Bir varmış bir yokmuş, uzak diyarların birinde, minik bir köyde yaşayan Nazlı adında neşeli bir kız yaşarmış. Nazlı, her gece uyumadan önce annesinin anlattığı masallarla hayaller kurar, yıldızlarla dolu gecelerin sırlarını dinler, uykuya dalmadan önce gökyüzüne umutla bakarmış. Bir gece, masalın en güzel anında, nazlı yavru kalbi içini ısıtan bir fısıltı işitti sanki rüzgar ona, “Gel, hayal gücünün kapılarını arala,” dermiş.
Nazlı, gözlerini kapatıp derin bir nefes almış ve kendini anında renkli, ışıl ışıl bir diyarın ortasında bulmuş. Burası, uyku masalları diyarıymış bembeyaz pamuk şeker bulutların arasında gümüşden bir nehrin kıvrımları, çevresinde ışıltılı çiçek bahçeleri uzanıyormuş. Masmavi gökyüzü, farklı renklerde parlayan minik yıldızlarla bezeliymiş. Nazlı şaşkınlıkla etrafına bakarken, ince uzun bir patikadan gelen tatlı bir melodinin kendisini çağırdığını fark etmiş. O patikayı izleyerek ilerlediğinde, kendini konuşan sevimli hayvanların yaşadığı bir ormanda bulmuş.
Ormanın kalbinde, biri uzun kulakları, diğeri kocaman gözleriyle parıldayan Pamuk adında bir tavşan, nazlıyı neşeyle karşılamış. Pamuk, “Hoş geldin, sevgili Nazlı! Uyku masalları diyarında her şey sihirli ve harika. Buraya gelmen demek, kalbinin umut ve iyilikle dolu olduğunu gösteriyor,” demiş. Nazlı çok mutlu olmuş, kalbi sevinçle pırıldarken, “Ben hep hayal kurmayı sevdim!” diye cevap vermiş.
Nazlı ve Pamuk, ormanın derinliklerine doğru yürürken, yoldan pek çok sevimli dostla tanışmışlar. Bunlardan biri, rengarenk tüyleri olan ve akıllı cesur bir kuş olan Pırıltı’ymış. Pırıltı, Nazlı’ya, “Gece hayatımıza sihir katar, rüyalarımızı renklendirir. Sen de bu diyarın güzelliklerini keşfettikçe, neşe ve bilgelik kazanacaksın,” diye anlatmış. Birlikte maceraya atılmışlar pırıl pırıl akan nehrin kıyısında, su üzerindeki minik yüzen nilüfer yapraklarının arasında gezmişler, gölgelerle oynayan ağaçların fısıltılarına kulak vermişler.
Bir süre sonra, Nazlı ve arkadaşları, ormanın kenarında, ışıl ışıl parlayan bir kulübe görmüşler. Bu kulübenin kapısı adeta gülümser gibi açılmış ve içeriye doğru, bilge bir kaplumbağa olan Damar nazikçe onlara seslenmiş. Damar, “Hoş geldiniz, değerli gezginler. Bu diyar, sadece uyku masallarıyla değil, aynı zamanda dostluk, merak ve yardımlaşma ile de doludur. Her gece uyumadan önce, kalplerimizdeki iyiliği hatırlamak bizleri mutlu eder,” demiş. Nazlı, Damar’ın anlattıklarını dinlerken hayatın ne kadar değerli olduğunu ve her bir anın küçük mucizeler barındırdığını fark etmiş.
Birden, kulübenin penceresinden dışarı baktıklarında, ufukta bir karanlık bulutun yavaşça yaklaştığını görmüşler. Pırıltı endişeyle, “Bu bulut kötü niyetli, rüyaların içine karanlık tohumlar ekebilir,” demiş. Nazlı, cesur yüreğini toparlayarak, “Arkadaşlar, korkmayalım. Sevgi, dostluk ve inançla kötü niyetin bile üstesinden gelebiliriz,” diye söze başlamış. Pamuk ise, “Birlikte hareket ettiğimizde her zorluğu aşarız. Haydi, masal diyarımızı korumak için elimizden geleni yapalım,” diyerek arkadaşlarını motive etmiş.
