Kristal Top Hikayesi

Çobanlık yapan bir çocuğun sihirli bir kristal top bulmasıyla birlikte başından geçenleri konu edinen çok güzel bir düşündürücü masal. iyi okumalar…

Kristal Top Masalı

İspanya’nın güneyinde, halkı çok neşeli olan küçük bir köy vardı. Çocuklar evlerinin bahçelerinde bulunan ağaçların gölgesi altında oynarlardı.

köyde yaşayanlar arasında Nasir adında bir çoban çocuğu anne, baba ve büyükannesiyle birlikte köyün yakınında kendileri için yaptıkları bir evde kalıyorlardı.

Her sabah, keçi sürüsünü otlatmak için tepelere kadar götürür, öğleden sonra da köye geri dönüyordu. Her gece büyükannesi ona yatmadan önce yeni masallar okuyordu. Bazen de onun çok sevdiği yıldızların hikayesi’ni anlatırdı.

Bir gün, Nasir sürüsü otlanırken flütünü eline almış çalmaya başlamıştı. Bir süre sonra karşısında duran çalıların arkasında parlak bir ışık gözüne ilişmişti. Hemen ayağa kalkarak ışığın geldiği yöne doğru gittiğinde ışığın kaynağının şeffaf ve çok güzel bir kristal top olduğunu gördü.

Kristal top, adeta renkli bir gökkuşağı gibi ışıldıyordu. Nasir onu dikkatlice eline alarak çevirince, kristal küreden gelen kısık bir ses: “Kalbinin arzu ettiği bir dileği tut, bunu yerine getireceğim” dedi.

Nasir aslında ilk başta bir ses duyduğuna inanamadı. sonra da gerçekten ses duyduğundan emin olduğunda kafası çok karıştı. Çünkü dileyeceği o kadar çok dilek vardı ki, hangi dileği, dileyeceğine dair bir karar veremiyordu.

Bir süre düşündükten sonra: “Aslında yarına kadar beklesem, çok şey hatırlarım. En iyisi dileğimi sonra dilemek olur. ” diye söylendikten sonra, Kristal topu bir torbaya koydu ve sürüyü bir araya getirerek mutlu bir şekilde köye geri döndü.

Kristal top hakkında kimseye bir şey söylememeye karar vermişti. Ertesi gün de, Nasir ne istediğine karar veremedi. Çünkü ihtiyacı olan her şeye sahipti.

Günler her zamanki gibi geçip giderken, Nasir hala dileğini söylememişti. Ama çok neşeli görünüyordu. Çevresindeki insanlar, ondaki bu değişimi gördükleri için hayrete düştüler.

Bir gün, Nasir ve sürüsünü izleyen bir çocuk, bir ağacın arkasına saklandı. Nasir, her zamanki gibi, bir köşeye oturdu, kristal topu çıkardı ve birkaç dakika ona baktı.

Çocuk, Nasir’in uyumasını sessizce bekledi. Bir süre sonra uykuya daldığını görünce, sessizce Nasir’e yaklaşarak kristal topu aldığı gibi kaçıp, uzaklaştı.

Köye giren çocuk köy meydanına giderek orada toplanan köylülere kristal topu gösterdi. Köylülerden biri kristal küreyi eline alınca, kristal topun içinden bir ses duydular.

“Ben senin isteğini yerine getirebilirim.”

Başka bir kişi topu eline alarak çığlık atmaya başladı. “Bir çanta dolusu altın istiyorum.” Biri topu aldı “Ben takıyla dolu iki sandık istiyorum.” Bazıları eski evlerinin yerine saf altından yapılmış büyük bir kapıyla, kendi saraylarına sahip olmayı dilediler. Bazıları da mücevher dolu çantalar diledi.”

Dilek dileyen herkesin dilekleri yerine getirilmiş olmasına rağmen, ancak yine de köyün vatandaşları mutlu olmamışlardı. Birbirlerini kıskanmaya başladılar. Çünkü bir sarayın sahibi olan kişinin altını yoktu ve altın alan kişinin sarayı yoktu. Bu sebeple, köyün vatandaşları birbirlerine öfkelendiler ve konuşmayı bıraktılar.

Çocukların oynadığı köydeki bahçeler artık eskisi gibi değildi. Her yerde saraylar ve altınlar vardı. Çocuklar çok mutsuz oldular. Sadece Nasir ve ailesi mutlu bir şekilde yaşıyorlardı.

Köylüler, o kadar çok mutsuzlardı ki, o kristal topunu aldıkları gibi koyun otlatan Nasir’e geri verdiler. Sonra da ona “Küçük bir köyümüz olduğunda hepimiz mutlu ve neşeliydik, şimdi ise hepimiz mutsuzuz” dediler.

Başka bir köylü “Lüks saraylar ve mücevherler bize sadece acı veriyor. ” Demiş.,

Nasir, insanların gerçekten pişman olduklarını görünce, “Kristal top bana bir şey dilememi istediyse de, şimdiye kadar yapmadım. Ama eğer gerçekten her şeyin eski haline dönmesini istiyorsanız, o zaman dileyebilirim.” Herkes bunu sevinçle kabul etti.

Nasir elindeki kristal topu alarak, çevirdi. Sonra da “köyün daha önce olduğu gibi olmasını diledi.” Bir anda saraylar ortadan kayboldu, yeşil bahçeler ortaya çıktı ve ağaçlarla dolu aynı eski köy oradaydı. Bir kez daha insanlar mutlu yaşamaya başladı ve çocuklar ağaçların gölgesinde oynadılar.

Ahlaki: Elimizde olan her şeyden mutlu olmalıyız ve açgözlü olmamalıyız.