Bir varmış, bir yokmuş… Uzak diyarlarda, rengarenk çiçeklerle bezenmiş, tatlı aromalar yayan kocaman bir ormanın kenarında, Gülücük Vadisi adında küçük bir köy varmış. Bu köyde, herkes birbirine yardım eden, güleryüzlü ve komik insanlarla doluymuş. Vadinin en neşeli sakini ise minik Zıpır adındaki tavşanmış. Zıpır, adını hep etrafta zıplarken çıkardığı cıvıldamalarından alırmış. O, macera peşinde koşmayı, yeni arkadaşlıklar kurmayı ve alışılmadık şeylerden eğlenmeyi çok severmiş.
Bir sabah Zıpır, her zamanki gibi erkenden uyanmış, kahvaltısını yapmış ve dışarı fırlamış. Hava o kadar mis gibiymiş ki, kelebekler dans ediyor, kuşlar ise şarkılar söylüyormuş. O sırada Zıpır’ın yolu rengarenk balonlarla süslenmiş bir patikaya düşmüş. Bu patika, vadinin en tuhaf ama bir o kadar da eğlenceli yeriymiş. Balonlar, yerlerinde sanki hiç durmadan hafifçe yavaşça salınır, rüzgârla birlikte adeta dans eder gibi hareket ederlermiş.
Zıpır, balonların bu halini görünce meraklanmış ve “Merhaba, siz kimsiniz?” diye sormuş. Bir balon hafifçe salınarak cevap vermiş: “Biz Baloncanlar’ız! Sihirli ormandan gelip, yeni arkadaşlıklar kurmak için buradayız. Sana katılır mıyız Zıpır?” Bu teklife çok sevinen Zıpır, hemen evet demiş. Baloncanlar, Zıpır’ı neşeyle destekleyerek, birlikte ormanın derinliklerine doğru yol almaya başlamışlar.
Yolda, yüksek ağaçların arasında konuşan bir sincapla karşılaşmışlar. Bu sincap, adeta yerde dans eden yaprakları izlercesine heyecanlıymış. “Günaydın sevgili arkadaşlar! Benim adım Cevher. Bugün ormanda çok ilginç bir şey olacak. Her yıl düzenlenen Kocaman Gülme Şenliği başlamak üzere,” diye nelere neler anlatmış. Zıpır ve Baloncanlar hemen bu şenlik fikrine bayılmışlar. Çünkü Gülme Şenliği, komik hikayelerin, şakaların ve eğlencenin bolca olduğu bir etkinlikmiş. Cevher, “İleride Dev Şapka Ağacı’nın altında buluşalım, orada şenlik alanını göreceğiz,” diyerek onlara yol göstermiş.
Üç arkadaş birlikte yürümeye başlamışlar. Yolda, garip ama sevecen bir tilkiyle karşılaşmışlar. Tilki, rengarenk bir bere takıyor ve kocaman bir gülümsemeyle onlara “Merhaba, ben Şakır Tilki! Bugün ormanda bir sır var, efsanevi Kıkırdama Göleti’nin bulunduğu söyleniyor. Oraya ulaşan herkes, en komik kahkahaları atabiliyor,” demiş. Zıpır’ın kulağına çalan bu ifade, onun içindeki macera ruhunu daha da ateşlemiş. “Hadi gidelim, belki de en komik kahkahayı atmak için bize meydan okuyacak bir macera vardır!” diyerek, Şakır Tilki de grubun neşesine katılmış.
Ormanın derinliklerine doğru ilerlerken, yol boyunca türlü türlü komik ve şaşırtıcı şeylerle karşılaşmışlar. Yol kenarında, birbirine uydurulmuş kumlardan yapılmış minik kuklalar, dans eden çiçekler ve hatta konuşan taşlar varmış. Her adımda yeni bir gülme sebebi buluyor, birbirlerine komik fıkralar anlatıyorlarmış. Bu yolculuk sırasında, Zıpır ve arkadaşları, ormanda dostluğun, yardımlaşmanın ve birlikte eğlenmenin ne kadar değerli olduğunu öğrenmişler.
Bir süre sonra, grubun önünde kocaman, yaşlı bir meşe ağacı belirmiş. Bu ağacın dalları sanki gökyüzüne uzanıyor, yaprakları ise rüzgârda nazlı nazlı salınıyormuş. Meşe ağacı usulca konuşmaya başlamış: “Hoş geldiniz küçük dostlar, ben Bilge Meşe’yim. Bugün size önemli bir sır vereceğim. Gülme Şenliği’nde, en gerçek gülümsemeyi ortaya çıkaran yürekler, gezegenin en parlak, en neşeli ışığına dönüşür. Unutmayın, kahkaha sadece sesinizde değil, kalbinizde de yankılanır.” Bu sözler, Zıpır ve arkadaşlarının aklında yer etmiş çünkü onlar, sadece komik olmak için değil, içten gelen mutluluğu paylaşmak için de şenliğe katılmak istiyorlarmış.
