Huşlubek Hikayesi

Urum Halk Hikayesi

Bir vahitte bir dene padşah var eten, evladı yoh eten. Günnerden bir gün diy
– Huy maa bir torba pismet, titeyim evladlıh- birini – alajah, oglu olajah. Alıy tayagın, torbasın, çıhay titiy. Titkende çıhay bir hart ögne:
 – Anda titiysin?

Diy.
– Titeyim bele bele, evlad hidırmaa. Alajam özme bir evladlıh. Sen diy hart, Vereyim men saa bir alma. Temizle almayı hoy başınızın dübüne. Saba harınnan halhar yersiniz almayı, yejeginiz. Habuhların da temizlerin, verin atna. Alıy almayı, haytıy. Harisı diy:

– Sora nasın? Taptın olan?
– Tapmadım diy, Bir hart bele bele dedi: ” abu almayı temizleniz, habuhlarını atınıza veriniz, yeer.

Özün de başınız dübüne hoyarsınız saba halhar yersiniz – olur evladınız”,dedi.

Temizli, hart degeni dibik, hoyay başın dübüne almayı. Yaraylar etisi de yiy harı – hoja. Habuhların da veriy biye. Biyeden oluy bir tay harının oluy bir oglu. Oon da hapusna var eten bir arap,

yuvan arap. Bala özin arapnen oynyap ösiy. Sıdırgı arapnen ösiy deliy. Araba diy padşah:
 – An, al olanı da dez bizim mejayı görsüt nerada bizim mejalarımız. Alıylar miniyler birer at, çıhay titiyler. Bıradan, oradan görstüy tekim de olana deliyler. Haythanda görüy – togaylih çine, buların togayın çine çindeneler hurgannar çadırların, taburlarını, işliyler.

-Ah, köpek oglular köpek! Diy olan. Tim sormayıp delip bizim togay çine tüşken de hurgan çadırın da işliy taburnu? Ökelenip variylar. Bir dene hart. Agızna ülesi, sahalı dizne tüşiy çindene. Vargannen erif sormayıp bir hamçi uray:
– Tim öküm verdi saa minda delme, deen? O tereti çadırdan çıhay bir dene hızçıh: – Meem babama degeen elleri hurusun! Diy. Do togo güzel hız! Do togo güzel hız! Erif görgennen aman elinden hamçi de tuşıy stiy alıp haytmaa aman hızı. Olan diy:

– Oturunuz bırada. Varayım babamdan sorayım delip sizi alıp titerim. Bu titiy babasna sormaa. O tereti deliy bir dene dev otuz dohuz dene arabı var yanna alıy çindeneleri, çadırın, hız, tahımnen alıy titiy. O titkende hız bir tiat yazay, Dirahıy ojah taşın dübüne, şo bele bele dev aldı titti, yetiş deyen, yazı bırahıy.

Aylanıy deliy erif – çindeneler yohtur. Ökesinden bir tekme taşa! Ökesi çıhıp uray bir tekme taşa – atlıy taş titiy çıhay dübünden bu yazı. Alıy yazıyı, ohuy – algan dev titiy, Dev oları alıp titkende hızda sohhan majarın penjeresinden başın bahay. Yol ya- gasna da bir dene çoban hoy jayıp otrüy.

Da aman göriy çoban urgun oluy hıza, O hadar güzel çindene hızı. Deve veriy ögündeti malı da belindeti huşagın da – tek veriniz hızı! Vermeyler titiyler.

Erif te dele dele deliy. Çoban oturuy o yol yagasna. Çobana soray:
 Çöle de dezen aziz çobannar
Size bir aber sorayım:
Ajep yolju yol alijı da
Delip deçti mi ey?
 Çoban:
Delip deçti jel (oh) dibik
Yahtı da bagrımı ot dibik
 Tatlı jandan bir jogap
Vermedi ey vermedi ey.
Erif:
Ögündeti malnı vereydin
Belindeti temerin vereydin –
Tatlı jandan bir jogap
Alaydın ey alaydın!
Çoban:

Ögümdeti malmı verdim.
Belimdeti temerim verdim-
Tatlı jandan bir jogap
Vermedi ey vermedi
Abu yana (yara) titti senin
evdigin, ey sardıgın. Görsettü yolu. Alıy erif yolu titiy. Tite tite varıy tüşiy bir küye.

Ahşam endi. Çet- üçünjü eve varıy aylanıy honay. Bahay bir analıh.
– Ahşamınız hayır osun analıh! -Abetiniz hayır olsun balam! Selam vermegen osan hulagın hadar parça eterdim seni Selam verdin dir içeri! Alıy içeri.

– Ne deldin? Söle. Yılan bagırınen, huş hanatinen demeyen yerlere sen delgensin!
 – Desem analıh bele bele esap çün: hısmetimi alıp tittler- onu hidırıp deliyim.
– Vay balam! Meem eti olgum var etisi de oon yanna işliyler. Etseler olar saa yardım eter. Min soba sen otur. Deseler men sölerim.iste, bu miniy soba sen. Ahşam deliy olannar arap etisi de bagatır olannar!

Dirgennerinen olar da diyler: Nene minda isan hohu eten!
– Vay olan, olan! Dinneniz! Meem süfteti hojamdan var bir olgum siz de endi etinji hojadan olannarsınız o olgum deldi. Vay olan diy. Seen oglun osa agamız! Sıyımız eterik. Neye degenini söler. Atay tüşüy soba stüneden. Otrüylar sofra başna. Birer hade, etiser hade rahi içiyler. – Aydı, söle ne deldin? Bele bele şte dev alıp titken şanısın.
– A a diy büyügü men pşiy etamam, Kiçigi diy: – Men oon yanna aydavçı işliyim. Yarın stvan alma titejek olar. Jambazlıgın osa senin iditligin osa var köpür dübüne otur. Men köpürün yanna varganda taçankayı hapahlarım, telbovu sararım boynuna – o arad sen hızı alıp haçma olsan alıp haçarsın.

