Sihirli Fasulye Hikayesi

Tembel bir çocuğun Sihirli bir fasulyeye sahip olmasıyla hayatı değişir. Okurken eğleneceğiniz güzel bir sihirli masal. İyi okumalar.

Sihirli Fasulye Masalı

Evvel zaman içinde kimsenin pek bilmediği bir ülkenin uzak mı uzak bir köyünde, dul bir kadınla oğlu yaşarmış. Öylesine yoksullarmış ki paraları yok denecek kadar azmış. Rosi adını verdikleri bir inekten başka bir şeyleri de yokmuş.

Kadın her sabah Rosi’nin sütünü sağar, sonra da kasabaya götürür satar, kazandığı parayla yiyecek bir şeyler alıp eve dönermiş. Oğlu Jack ise miskin miskin yatarmış.

Onlar böyle zar zor geçinip giderken günlerden bir gün Rosi süt vermeyince, Jack ve annesinin bir lokma ekmek satın alacak paraları kalmamıştı.

İkisini de bir düşüncedir almış. Doluya koymuşlar almamış, boşa koymuşlar dolmamış. Ne yapsak ne etsek derken Rosi’yi satmaya karar vermişler.

Annesi Jack’e, “Artık Rosi’den bize fayda yok, en iyisi onu kasabaya götür de sat. Eline geçen parayla da ekebilmemiz için buğday tohumu al.” demiş.

Jack ineğin yularından tutup isteksiz adımlarla kasabaya doğru yola koyulmuş. Az gitmiş, uz gitmiş dere tepe düz gitmiş, tam kasabaya varacakları sırada karşılarına ihtiyar bir adam çıkıvermiş.

Bu sevimli ihtiyarın sakalı öyle uzunmuş ki neredeyse yere değecekmiş. Hiç sakal bu kadar uzar mı demeyin, bizim Jack de böyle demiş ama sonunda hiçbir şeyin imkansız olmadığına inanmış.

Fakat uzunca bir süre şaşkınlığını üzerinden atamamış. Çünkü Rosi bile ihtiyarı görünce hayretinden mölemeye başlamış.

Uzun sakallı ihtiyar önce keyifli keyifli gülümsemiş. Sonra elindeki fasulye tanesini Jack’e göstererek, “İneğini bana verirsen, ben de sana bu fasulye tanesini veririm.” Demiş.

Jack, ihtiyarın bu sözleri karşısında ilkin biraz duraksamış. Sonra ihtiyara, “Sen ne söylediğinin farkında mısın? Diye çıkışmış.

İhtiyar “Hemen sinirlenme, bu öyle senin bildiğin gibi fasulye tanesi değil.”

Jack “Basbayağı fasulye işte”

İhtiyar “Beni dinlersen karlı çıkarsın. Çünkü bu fasulye tanesi sihirlidir. Köyüne geri döndüğünde bunu ekersen, bir gecede büyüyüp boyunun göğe kadar uzandığını göreceksin”

Jack merakla sormuş “Yaaa! Gerçekten doğru mu söylüyorsun,”

İhtiyar ” Tabiki, şimdi kabul edecek misin önerimi?”

Jack düşünmüş taşınmış, sonrada burnunu kaşımış. İhtiyara dönüp, “Peki, senin dediğin gibi olsun.” demiş. Bunu duyan Rosi uzun uzun mölemiş.

“Siz kendi yolunuza, ben kendi yoluma” diyerek kötün yolunu tutmuş bizim Jack. “İyi mi yaptım, kötü mü yaptım?” diye düşüne düşüne sonunda köyüne varmış.

“Anne bak sana ne getirdim” diye seslenmiş annesine, annesi merakla yanına gitmiş, Ardından jack olanları bir bir anlatmış.

Annesi dinlemiş, o anlatmış. O anlatmış annesi dinlemiş. Dinledikçe kaşlarını çatmış, dudaklarını bükmüş. Sonrada “Hadi ver şu fasulye tanesini” demiş kızgın kızgın.

