Polyanna Hikayesi

Bir varmış bir yokmuş, evvel vakit içinde Pollyanna adında uzun sarı saçları ve çevresine her daim mutluluk saçan dünyalar güzeli bir kız çocuğu yaşarmış.

Pollyanna babasından her daim iyi şeyler öğrenir, bunlardan birisi de çevresinde yaşanan olaylara her daim sakin ve iyi niyetle yaklaşırdı. Babasıyla birlikte sık, sık mutluluk oyunu oynarlardı. Pollyanna’nın en sevdiği oyun mutluluk oyunuydu.

Kısa bir süre sonra Pollyanna’nın ailesinin işleri gereği başka bir ülkeye gitmeleri gerekliymiş. Sevimli kızlarını bir süreliğine teyzesine göndermeye karar vermişler.

Pollyanna’nın teyzesi çok huysuz ve kimseyi sevmezdi. Polly teyzesi ile zaman geçirmeyi hiç kimse istemezmiş. Çünkü çok zengin bir kadın olmasına rağmen çevresinde adam akıllı hiç beğendiği herhangi bir şey yokmuş.  

Hanımefendi Polly, evin yardımcısı Nancy’e evin tavan katındaki küçük odayı Pollyanna için hazırlamasını istemişti. Evlerinde o kadar güzeller güzeli odalar olmasına rağmen, gelecek yeğeni için kış aylarında soğuk, yaz aylarında sıcak çatı katı odayı vermesi Nancy’i çok şaşırtmıştı.

Bir sonra ki gün, Nancy ve evin bahçıvanını gelecek olan Pollyanna’yı almaları için, tren garına gönderdi.

Bahçıvan ve Nancy Pollyanna’yı gördükleri gibi çok sevmişlerdi. Pollyanna’yı hemen eve götürmüşler, Pollyanna teyzesini görür görmez sarılmıştı, ama teyzesi aynı sıcaklıkla cevap verememişti. Bu durum Pollyanna’yı hiç üzmemişti bile.

Zaman su gibi gelip giderken, teyzesinin sert ve katı tutumlarına rağmen Pollyanna’nın hiç üzülmemesi ve her daim mutlu olması Bayan Nancy’i çok şaşırtmıştı.

Günlerden bir vakit Bayan Nancy:

“Benim tatlı ve şirin kızım, mutlu olmanın ve her daim neşeli olmanın sırrı nedir?” Diye sordu.

Pollyanna:

“Biz babamla mutluluk oyunu oynarız hep. Bu oyunu babam bana küçükken öğretmişti. Çok eskiden iyi niyetli yaşlı bir teyze, hediye olarak bizlere koltuk değneklerini hediye etmişti. Bunun üzerine babama sebebini sorduğumda ise, babam bu değneklere her baktığımız da engelli ve sağlık sorunlarımız olmadığı için sevinmemiz ve şükür etmemiz gerektiğini söylemişti babam.” Diye cevap verdi.

Pollyanna biraz dinlendikten sonra tebessüm ederek sözlerine davet etti:

“O günden sonra şartlar ne kadar zor olursa olsun biz ailemizle en ufak şeylere dahi mutlu olabiliyoruz.” Dedi.

Evin görevlisi Nancy adeta hayran kalmıştı küçük kıza. Küçük kızdan mutluluğun sırrının dersini almıştı.

Günler bu şekilde ilerlerken, Köşkün düzeni yavaş, yavaş oturmaya başlıyordu. Pollyann’a  her sabah erkenden teyzesi ile ders çalışırdı öğlene kadar. Öğleden sonra ise akşama kadar oyunlar oynayıp, yada alışveriş için dışarı çıkardı.

Pollyann’a markete giderken, siyah kıyafetlere kuşanmış esrarengiz bir beyefendi ile karşılaşmıştı. Pollyann’a beyefendiyi tanımaya çalışsa da esrarengiz adam mesafeliydi.

Günlerden bir gün Pollyann’a yine o esrarengiz beyefendi ile tekrar karşılaşmıştı. Beyefendi bir önce ki gibi yine karşılık vermemişti, ama Pollyann’ın sıcak ve tatlı davranışları esrarengiz adamı da etkilemişti.

Kısa bir süre sonra esrarengiz adam ile Polyanna her karşılaştıklarında oyunlar oynayıp, sohbet ederlerdi. Evin yardımcı Nancy bu durumu görünce çok şaşırmıştı, çünkü o esrarengiz adam Bay Pedaltın’dı. Çok servetli ve zengin olmasına rağmen kocaman evinde tek başına yaşar, ve hiç kimseyle konuşmazmış.

Bir sabah Pollyann’a bir köpek yavrusunu kucaklayıp eve getirmişti. Bayan Polly köpeği görmesine rağmen bir tepki vermemişti. Bir sonra ki sabah bu sefer kucağında yavru bir kedi ile eve gelmişti. Bayan Polly ilginç şekilde yine tepki vermemişti.

