Ayı Prenses Hikayesi

Masalların büyülü dünyasına adım atarken, sizi alışılmadık bir kahramanla tanıştırmak istiyoruz: Ayı Prenses. Bu benzersiz karakter, derin ormanların gizemli güzelliklerini ve doğanın kalbinde yatan masalsı aşk hikayelerini keşfetmemize rehberlik edecek. “Ayı Prenses” masalı, çocukları ve yetişkinleri, hayvanların ve insanların sınırlarını aşan, büyülü bir dünya turuna çıkarıyor. Bu etkileyici hikaye, kraliyet, dönüşüm, cesaret ve sevginin evrensel temalarını işlerken, okurları merakın ve hayal gücünün sınırlarını zorlamaya davet ediyor.

Bu hikaye, kral ve kraliçenin yaşadığı veliahtta geçiyor. Çok güzel bir krallığı anlatıyor. Önemli bir günmüş, kraliçe iki prenses doğurmuş. Ve kutlamak için perileri çağırmış. “Hoş geldiniz, sevgili periler. Gelmenize çok sevindim. Güzel bebeklerimle tanışın. Büyük olanın ismini Clio koydum. Birkaç saniye sonra küçük olanın adını Birden koydum. Siz majesteleri, dileğinizi söyleyin, gerçekleştireyim.”

“Büyük olanın en güzel olmasını diliyorum,” demiş kraliçe. “Sağ ol, Simzi, büyük olan çiçekler kadar güzel olsun ve parıldasın. Küçük olan da o kadar zeki ve tatlı olsun ki, peluş ayıcıklar gibi çok sevimli olsun.”

“Zeki ve pelüş ayıcık gibi olsun,” derken birden bire küçük olanın yüzü ayıya dönüşmüş. “Demi, Magazin, sen ne yaptın böyle? Ayıcık gibi dedim, ayı yüzü demedim,” diye itiraz etmiş kraliçe. “Aynı şeyi söylüyorsunuz ama ben ayıcık gibi sevimli olsun demiştim. Ben eski kafalıyım, günümüz dilini anlayamıyorum. Lütfen geri al, Magat’in yapamam, doğum lekesi gibi, ne senin hatan kızımın geleceğini mahvedecek, sizin hatanız.”

“Ayıcık gibi dediniz, sana açıklamaya gücün bile yok ama bu kötü niyetli Magodin için daha başlangıç,” demiş Magat. Periler oradan ayrılırken diğer periler teselli etmek için orada kalmış. “Merak etmeyin majesteleri, kızınız da ismi gibi çok cesur olacak ve güzel bir hayat sürecek. Size söz veriyoruz,” demişler. Portunya, ayıcık bebeğin üzerine perisözü serpilmiş ve gitmiş, diğerleri de peşinden gitmiş.

Yıllar sonra ikizler kocaman olmuşlar. Clio çok hoş bir kız olmuş, Berlinse ayıcık yüzlü kız olmuş. Herkes onunla dalga geçiyormuş. Bazen çok üzülüyormuş ama çoğu zaman görmezden geliyormuş. Berlin çok zarif ve zekiydi, kitap okumayı severmiş. Krallıkta ayıcık yüzü ve prensesin olmasına inanamıyormuş. “Neye gülüyorsunuz? Söyleyin, ben de güleyim,” demiş Berlin. “Hiçbir şey majesteleri, bu ayı kulaklarım neler duyuyor, siz biliyor musunuz? Sizinkinden iki kat daha iyiler. Biz ağaçlar hakkında konuşuyorduk.”

“Hayır, onu konuşmuyordunuz, koş!” demiş Berlin ve çok eğlenmiş. Birkaç gün sonra Clio’nun düğünü olmuş. Yakışıklı bir prens ile evlenmiş. Ve düğüne herkes katılmış, çok keyifli bir düğünmüş, ta ki Berlin salona gelene ve herkes susana kadar. Bazıları söylenmeye başlamış ve salonu terk etmiş. Berlin üzgün koşarak odasına gitmiş. Kral ve kraliçe de düğünden sonra onun yanına gitmiş.

“O gün yaptığım bir hata bugün bile peşimi bırakmıyor. Kızımın böyle üzülmesine dayanamıyorum,” demiş kral. “Yine söylüyorum, bu senin hatan değil, bunlar Magotin perinin olmayacak işleri. Ben artık çok yoruldum, bu kraliyet hayatı beni çok yordu. Söyle kızım, senin için ne yapabiliriz?”

“Tatile gitmek istiyorum. Kimsenin benimle alay etmediği bir yer. Nereye gitmek istersin?”