Jack elindeki fasulye tanesini çıkarıp annesine uzatmış. Jack ne bilsin başına gelecekleri. Meğer annesinin sevineceğini sanmış. Annesi fasulye tanesini eline aldığı gibi pencereden dışarı fırlatmış.

“Seni gibi düzenbaz, senin sadece tembel olduğunu sanıyordum. Ama sen akılsızmışsın da…” diye bağırmış.

Bizim Jack kendisini odasına zor atmış. O gece ne ekmek yemiş, ne de su içmiş. Yorgunluktan oturduğu yerde uyuyakalmış.

Ertesi gün güneşin ilk ışıklarıyla uyanınca temiz hava almak için pencereyi açmış. Bir de ne görsün! Karşısında kocaman bir fasulye sırığı duruyormuş.

Pencereyi hızla kapatıp dışarıya fırlamış. Fasulye sırığını aşağıdan yukarıya şöyle bir süzmüş.

“Bizim ihtiyarın söyledikleri doğruymuş meğer,” demiş hayretle. Sonra da fasulye sırığının nereye kadar uzandığını merak edip tırmanmaya başlamış.

Tırmandıkça tırmanmış, yükseldikçe yükselmiş. Bir de aşağı bakmış ki her yer küçücük görünüyor.

“Amma da tırmanmışım ha!” Demiş. Sanki o tırmanıyor fasulye sırığı uzuyormuş. Sonunda kendini bir bulutun üzerinde bulmuş. Bulut kaşını şöyle bir kaldırmış.

“Üzerimde tepinmekten vazgeç artık, hem sen ne arıyorsun burada?” Demiş.

Jack kekelemeye başlamış: “Be… Be.. ben burayı merak ettim de…”

“Öyleyse arkana bak” demiş bulut.

Jack arkasına dönünce bir de ne görsün! Taştan yapılmış kocaman bir şato. Buluttan buluta atlayarak şatonun kapısına varmış. Yavaşça kapıyı açıp içeri bakmış. Karşısında bir dev kadın olduğunu görünce biraz irkilmiş tabi. Dev kadın gür bir sesle haykırmış:

“Sen de kimsin, benim evime izinsiz nasıl girersin?” Bu sözleri duyunca Jack’ın ayakları geri geri gitmiş. Ama sonra cesaretini toplayıp, “Bana verebilecek yiyeceğiniz var mı? Çok acıktım da” demiş

Dev kadın gülümsemiş. “Hadi içeri gel. Sana yeni yaptığım çöreklerden vereyim.”

Jack çöreği tam ağzına götürecekmiş ki şato büyük bir gürültüyle sarsılmış. “Eyvah!” demiş dev kadın. “Kocam geliyor. Hemen saklanmalısın. Çünkü benim kocam çocuklara hiç dayanamaz. Bir lokmada yutuverir onları.”

Jack bunları işitince eli ayağına dolaşmış. Dev kadın: “Çabuk şu fırının arkasına gir.” demiş.

Jack hızla fırının arkasına saklanmış. Bir yandan da “Dev adam ya beni yakalasa!” diye  düşünüyor, tir tir titriyormuş. Dev, kapıyı sertçe açmış ve neşeli bir şekilde şarkı söylemeye başlamış.

İnsanları çok severim, kokularını alırım, nerede olduklarını hemen anlarım. Ben iyi bir devim. “Hımm… Burada bir çocuk var galiba. Nerede hadi söyle” demiş karısına.

Devin Karısı: ” Ne çocuğu, dün akşam yediğin koyun etinin kokusudur.” Dev adeta eşine inanmıştı ama etrafta da kimsecikler yoktu.

Dev yemeği yedikten sonra altınları saymaya başlamış. Bir.. Üç… Derken uyuyakalmış. Bizim Jack saklandığı yerden çıkarak, devin elinden altın kesesini yavaşça çekmiş. Altınları içine doldurup hızla oradan uzaklaşmış.

Bulutların üzerinden atlaya zıplaya düşe kalka, fasulye sırığına ulaşmış. Fasulye sırığına sıkıca tutunarak aşağıya inmiş.