Başka bir gün ise Pollyann’a eve üstü başı kir içinde kalan sokak çocuğunu eve getirmişti. Bu sefer Bayan Polly oldukça öfkeli bir şekilde:

–  Sabrımı taşırdın ama! Şuana kadar yapmış olduğun saçmalıkların en büyüğü bu! Sokakta bularak getirmiş olduğun köpek ve kedi yavrusu yetmezmiş gibi bir de ne olduğu belirsiz, üstü başı kir içinde ki sokak çocuğunu getiriyorsun.

Bu sözleri işiten erkek çocuk, Bayan Polly’in karşısına geçerek:
“Hakkımda yanlış düşünüyorsunuz, ben dilenci değilim efendim. Sadece Pollyann’yı kırmamak için buradayım.” Dedikten sonra evi terk etti.

Teyzesinin önyargılı hareketleri, Tomy adındaki çocuğa söylemiş olduğu sözler Pollyanna’yı çok üzmüştü. Zamanla teyzesinin de kalbi tıpkı kendisinin kalbi gibi yumuşayacağını düşünüyormuş.

Yaz tatili bittikten sonra, okulların açılmasıyla Polyanna okula başlamış, ve tanıştığı arkadaşlarını sık, sık ziyaret edermiş.

Bir sabah, Bay Pedaltın köpeği ile yürüyüş yaparken ayağının taşa takılması sonuncunda düşmüş, çevresinde yardım edebilecek kimseyi de bulamamıştı.

Okuldan çıkan Pollyanna, Bay Pedaltın’ı fark eder etmez hemen ambulans çağırmıştı. Bay Pedaltın iyileştikten sonra:

– Pollyanna neden benimle birlikte kalmıyorsun? Annen ve baban gelene kadar bana arkadaşlık edebilirsin. Hem seninle mutluluk oyununu da oynarız. Demiş.

Polyanna ise teyzesini çok sevdiği için, ondan ayrılmak istemiyordu. Bay Pedaltın’a durumu nasıl anlatabileceğini bilemediğinden çaresiz kalmıştı. En sonunda teyzesinin evden kovmuş olduğu Tomy’i Pedaltın’ın yanına almasını rica edecekti.

– Benim yerime Tomy adında çok masum ve şirin bir arkadaşım var. Kimsesi de yok, o sizinle kalabilir mi?

Bay Pedaltın:

– Madem öyle haftaya sizi bekliyorum.” Demiş.

Birkaç gün sonrasında Polyanna’ya direksiyon hâkimiyetini kaybeden araba çarpmıştı.

Hayati tehlikesi olmayan Polyanna’nın uzun bir süre yatması gerekecekti. Bir gün sonra kendisine gelen şirin kız etrafına yine neşe saçıyordu.

Kazada hayati tehlikesi olmamasına rağmen, Polyanna’nun sağlığı için hastane birkaç gün yatması gerekliymiş. Bir sonra ki gün uyanan şirin kızımız etrafına yine mutluluk saçmaya devam etmiş.

Özellikle teyzesinin içtenlikle, sevgiyle ona canım kızım demesi, daha da mutlu ediyormuş Polyanna’yı.

Polyanna’nın ziyaretine gelen Bay Pedaltın teyzesiyle oturup konuşmaya başlamış.

Bayan Polly’e Pollyanna’ya yapmış olduğu teklifi, teyzesi için teklifi kabul etmediğini de anlatmış.

Bay Pedaltın’ın anlattıklarını öğrenen teyzesi yeğenini daha da çok sevmişti. O kadar çok seviyormuş ki, Polyanna mutlu olsun diye yukarı kata kedi, köpek ve arkadaşlarını çıkarmasına bir şey demiyormuş.

Bay Pedaltın ise sırf Pollyannayı sevindirmek için tomy’i evlat edinmişti.

Bay Pedaltın ise küçük kızdan aldığı derslerden sonra Tomy’i evlat edinmişti.

Artık tüm şehir nasıl mutlu olabiliriz diye, Pollanya’yı ziyaret edip, fikirler alıyormuş. Tüm şehir mutluluk oyunu duymuş, ve hayatlarında uygulamaya başlamışlar.

Pollyanna  ise kendisini ziyaret edenlerden dolayı her gün daha da hızlı iyileşiyormuş. Sonunda tamamen iyileşip ayağa kalmış.

Tüm şehir mutluluk oyunun öğrendiği için çok mutlularmış. Bu yazımızı okuyan değerli okuyucumuz artık sizde mutluluk oyununu öğrendiniz. Umarım sizler de ailenizle bir ömür hep mutlu olurusunuz.

En Güzel Masallar – En Güzel Hikayeler – 6 Yaş Hikayeleri