Bahşa türlü men pşiy de etamayım. Yatıy yuhlaylar saba halhaylar bu titiy köpürün dübüne otrüy, Huşlubek. Bular da titiyler onda işe. Yekiy taçankayı otrüy delin – tiyov, alıp titiy oları. Köpürün yanna varganda aylanganda hapahlay bu taçankayı devin de boynuna telbovu saray. Bu telbo- vdan sıptırlıp çıhınjes alıy hızı haçay.

Aylanıy haytıylar bu arabı da huvgan yanından. Haça haça haçay, ne hadar haçmaa oluy. Bolduruy. Tohtalıy bir dag çine yatıylar yal etiyler. Erif yuhlay. Yuhlagan sora bagatır yuhusu yuhlay tez uyanmay. Olar da günde çıhay etenner avjuluga bögün çıhaylar seen adına: ne taptlar seen oluy. Yarın çıhaylar bunun adına: ne taptlar – oon oluy. Bögün deveen günü eten, deveen adına çıhaylar: ne tapttlar devin olajah dagın çetinden titkende rastetiriyler binarın etisin. Erif yuhlay hız otrüy. Alıylar hızı titiyler tetiriyler deve. Dev soray: – Bir deneydi mi bu, hoysan eti deneydi mi? Bular diyler:
– Eti deneydiler. – Varınız onu soyunuz! Gölmegin de hanna bulgap ta tetiriniz minda! Huşlubegin babasının yanında olgan arap ta delip devin yanna diriy hızmetine büyügü oluy diy

: -Çare osa men vanp soyayım? Thuy bu varıy Huşlubek da yuhlay miniy Huşlubegin sütne, dayandrny piçagı kökisne:
 – Huşlubek! Huşlubek! Huşlubek! Huşlubek! uyatıy. Ne de osa uyanıy Otur birada. Gördün sen? Yuhlagansın! Özü mejaa çıhmayınjes yuhlamaa çar ke vaht özü mejanı deçersin, sora yuhlamaa lazımdı! Özü jikin deçmeinjes Yoh! Otur birada men hızı alıp delirim saa. O brahıy onu orada. Özü baldırını yaray bu arap oon gölmegin bulgay,

deçiriy süngün ujuna deliy köteriy atay devin ögne hız da göriy başlay o vahtı hız hargamaa arabı, şte ( tap ezdisini! Başla! Söle!) Urulsun arap urulsun Boynu da burulsun Huşlubegi hıygan osan Ellerin de hırılsın O vahti arap hıza bildirme stiy, şo Huşlubegi ölmegen bu hargay mı arabı – bu da bildirmee stiy ona:
Urulsun arap urulsun
Boynum da vurulsun
Huşlubegi hıygan osan
Ellerim hırılsın
Arap endi özünü hargay hız annamay o vahti arap yene diy: Baldırımdan ahan hannar Yendi hanımdır Huşlubeg sorarsan Tath janımdır.

Hız yene annamay o vahti bir daa:
Hadeleri doldurup doldurup Devi yıhsana! Şop teflensin dev. O vahti hız annay midiy:” hırh kün oturunjes, hirh saat oturayım”
– Aydı, içek diy araba. Ey, aman yıllangan şarabı çıharıylar başlaylar içme. İçiyler. Olar içiy. Hız omuzun üstünen ardına atay şarabı tefleniyler alayı biri o yana yıhılıy, bu yana yıhılıy. Aman varıylar devin yahaların açay arap. Oon boyuna hiliçı var eten. Tek o hilıç tesiy eten oon başın bahşası tesmiy eten.

Alıy o hiliçı, tesiy devin başın. Alıy hızı haçay titiy haytıylar: Varıylar Huşlubege. Alıylar Huşlubegi başlaylar titmee, başlaylar titmee. Huşlubeg diy: Boldurdum. Aydı yal etek. Arap diy: Yoh! Ozü jikimizi deçmeinjez yatma çar yoh. Bizim ardımızdan huvarlar. Ozu jiklerini deçken sora yatıylar raatlanmaa. Olar da huvup deliyler jikejez, jik o yana deçmee ökümneri yoh. Olar ayleyanıy haytuylar. Bu alıy hızı arabı haytıy eve deliy. Padşah evet huvgandı arabı  Huşlubeg haçır ganı çün hız ardına almayjah bir daa. O padşah. Bu erif diy:

– An, varaah. – Yoh diy arap. Baban meni huvgandi padşah sözü bir. O sözünü yere almaz! Meni de hapusa almaz men titmem siz titiniz.
– Aydı, oturunuz bırada. Men varayım sorayım. Alsa delirik. Deliy padsaa diy:
– Baba deliyik, bele bele. Arap yuvan agamnen. Hapuma da delmesin! Diy padşah.
– Ölesem, diy erif, o demese men de haytiyim, çevirliy erif te başlay haytmaa.
– Tohta, olan! Var, söle desin! Padşah sözü bir. Sözün alsa yere o padşahlıhtan çıhay. Çıharıy başındati fesi, olgun başına hoyay:
– Sen olursun padışah. Söle desin. Huşlubeg te varp tetriy arab agasın da nışannısın da. Halıy padşah yerne. Masal da pitiy.

Ders Verici Hikayeler – Dede Korkut Hikayeleri – 8 Yaş Masalları