah ediyordu:
-Ben üzerime düşeni yaptıktan sonra Allah’a tevekkül ettim, iÅŸlerimde onu vekil tuttum. Putlara ve size bu meydan okuyuÅŸum ona olan imanım ve güvenim sayesindedir. Kıtlık ve kuraklık devam ediyordu. Hz Hud da bıkıp usanmadan vazifesini yapmaya çalışıyordu. Kavminin başına gelen bu belanın sadece bir uyarı olduÄŸunu söylüyor. EÄŸer doÄŸru yolu seçmezlerse asıl bela ve azabın o zaman geleceÄŸini bildiriyordu.
Ad kavmi Hz Hud’un bu sözlerine kızıyor, hele tehditlerine iç dayanamıyorlardı. Nihayet günün birinde ona:
-Ey Hud senin iÅŸin gücün bizi putlardan uzaklaÅŸtırmaya çalışmak mı. Yeter artık bu saçmalıklarına bir son ver, bu tehditlerinden de vazgeç. Zaten başımıza gelenlerde hep senin bu sözlerin yüzünden deÄŸil mi dediler. Bu özler Hz Hud’un sabrını tüketmeye yetmiÅŸti. Demek ki kavminin başına ne gelirse gelsin doÄŸru yola gelmelerine niyetleri yoktu. Aslında azabı çoktandır hak etmiÅŸlerdi Hud peygamberin duasıyla geciktiriliyordu.
Hz Hud onlardan ümidini kesince azabın gelmesine artık hiçbir engel kalmamış oluyordu. Hz Hud bu akıbeti şu sözleriyle kavmine duyurdu:
-Artık siz bu sözlerinizle şirke iyice saplandığınızı gösteriyorsunuz. Bundan böyle her an azabın gelip sizi yok etmesini bekleyin. Sizinle beraber bende bekleyeceğim. Bakalım bunca senedir tabut durduğunuz putlarınız sizi bu beladan kurtara bilecek mi. Hz Hud kavmine bu son sözleri söyledikten sonra hemen harekete geçti.
Müminleri alarak onları kavminin bulunduğu yerden uzakça bir yere götürdü, gelecek azabı birlikte beklemeye başladılar.
La Fontaine Masalları – Kısa Masallar – 3 YaÅŸ Masalları