Jack’in annesi altınları görünce hem çok sevinmiş, hem de bu işe bir türlü akıl sır erdirememiş. Aradan günler, haftalar aylar geçmiş.

Altınlar da suyunu çekmiş. Jack çaresiz yine sırığına tırmanmış. O sırada bulutlar uyuyorlarmış. Bir tanesi gözlerini açmış. “Yine mi sen, yoksa evin şatosuna mı gidiyorsun?”

“Evet,” diye karşılık vermiş Jack.

“Biraz dikkatli olsan iyi edersin” demiş bulut. Sonra da “pişman olabilirsin.”

“Sağ ol, ben ne yaptığımı iyi bilirim.”

“İyi öyleyse, sen bilirsin benden söylemesi ” demiş bulut.

Jack’i şatonun kapısında devin karısı karşılamış. “Doğrusu senden biraz kuşkulandım, geçen sefer geldiğinde bir kese altınımız kayboldu.”

Bunları duyan Jack: “Yaaa, demek öyle!” demiş ama bir yandan da kendini çok kötü hissetmiş. Çünkü devin karısının ona yaptığı iyiliği unutamıyormuş.

Dev kadın onu içeri almış, sonra da ona güzel bir kahvaltı hazırlamış. Bizim Jack tam yumurtasını ağzına götürecekken, şato şiddetli bir şekilde sallanmaya başlamış. Dev kapıyı açıp içeri girmeden, Jack çabucak fırınına arkasına girivermiş.

Dev yine aynı şarkıyı söylüyormuş. “İnsanları çok severim, kokularını alırım, nerede olduklarını hemen anlarım. Ben iyi bir devim.” diye mırıldanırken karısı onun bir şey sormasına fırsat vermeden,

“Canım kocacığım! Bu gün sana güzel yemekler yaptım. Hemen kokusunu aldın değil mi? demiş.

Dev, gevrek gevrek gülmüş. “O kadar çok acıktım ki, anlatamam” demiş. Bu sırada devin elinde bembeyaz bir tavuk varmış, karısı: 

“Onu bana ver de yarın pişireyim,” demiş.

” Olmaz,” diye bağırmış dev. Hem de öyle bir bağırmış ki bir ara Jack’ın annesi bile başını kaldırıp gökyüzüne bakmış.

Dev elindeki tavuğu yere bırakmış. Ona “Yumurta” diye emretmiş. Onları izleyen Jack, hayretler içinde kalmış. Çünkü tavuk, altın bir yumurta yumurtlamış.

“Vay canına!” demiş Jack yavaşça. Çok geçmeden dev uykuya dalmış. Jack fırının arkasından çıktığı gibi tavuğu kapmış.

Tavuk neye uğradığını şaşırmıştı. Bizim Jack doğruca fasulye sırığının yanına koşmuş. Gökyüzünden aşağıya öyle bir hızlı inmiş ki bir anda kendini bahçede bulmuş.

Hemen annesine seslenmiş: -“Annee. Annee!.. Sana çok sevineceğin bir süprizim var.” Oğlunun sesini duyan kadın, pencereden başını uzatmış. “Ne var, ne oldu” diye sormuş.

Jack gururla gülümsemiş. ” Yumurta!” der demez, tavuk altın bir yumurta yumurtlamış.

Kadın gözlerine inanamamıştı, sonra da Jack’e dönüp, “Bana bak, ben senin çalışmanı istiyorum, çalmanı değil!…” Jack bu işe biraz bozulmuş. Fakat annesinin bu sözlerini hiç umursamamış.

Gel zaman git zaman derken Jack, yeniden devin şatosuna gitmeyi kafasına koymuştu. Ertesi gün sabah erkenden kalkmış ve annesine görünmeden fasulye sırığına tırmanmaya başlamış.

Şatoya vardığında etrafta kimsecikler yokmuş. Ne devin karısı, ne de dev… Jack yavaşca kapyı açmış. içerde de kimsecikler görünmüyormuş. Önce saklanacak bir yer aramış. Yine fırının arkasına saklanırsam, beni hemen bulurlar, diye geçirmiş içinden.