Damar, bilge kaplumbağa, eski bir bilgelikle, “Karanlık bulutun sihrini bozmak için, gökyüzündeki en parlak yıldıza doğru kalan dileklerin gücünü toplamamız lazım. Her birimiz içten gelen bir dilek tutarsak, sihirli güçler bulutun içindeki karanlığı dağıtabilir,” demiş. Nazlı, Pamuk ve Pırıltı, Damar’ın sözlerini dinleyip, kalplerindeki en güzel dilekleri düşünmeye başlamış. Nazlı’nın dileği, “Herkesin mutlu, huzurlu ve sağlıklı uyuması geceleri rüyalarında güzellikleri görebilmesi,” olmuş. Pamuk, “Aşkın ve dostluğun evrensel güçleriyle her yer ışıl ışıl olsun,” derken, Pırıltı ise, “Her karanlık anın ardından mutlulukla dolu bir sabah doğsun,” diye dilek tutmuş.
Derin bir sessizlik içinde, yavaşça toplanan sihirli güçler gökyüzüne doğru yükselmiş. Nazlı ve arkadaşları, gökyüzündeki en parlak yıldıza baktıkça, o yıldız sanki onların dileklerine cevap verir, etrafa yayılan sıcak bir ışıkla karanlık bulutları eritirken, ormanda yaşayan tüm canlılar da birbirlerine sevgiyle gülümsemişler. Kötü bulut, sevgi ve birlik gücüne boyun eğerek, yavaşça dağılarak yok olmuş.
O andan itibaren, ormanda her şey eskisinden daha da güzelleşmiş. Rüzgar, hafifçe esip yapraklarla oynarken, gece boyu pırıl pırıl parlayan yıldızlar, her bir çocuğun hayal gücüne ilham vermiş. Damar, “Gördünüz mü, minikler? Yardımlaşma, sevgi ve umut her zaman en güçlü sihirdir,” demiş gülümseyerek. Nazlı, bu sihirli geceden aldığı dersle, her gece uyumadan önce kalbinde güzel dilekler tutmaya karar vermiş. Çünkü artık anlamıştı ki, güzellikler paylaşınca çoğalır, her karanlığın ardında bir umut ışığı saklıdır.
Gecenin ilerleyen saatlerinde, Nazlı kendini yeniden köyündeki odasında bulmuş. Yumuşak yastığında, gözleri hala parıldayan rüya görüntüleriyle doluymuş. O an, hayal gücünün ne kadar geniş, dostluğun ne kadar güçlü ve sevginin ne denli şifalı olduğunu hatırlamış. Annesinin sesini duyduğunu sanarak, “Anne, bugün ormanda harika maceralar yaşadım dostluk, cesaret ve sihirli dilekler sayesinde karanlık bulutları dağıttık!” diye fısıldamış.
Annesi, sıcacık kucaklamasıyla Nazlı’ya, “İşte böyle canım, kalbinde taşıdığın iyilik ve cesaret seni her zaman doğru yola yönlendirecek. Uyku masalları diyarında yaşadığın her macera, senin büyüyen ruhunu besleyecek,” demiş. Nazlı, annesinin sözleriyle mutlu olmuş, gözleri huzurun ve sevginin sıcaklığıyla dolarken, “Ben her zaman hayal kuracağım, çünkü hayallerimiz bizi gerçek mutluluğa götürür,” diye düşünmüş.
Artık her gece, Nazlı masal diyarına yeniden gidip gelen dostları Pamuk, Pırıltı ve Damar’ı ziyaret eder, birlikte rüyalar kurar ve kalplerindeki dileklerle dünyayı güzelleştirirlerdi. Bu masal, minik Nazlı’nın hayatı boyunca unutamayacağı, ona cesaret ve umut aşıladığı için dilden dile aktarılır, herkesin yüreğine işleyen bir öykü olarak kalırdı. Ve böylece, rüyaların, dostluğun ve sevginin büyüsü, her gece tatlı uykulara ve mutlu sabahlara vesile olmaya devam etti.
Yorumlar (0)
Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu siz yapın!