Tembel Köpeğin Sonu Hikayesi

Hayvan Hikaye Sevenlere Özel Köpek Hikayesi Oku

Çok güzel bir av köpeği varmış. Ama biraz tembelmiş bu köpek…

Sahibi daha küçükken tembel olacağını bilmediğinden midir nedir ona Açıkgöz adını takmış.

Av mevsimiyle birlikte Açıkgöz ile sahibi ava çıkmaya başlamış. Fakat Açıkgöz burnunun ucuna kadar sokulan kuşlara bile dönüp bakmıyormuş.

Bu durum sahibinin canını fena halde sıkmış. “Seni tembel seni!” diye bağırmış çağırmış sahibi…

O kadar kızmış ki neredeyse kovacakmış ama vazgeçmiş. Açıkgöz, buna çok üzülmüş.

Azarlanmak Açıkgöz’ün hiç de hoşuna gitmemiş. Fakat avcılığa da hiç niyeti yokmuş.

Sahibi için “Avını kendi bulsun, kendi vursun, bana ne diye” düşünüyormuş.

 Onunla birlikte ava gitmek falan da istemiyormuş.

Aslında Açıkgöz sadece av konusunda tembel değilmiş. Onun tembelliği her konuda kendini gösteriyormuş.

Sahibi de artık köpeğine hiçbir şey yaptıramaz hale gelmiş. Açıkgöz’ün bu tembelliği sahibini canından bezdirmiş. Son av dönüşü, sahibi Açıkgöz’ü cezalandırmaya karar vermiş.

Bütün gün aç bırakmış zavallı köpeği…

Bizimki çok sinirlenmiş bu duruma… Gün boyu kızıp durmuş.

 “Keşke aç bırakmasaydı da, kovsaydı.” demiş kendi kendine…

Aç kalmak, kovulmaktan daha korkunçmuş Açıkgöz için…

Çok yiyormuş. Çünkü o bir oburmuş.

Gündüz dayanmış dayanmasına açlığa… Ama akşama doğru açlıktan gözleri kararmaya başlamış. Bir köşeye büzülüp uyumaya çalışmış. “Yemek yiyemiyorum bari uyuyayım.” diye geçirmiş aklından… Ama aç karnına da uyunmuyormuş ki…

Ne yapacağını düşünürken, gözüne birden kümes ilişmiş. Tombul tavuklar, horozlar kümese girip çıkıyormuş.

“Tamam işte, buldum. Bir tavuk aşırır, karnımı doyururum” demiş içinden…

Ağır, ağır kümese sokulmuş. Zaten hızlı hareket edecek hali de kalmamış.

Tavuklar ona alışık olduklarından, yanlarına kadar sokulmasına izin vermişler. Fakat bir bakmışlar Açıkgöz ‘de bugün bir tuhaflık var.

Birden bire üzerlerine atılıp, içlerinden en semizini kapınca, iş değişmiş!

– Gak gak gaaaaak! Şu arsıza bak, diye feryat etme ye, bağırıp çağırmaya başlamışlar.

Açıkgöz birden şaşırmış. Sahibi elinde koca bir sopa ile kapıda belirmiş. Öfkeyle üstüne geliyormuş.

Sahibi elindeki sopayla bir iki korkutmuş Açıkgöz’ü…

Elinde ki tavuk düşmüş bir anda…

Sonra bahçede kovalamaya başlamış. Yakalasa belki de çok ağır sözler yiyecekmiş Açıkgöz… Ama sahibi kaç kere söylemiş tavukları rahat bırakmasını…

Bu duruma da kızan sahibi gün boyu hiç yem vermemiş. Artık uslanmasını istiyormuş köpeğinin… Bu cezanın etkili olacağını düşünüyormuş.

Açıkgöz artık açlıktan bayılmış. Ayıldığında hâlâ açmış karnı…

Karar vermiş. Sahibinden mutlaka intikam alacakmış. Aceleyle, hiç düşünmeden bir mektup yazmış. Mektubu dostu olan güvercine vermiş.

– Bunu ormandaki kurt kardeşe götür, hemen gelmesini söyle….

– Peki, demiş güvercin, ormana uçmuş.

Kurt mektubu alınca şöyle bir bakmış. Evirmiş çevirmiş mektubu, bir şey anlayamamış. Daha sonra yanındaki arkadaşına uzatmış:

– Bilirsin okuldan hep kaçardım. Bu yüzden okuma yazma öğrenemedim. Şunu sen okuyuver, demiş. Mektup okundukça kurdun gözleri parlamış. Kulaklarına inanamamış.

Açıkgöz bütün kurtları evine çağırıyormuş.

“Burada taze tavuklar var“ diyormuş. İstediğinizden çok daha iyi yiyecekler var. Tek başıma yiyemiyorum. Gelin de yardımcı olun.” İki saat sonra ormandaki bütün aç kurtlar toplanmış. Açıkgöz’ün evine doğru yola çıkmışlar. Bir süre sonra da evin bahçesine girmişler. Kümesi omuzladıkları gibi, dağ yolunu tutmuşlar.

Açıkgöz:

– Birini bana bırakın, diye yalvarmış, yakarmış. Ama dinlememişler. Ev sahibi gürültüye uyanmış. Hemen tüfeğini alıp avluya çıkmış. Kümese koşmuş, ama nafile… Bir tek tavuk bile kalmamış.

Bahçede bir o yana bir bu yana koşmuş. Sağına soluna bakınmış. Sonra bir köşede uyuklayan Açıkgöz’ü görmüş:

– Bütün tavukları götürürler de sen hâlâ nasıl uyursun be köpek… Sen ne biçim köpeksin haaa… Bir köpek sahibine yardımcı olmaz mı? Bir köpek gelen hırsızları bahçeden uzaklaştırmaz mı, diye bağırmaya başlamış. Tüfeğini doğrultmuş. Bir süre düşünmüş. Fakat tetiği bir türlü çekememiş. Vuramamış Açıkgözü…

Yine de cezasız bırakmamış. Açıkgöz’ü bir güzel azarlamış. Olmayacak, ağır sözler söylemiş. En son olarak da:

– Ne yaptıysam akıllanamadın tembel köpek. Madem sorumluluklarını yerine getirmiyorsun, git dışarıda yaşa da aklın başına gelsin, demiş ve sokağa atmış. Açıkgöz, evden zar zor uzaklaşabilmiş. Sahibinin o halini görünce arkasına bakmadan kaçmış. Ama günlerdir yaşadığı evden ayrılmak da çok zor gelmiş.

Ormana yakın bir yerde yere uzanmış. Üzüntülü gözlerle eve doğru bakmış, durmuş öylece…

Bu evi çok seviyormuş aslında. Görevini yapsaymış, hâlâ orada yaşayabilme şansını yakalayacakmış. Başına bu kötü işler de açılmayacakmış.

– Ah, diye inlemiş. Başıma ne geldiyse tembelliğim yüzünden geldi.

Anlamış bizimki hatasını, anlamış ama geç kalmış artık. Tembelliğinden vazgeçmiş o günden sonra. Ancak son pişmanlık fayda etmemiş. Hayatı boyunca sokak köpeği olarak yaşamaya mecbur kalmış Açıkgöz…

Ve hep o evin sıcaklığının, rahatlığının özlemini duymuş.

Dede Korkut Hikayeleri – 8 Yaş Masalları – Çocuk Masalları Kısa