“Sen içersin tatlım, orası çok uzak. Yakındaki adalara gitmeye ne dersin?”

“Şimdilik moda olur ama beni oraya sen götürme. Yalnız başıma yaşamak istiyorum.” Berlin şatodan ayrılmış, çantasına birkaç yiyecek ve içecek koymuş, yola çıkmış. Küçük bir tepeden geçmiş ve sonunda sahile ulaşmış. Bir kayık orada bekliyormuş. “Bu kesinlikle babamın işi,” demiş ve adaya doğru denize açılmış. Denizi ve etrafı seyretmek çok keyifliymiş, daha iyi hissetmiş. Şimşekler çakmaya ve yağmur başlamış, dalgalar yükselmeye başlayınca, Berlin bayrak direğine sıkıca tutulmuş. “Doğa rahat içinde yaşamamı istemiyor. Sanırım kayıp bir hikaye yaşıyorum,” demiş ve birden bir şeyin üstüne düşmüş. “Harika, müthiş bir tatil yeri,” demiş Berlin ve etrafına bakmış. Gördüğü tek şey denizmiş, ada ise olduğu yerden hala çok uzaktaymış.

“Tam da denizin ortasında köpek balıklarına yem olacağım. Dur, burada kimse benimle dalga geçmiyor,” demiş. “Tarjım, inanamıyorum, buraya yalnızca bizim gibi balık insanlar çıkıyor sanıyordum ama bakın burada kim varmış. Suya meydan okuyor ama solungaçları yok. Erken konuşmuşum, zavallı kız. Akraba söylenmek yerine beni adaya götürebilir misin?” demiş bir balık insana.

“Tabii,” demiş o, “o zaman ben biraz uyuyayım.” Berlin biraz kestirmiş ve uyandıktan sonra gördüklerine inanamadı. “Dur biraz, neredeyim ben?” Berlin’in üzerinde durduğu kaya sıradan bir kaya değildi, Pagordin adasıydı. Orada yaşayan küçük cinler, değerli taşlardan ve kristallerden yapılmıştı. Hepsi kendi işiyle uğraşıyordu.

“Biraz daha aşağı, şapşal, bana bağırıp durma,” demiş bir cin. Berlin birinin yanına gitmiş. “Merhaba, burası neresi?”

“Pagudin adasındasın, prenses,” demiş cin. “Herkes toplansın, prenses uykusundan uyanmış.” Küçük cinler toplanmış ve Berlin’i götürmüş, gelişini kutlamışlar ve ona kitaplarla dolu çok şık bir oda vermişler. Berlin orada huzur içinde yaşamış ve cinlerle çok güzel bir arkadaşlık kurmuş.

“Çalışmak için denize açılan krallara hakkında konuşurken, peki yakışıklı biri mi?” demiş bir cin. “Evet, oldukça.”

“O zaman hiç şansım yok,” demiş Berlin.

“Tabii ki var, prenses. Nasıl biri olduğunu bilmiyor ki.”

“Hayır, biliyor ve çok tatlı olduğunu düşünüyor.”

“Hadi canım,” demiş Berlin. Nihayet Berlin, Pagulin kralıyla tanışmış. Gördüğü kişiye çok şaşırmış. “Yani göremediği de sen görünmez misin yoksa?”

“Maalesef, Magotin bana da büyü yapmış, tıpkı senin gibi. Ben de uzun bir hayat yaşadım. Ayrıca kibar birisin, bu halini memnuniyetle kabul ediyorum. Ama tatlım, seni uyarmalıyım. Eğer benim gerçek halimi görürsen, yine cezalandırılmak zorundayım.”

“Görmeyeceğim.” Böylece birbirlerine delice aşık olmuş ve evlenmeye karar vermişler. Berlin ailesine haber göndermiş ancak evlilik konusunda annesi işi pek rahat değilmiş. Bu yüzden şöyle demiş: “Endişeleniyorum, Berlin. Nasıl göründüğünü bilmen gerekir.”

“Beni karşılıksız seviyor diyorsun ama ya bir canavarla evleniyorsan?” Berlin bunun hakkında biraz düşünmüş ve annesini dinlemeye karar vermiş. Yanında geçerken kralı görebilmek için evin içine bir ayna koymuş. Ve o gün içinde kralı görmüş, korku içinde çığlık atmış. Görünmez kral yeşil bir yılandan başka bir şey değilmiş.

“Sana gösterdiğim onca sevgiden sonra mı?” demiş kral.

“Hayır.” Tam o sırada Magotin perisi belirmiş.

“Ayı, merakına yenik düşmüş, çok yazık, müstakbel eşin cezasını tekrar çekmek zorunda, iki yıl boyunca benim esirim olarak kalacak.”