Odanın ortasında dolanıp dururken bir dev heykeli ilişmiş gözüne. Bizim Jack’in gözleri ışık ışık parlamış. Tam O anda şato sallanmaya başlamış. Jack de kendini heykelin arkasına zor atmış.

Dev her adım atışında yer yerinden oynuyormuş. Sizin de duyduğunuz gibi yine aynı şarkıyı söylüyormuş.  Niye mi? Jack’in kokusunu almış da ondan.

Bu arada Jack gizlice  devi izliyormuş. Dev gür sesiyle haykırmış: “O çocuk burada. Bu kez onu mutlaka bulacağım!” Onu duyan karısı koşup gelmiş. ” Ne çocuğu, çocuk buradaysa ben niye görmedim?” Diye sormuş.

Dev önce yeri göğü inleten bir kahkaha patlatmış. Öyle ki arkasına saklandığı heykel devrilecek diye Jack’in ödü kopmuş. Neyse ki böyle bir şey olmamış.

Dev: “Ben öyle diyorsam, öyledir. Yoksa bana inanmıyor musun?” diye bağırmış.

Karısı: “Tabi inanıyorum, ama nereye saklanmış olabilir ki” diye sormuş.

“Şu fırının arkasına bak bakalım” demiş.

Fırının arkasına bakmışlar, ama bulamamışlar. Aramışlar taramışlar, en sonunda evin altını üstüne getirmişler.

“Yok, yok, yok… işte” demiş devin karısı. Bu sırada masanın üstünde duran arpa takılmış gözüne “bu da ne” diye sormuş karısı

“Görmüyor musun, bu bir arp” demiş dev. Sonra da “Çal,” diye emretmiş. arpa.

Arp kendi kendine öyle güzel melodiler çalıyormuş ki yıldızlar yanıp sönmeye güneş gülümsemeye, ay güneşin etrafında daha hızlı dönmeye başlamış. Bu harika melodilere bulutlar keyiflenmiş, keyiflendikçe dinlemiş.

Sonunda uykusu gelmiş biraz sonra bu güzel melodilerin yerini devin horultusu almış.

Devin derin bir uykuya daldığını gören Jack, masaya tırmanıp sessizce arpı kucaklamış. Küçük  ve hızlı adımlarda kapıya doğru koşmaya başlamış.

Tam bu şurada hiç beklemediği bir şey olmuş. Ne mi olmuş? “İmdat, kurtarın beni!” Diye bağırmaya başlamış arp.

Bu sesle uykusundan uyanan dev, Jack’i görünce, “seni gibi hırsız, seni! Burada olduğunu biliyordum. Demek altınlarımı ve tavuğumu sen çaldın ha? Ben şimdi sana gösteririm.” diye çıkışmış.

Jack soluk soluğa koşuyormuş. Dev de arkasından gidiyormuş. Jack fasulye sırığından aşağı iniyor dev de onu takip ediyormuş.

Dev aşağı indikçe fasulye sırığı onun ağırlığıyla sallanıyormuş. Sonunda Jack avaz avaz bağırmaya başlamış: “Anneee… Annee!.. Çabuk bana bir balta getir!” Oğlunun acı acı kendisine seslendiğini duyan anne, baltayı kaptığı gibi dışarı fırlamış.

Fasulye sırığından aşağıya inmeye çalışan devi görünce dizlerinin bağı çözülmüş. Ne yapacağını şaşırmış: Jack çarçabuk baltayı eline alıp bir vuruşta fasulye sırığını ortadan ikiye ayırmış.

Fasulye sırığı yıkılınca, dev de büyük bir gürültüyle yere yığılmış. Devin öldüğünü gören Jack  Annesine sarılmış.

Gözyaşlarını tutamayan annesi: “Az kalsın yüreğime inecekti. Bir daha kimsenin malını çalmanı istemiyorum.”

“Ama bunlar onun malı değil ki. O da başkasının malını çalıyordu.” diye kendini savunmuş Jack. 

Annesi onun bu sözlerine kızmış. “Bütün bunlar, senin yaptıklarının doğru olduğunu göstermez. Çalışıp hak ettiğin kadar kazanmalısın. Sonra da Allah’a şükretmelisin.”