Bilge Meşe’nin selamını takiben, arkadaşlar sonunda Dev Şapka Ağacı’nın bulunduğu açıklığa varmışlar. Dev Şapka Ağacı öyle büyükmüş ki, dalları gökyüzünü sarıyor, altında küçük bir şehir varmış gibi bir hava yayıyormuş. Ağacın altındaki alanda, şenlik hazırlıkları tüm hızıyla devam ediyormuş. Rengarenk süslemeler, neşeli müzik sesleri ve etrafta koşuşturan çocukların kahkahaları havayı dolduruyormuş. Zıpır, Baloncanlar, Cevher ve Şakır Tilki, hemen bu alana karışıp, yeni arkadaşlarıyla tanışmaya başlamışlar.
Şenlik alanında, yeteneklerini sergileyen pek çok farklı canlı varmış. Komik numaralar yapan sincaplar, dans eden fareler, birbirinden sevimli kuklalar ve hatta konuşan kelebekler! Herkes birbirinin hikayesini dinliyor, kahkahalar havada uçuşuyormuş. O sırada şenlik alanının tam ortasında, dev bir güldürü masası kurulmuş. Masanın etrafında oturan komik palyaçolar, herkesi neşelendirecek hikayeler anlatıyor, komik hareketler sergileyerek izleyenleri kahkahalar içinde bırakıyormuş.
Zıpır, orada geçirdiği zamanı çok sevmiş. Onun en sevdiği an, Baloncanlar ile birlikte gökyüzüne doğru küçük bir balon turu yapmaktı. Balonlar, rüzgârın nazik esintisiyle Zıpır’ı gökyüzüne çıkarırken, vadinin tüm güzelliğini altında görme şansı buluyormuş. O anda Zıpır, yüksekte olmanın ne kadar heyecan verici olduğunu, ama en heyecan verici şeyin de sevdiklerinle paylaşmak olduğunu anlamış.
Gün boyunca her köşede yeni maceralar yaşayan arkadaşlar, birbirlerine komik hikayeler anlattı bazen yanlış anlaşılmalar, bazen de tatlı şakalar sonucu birbirlerini şaşırttılar. İnsanlar, hayvanlar ve hatta doğanın en küçük varlıkları bile o gün birbirine sarılarak, kalplerinde tarifsiz bir mutluluk biriktirmişler. Öğrendikleri bir diğer önemli şey de iyilik ve gülümsemenin bulaşıcı olduğuymuş. Birinin içten attığı kahkaha, bir başka kalbe neşe tohumları ekermiş.
Akşam olduğunda, gökyüzünde rengarenk yıldızlar belirmiş, ay ise gümüş bir tepsi gibi parıldamaya başlamış. Şenlik alanı yavaş yavaş sakinleşirken, herkes birbirine veda ediyormuş. Zıpır, Baloncanlar, Cevher ve Şakır Tilki, o gün yaşadıkları maceraları asla unutmayacaklarına söz vermişler. Onlar için önemli olan, her zaman kalplerinde sevgi, neşe ve paylaşmanın en güzel haliyle yaşamakmış. Her bir kahkaha, gerçek dostlukların ve iyilik dolu anların simgesiymiş.
O gece, Zıpır evine dönerken zihninde gün boyunca öğrendiği şeyleri ve yaşadığı komik maceraları düşünmüş. “Dün akşam hayatımın en güzel günlerinden biriydi,” diye mırıldanmış kendi kendine. Çünkü, sadece gülmek yetmiyor aynı zamanda paylaşmak, dinlemek ve saygı duymak da iyiliğin ve mutluluğun sırrıymış. Baloncanlar ona, “Biz her zaman senin yanındayız, ne zaman istersen unutma!” demişler hafif hafif uçuşarak. Bu sözler, Zıpır’ın kalbinde tarifsiz bir sıcaklık yaratmış.
Günler yıllara dönüştükçe, o ormanda ve Gülücük Vadisi’nde her sene Kocaman Gülme Şenliği düzenlenmiş. Her şenlikte, minik Zıpır’ın maceraları anlatılır, herkes birlikte gülüp eğlenir, yeni dostluklar kurarmış. Böylece vadide, gülüş ve iyilik dolu bir yaşam sürdürülür olmuş. Zıpır, Baloncanlar, Cevher ve Şakır Tilki’nin yaşadıkları bu unutulmaz gün, dostluğu, paylaşmayı ve içten güldüğün anın aslında herkes için ne kadar değerli olduğunu herkese öğretmiş.
Ve işte o günden sonra, Gülücük Vadisi’nde yaşayan her can, her kalp, yaşamın en güzel ve en komik anlarını birlikte paylaşarak, mutluluğu en gerçek, en saf hâliyle yaşamaya devam etmiş. Herkes, komik anların ve gülüşlerin insanların kalplerini ısıttığına inanmış. Küçük Zıpır, bir zamanlar sadece zıplayan bir tavşanken, artık tüm vadinin neşe kaynağına dönüşmüş maceraları dilden dile dolaşırken, her çocuk ona bakıp “Ben de büyüyünce senin gibi cesur ve neşeli olmak istiyorum,” dermiş.
Masalımız burada sona erer ama ormanın ve vadinin her bir köşesinde, gülümsemenin ve komiğin bir parçası olarak, herkesin yüreğinde o unutulmaz günlerin izleri kalmaya devam etmiş. Mutlu sonlar, ancak paylaşarak çoğalır, unutmayın!
Yorumlar (0)
Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu siz yapın!