“Hayır, lütfen!” demiş Berlin. “Yapmadan önce düşünecektin. Beni merak etmeye burda…” Magotin perisi, kralı yakalamış, yeşil yılan artık onun zindanındaymış.

“Sana gelince,” demiş Magotin Berlin’e, “şimdi bu demir ayakkabıları giy, Mor Dağı’na tırman, bu da senin cezan.” Berlin ağır demir ayakkabıları giymiş ve Mor Dağı’na tırmanmaya başlamış. Çok uzak değilmiş ama ağır ayakkabılar onu aşağı çekiyormuş.

“Artık ayaklarım çok acıyor, ben ne yaptım böyle? Bu güzelim krallığım başına felaket getirdim.”

“Ümidini yitirme, kim var orada?” demiş bir ses. “Ben Peri Fortun, seni mutlulukla kutsayan peri. Benim mutluluk nerede peki? Daha yeni başlıyor evlat, şimdi tırman şu dağı, sonra da yüzünü çeşmede yıka, heyecanlı günler bekliyor, seni güzel bir hayat süreceksin, sonra neden sorgulama sadece git.”

Böylece Berlin, Peri Fortun’un sayesinde Mor Dağı’na tırmanmış. Ve çeşmeyi bulunca, “Off, çeşmenin suyu harika görünüyor, hemen elimi yüzümü yıkayayım,” demiş. Berlin yüzünü yıkamış ve sudaki yansımasına bakmış. Artık insan yüzü varmış.

“Aman Tanrım, bu ben miyim?”

“Evet, sensin ama tek bir şart var, iki yıl boyunca burada hiç hata yapmadan yaşaman gerekiyor.”

“Peki krala ne olacak?”

“Onu hep kalbinde sakla, gerçek var, kötülüğü ortadan kaldırır.”

“Pekala,” demiş Berlin ve iki yıl boyunca Mor Dağı’nın tepesinde yaşamış. Hakkında hep kocasını düşünmüş ve ona iyi dilekler dilemiş. “Umarım o iyidir.”

Birden, ağaçların arasından bir ışık belirmiş ve Valentin aşağı inmiş.

Vay canına, özel kimsin! Havadaki aşk kokusunu aldım. Ben de gelip kendim bir göreyim dedim. Ben Valen Time ve sen de artık ayı olmayan birden olmalısın. Beni tanıyorsun, pekala, kocana tek bir yılan hayatı yaşatmayacak. Gerçekten mi, nasıl olur böyle? Parmaklarını şıklatarak Volleycilla Wordy ile birlikte Sagot Sazası’na ışınlanmışlar vay canına, sevgilin hapishanedeymiş.

Kral çok dedi ki, “Seni seviyorum.” Nebutan’a böyle merhaba, huysuz kadın. Konuşma, seni hapse atmadan çabuk gözümden kaybol, Valen! Tayin neden yok, yoksa bana aşık mısın? “Hayır,” dedi o zaman sorun ne? Kralı serbest bırakalım. Morentin Jin, Silivri’nin zindanını açmış ve kral da hemen dışarı çıkmış. “Olamaz, onu nasıl açtın?” diye sordu. “Çünkü aşk her şeyden güçlüdür, tatlım, aşk.” İyi misin?

Ve puf! Yeşil yılan kral, yakışıklı bir prense dönüşmüş. “Aman Tanrım, yüzüne ne oldu senin?” diye şaşırdı. “Tanıyamadın mı yoksa? Zindana girme vakti sendeydi. Sen öyle sanıyordun, peri büyüsünü geri alabileceğini söylemiştin ama almamışsın. Acı çekmemi istemişsin, aslında eğlenceliydi, artık oyun bitti.” Magazin Valentin, mago simperi küçülttü ve onu şişeye hapsetti. “Dur, lütfen beni çıkar. Seni duyamıyorum, bir daha kimseye zarar vermeyeceğim.” Özrün kabul edildi ama seni bir süre cebimde gezdireceğim.

Ve işte Bordlin’in tatili böyle sona erdi. En büyük bir düğün yapıldı ve Pago denizinde kutlandı. “Sözümü tutmadığım için senden özür dilerim. Her şey daha güzel oldu.” Worden Kral’la beraber krallığına döndü ve insanlar gözlerine inanamadı. “Majesteleri her zamanki gibi göz kamaştırıcı. Ayı suratın varken beni beğenmiyordun, şimdi de bana layık değilsin.” Herkes güldü. Kral Joe ve Kaleçe Burling, Paot Adası’na geri dönmüşler ve mutlu mesut yaşamışlar.

Masal Oku – Kağıt Prenses – Hikaye Oku