Kurnaz Kurt Hikayesi

Gizemli bir köyde yaşayan kurnaz bir kurt, Türk halk masalının bu bölümünde köylülerle ilginç maceralar yaşıyor. Masal, zekâ ve gizemi birleştiriyor. Masalımız, bu kurdun ve köylülerin yaşadığı olağanüstü maceraları anlatıyor.

Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, bizim içinde develer, tellal pireler berber iken; ben, anamın anasının beşiğini tıngır mıngır sallarken; kalbur eleğin kambur felek üstünde söz ederken, Çok yüce bir dağ varmış. Ama ne dağmış! Dağ mı desem, bağ mı desem diye gören şaşarmış. Doruğuna bakan dağ, eteklerindeki bağlara bakan bağ dermiş. İşte bu dağın yüce doruklarında bir kurt varmış. Kurt da kurtmuş. Hani canavar gözlü, kalın enseli, ziyan kâr mı? Ziyan kâr, bir yaratıkmış.

Gece olunca köye iner, köyün keçisini, atını, eşeğini, Allah ne verdiyse yer, har vurur, harman savururmuş. Köyün ali kıranı kesilince, köylüler bakmışlar ki, bu böyle olacak iş değil. Silaha sarılmışlar, etekleri bağlı, yüce dağ yoluna koyulmuşlar. Az gitmişler, uz gitmişler, derken dağa varmışlar. Yedi koldan aramaya koyulmuşlar. Aman dememişler, uykuyu nedir bilmemişler. Yedi gün, yedi gece kurdu izlemişler. En sonunda kurdu görmüşler ama ne var ki, vuramamışlar. Bu sefer, yedi kolda yedi tuzak kurmuşlar. En sonunda kurnaz kurdu yakalayıp köy odasına getirmişler.

Köy odası bir alem, orada kanun, köyün gelenekleriyle töre kanundur. Kanun demek, dayak demektir. Bunu bilen kurt, odadakilerden korkmuş. Odadakiler de kurttan korkmuşlar. Dayak yerine, sorguya başlamışlar. “Birader kurt,” demişler, “hayvanlarımızı niçin yiyorsun, yazık değil mi?” Kurt önce susmuş, sonra da soruya şöyle karşılık vermiş: “Ben bir kurdum, ben de acıktım. Sizin yiyeceğiniz ekmekse, benimkisi de hayvanlar. Hayvanlarınızı yemeyeyim de ne yiyeyim? İsterseniz, hayvanlarınızı kurtulmasını istiyorsanız, her gün bana bir kilo et getirin. O zaman, hayvanlarınızı yemem.” Köylüler

çaresiz “Peki,” demişler ve kurdu dağa bırakmışlar. Ona bir yuva yapmışlar, köylüler kurda sırayla et götürmeye başlamışlar. Ancak zaman geçtikçe, köyün hayvanları azalmış. Köylüler, et götürmeyi bırakmışlar. Kurt, birkaç gün beklemiş ama kimse gelmemiş. Açlıktan gözleri kararmış, köye inmiş ve orada bir eşekle sıpasını görmüş.

 Eşekten bir kilo, sıpasından yarım kilo alıp yemiş, gerisini bırakmış. Eşek, akşam olunca eve dönmüş ve durumu anlatmış. Köylüler, kızgınlıkla kurdu yakalayıp tekrar köy odasına getirmişler. “Neden sözünü tutmadın?” diye sormuşlar. Kurt, “Köyde hayvan kalmadı, ne çift süreceğim ne güdeceğim hayvan? Ben anlamam, yoksa sizi yerim,” demiş. Köylüler korkmuş, kurda bir şey diyememişler. Kurt kahkaha atıp, kaçmış ve bir daha görülmemiş.

Masal Oku – Orman Hikayesi – Hikaye Oku