Jack biraz düşündükten sonra annesinin bu sözlerine hak vermiş. Aradan günler, aylar geçmiş. Dinleyen herkes bu masalın sonuna şaşmış.

Bizim Jack yakışıklı bir delikanlı olmuş. Gerçekten de o günden sonra durmadan çalışıp çabalamış. O çalıştıkça arp, birbirinden güzel melodiler çalıyormuş. Bütün hayvanlar neşelenip ona eşlik ediyormuş.

Çok geçmemiş ki arpın ünü bütün ülkeye yayılmış. Çaldığı melodiler, dilden dile dolaşır olmuş. Günlerden bir gün ortalığa bir söylenti yayılmış. Herkes birbirine, “Prenses arpı görmeye gelecekmiş” diyormuş.

Jack’ın buna inanası gelmemiş. Ne zaman ki prensesi karşısında görmüş, işte o zaman inanmış. Heyecandan dili tutulmuş ve hiçbir şey söyleyememiş. Çünkü prensese aşık olmuştu. Tabi prenses de ona.

Bizim Jack, ne diyeceğini bilememiş ama arp onun yerine dile gelmiş.

“Birbirini sevenler evlenip mutlu olsun. Prenses ve Jack benim sesimi duysun” demiş. Bunu duyan prenses ve Jack birbirlerine bakmışlar.

Jack: “Benimle evlenir misin? Sevgili prensesim” demiş. 

Prenses bu teklifi memnuniyetle kabul etmiş. Dillere destan bir düğünleri olmuş. Arp tatlı tatlı çalmış, onlar dans etmiş. Bunu gören herkes dansa katılmış. 

Yıllar sonra Jack ülkeye kral olmuş. Doğruluktan ve dürüstlükten hiç ayrılmamış. Halkıyla sonsuza dek mutlu bir şekilde yaşamış.

Söylentiye göre arp hala kimsenin bilmediği bir yerde harika melodiler çalmaktaymış. Onu, yalnız hissetmesini bilenler ve bu masalı okuyanlar duyabilirmiş.

Sihirli Fasulye Masalı Özeti

Annesi ile yalnız yaşamakta olan Jack, annesinin sözünü çok dinlemediği için sürekli annesi tarafından uyarılırdı. Bir gün annesi ineklerini pazara götürüp satmasını ister.

Sabah erkenden ineği alarak pazara doğru yola koyulan Jack, yolda tuhaf görünümlü bir ihtiyarla karşılaşır. İhtiyar bir fasulye tohumu ile ineği takas etmesi için jacki ikna eder. Jack ihtiyardan aldığı fasulye sırığını annesine gösterince ona kızan annesi tohumu pencereden dışarı atar.

Sabah olunca fasulye sırığının bulutların üstüne kadar uzandığını gören jack sırığa tırmanarak bir devin evine gider. Devin evinden çalınan değerli eşyalar yüzünden dev onu yakalar ve ardına verir. Devden kurtulmak isteyen jack sırığı keser ve devden kurtulur.

En sonunda annesinin kendisine yaptığı nasihatler ve başından geçen olaylar jack’in yaptıklarının yanlış olduğunu anlamasına sebep olur. O günden sonra dürüst biri olan jack prensesle evlenerek mutlu bir yaşam sürer.

Sihirli Fasulye Masalı Soruları ve Cevapları

• Sihirli Fasulye masalı yazarı: Ünlü Danimarkalı yazar Hans Christian Andersan tarafından yazılmıştır.
• Sihirli fasulye masalının konusu nedir: Hikayenin baş kahramanı olan bir gencin sihirli fasulye sırığını tırmanmasıyla bulutların üzerindeki devin evindeki altın ve değerli eşyaları bulması ile gelişen olayları öykü edinen bir halk masalıdır. 
• Sihirli fasulye kahramanları: Jack, annesi, tuhaf görünümlü ihtiyar, Dev, devin eşi ve prensestir.

Nasrettin Hoca Fıkraları – Ezop Masalları