Dünyadaki En İyi Yalancı Hikayesi

Babasının nasihatini unutan bir çocuğun dürüst olmayan bir değirmencinin yanında mısırını öğütmesiyle birlikte yalancı hikayesi başlıyor. değişik masallar okumak istiyorsanız tam da size göre.

Dünyadaki En İyi Yalancı Masalı

Bir zamanlar, Oğlu ile beraber yalnız yaşayan yaşlı bir adam vardı. Bir gün çocuğunu yanına çağırarak ona bir torba mısır verdikten sonra bu mısırı sakalsız olan bir değirmencinin, değirmeninde öğütmemesini söyledi.

Çocuk mısırını alıp yola koyuldu, kısa bir süre sonra önünde sakalsız bir adam duran, büyük bir değirmenin yanına varmıştı.

Çocuk değirmenin önündeki adamın yanına giderek ona: “Merhaba biraz mısırım var burada öğütebilir miyim?” diye sordu.

Adam: “Olabilir, yaptığım işi bitirdikten sonra öğütebilirsin.”

O anda çocuk, babasının kendisine ne söylediğini hatırladı ve adama hiçbir şey demeden, mısırını eşeğine yüklediği gibi başka bir değirmen bulana kadar nehrin aşağısına doğru gitti.

Çocuk ikinci değirmene ulaştığında orada oturan değirmencinin de sakalsız olduğunu gördüğünde hiç durmadı. Başka bir değirmen bulana kadar yürüdü.

Epey bir yol gittikten sonra, çocuk kendi kendine: “Her değirmende sakalsız bir adam var her halde, en iyisi şu değirmenden mısırımı öğüteyim.” diye düşündü.

Mısırı değirmenin önünde indirerek öğütmek için değirmenin içine koydu. Sakalsız adam mısırı öğütürken çocuk babasının sözlerini hatırlıyor ve bundan da huzursuz oluyordu. Ama artık yapacağı bir şey yoktu.

Değirmenci mısırı öğütürken çocuğun yanına çağırarak “acıkmışsındır un benden yapması da senden bir kek yapalım” dedi.

Gerçekten aç olan çocuk bu teklifi kabul etti.

Değirmenci unu kazana koyduktan sonra çocuğa keki karıştırmasını söyledi. Kek pişirmek için hazır olduğunda ateşe koydular ve pişirilene kadar da etrafını küller ile kapladılar. 

Kek piştikten sonra değirmenci çocuğa şöyle dedi: “Eğer bu pastayı paylaşırsak, ikimizin de yeteri kadar keki olmaz. Gel bir yarış yapalım senle kim en büyük yalanı söylerse tüm keki o alsın.”

Çocuk, başka ne yapacağını bilmeden, “tamam; önce sen başla öyleyse” dedi. Sakalsız değirmenci yalan söylemeye başladı. Onun yalanlarından bıkan çocuk şöyle dedi:

“Söyleyebileceğiniz tek şey bu mu! Beni dinle, sana gerçek bir hikaye anlatacağım.

“Gençken, bir miktar kovan sahibiydik. Her sabah kalktığımda onları kontrol ederdim ve arı saymak çok kolaydı. Ama asla kovanları doğru bir şekilde hesaba katmazdım. Bir gün, arıları sayarken, en iyi arımın eksik olduğunu ve bir an bir horozun onu aldığını fark ettim. 

Yanımda bir torba dolusu mısır vardı. Çantayı sırtıma alarak onu kıyıya kadar takip ettim ve denizden geçtiğini gördüm. Takip etmem gerektiğini biliyordum. 

Denizin öteki tarafına ulaştığımda “Horozun arımı bir adama verdiğini gördüm, o anda bu benim arının!” diye bağırdım. 

Adam ise onu nereden aldın?” Kardeşim ” diye cevap verdi.” sonrada “eğer seninse, onu al.” dedi 

Arımı geri verdi, horozu aldım ve arının arkasına yerleştirdim eve doğru yola koyuldum.

Denizden eve dönerken, darı torbasını tutan tellerden biri ikiye ayrıldı ve çuval doğrudan okyanusa düştü. Tabii ki tamamen kayboldu ve onun için bir şey yapmanın faydası yoktu.

Ardından horoza biraz saman verdim, ve kendim uyumaya gittim. Ama güneş ile birlikte uyandığımda bir sahneyle karşılaştım! Gece boyunca kurtlar gelmişti ve arılarımı yemişlerdi. Bal ise, vadide ve tepelerde yerdeydi. Sonra bu durumun en iyi şekilde nasıl düzeltilebileceğini düşünmeye başladım.

Elime küçük bir balta aldım, avlanmak için ormana girdiğimde bir geyik gördüm.

Onu tek bir darbe ile yaraladım derisinden üç büyük çanta yaptım. Bunların hepsi balla doluydu ve horozun arkasına yerleştirilmişti. 

Uzunca bir süre sonra evime vardım, bana çocuğunun yeni doğduğu söylendi ve bir keresinde ona serpmek için kutsal su götürmek zorundaydım.

Kutsal suyla geri geldiğimde tohumun verimli topraklara düştüğünü gördüm. Gözlerimin önünde büyüyordu. Bu yüzden kutsal suyu olduğu kadar pastayı da aldım ve denizde onlarla birlikte uçuyordum, büyük bir yağmur yağdı ve deniz kabardı.

Ah, tekrar dünyaya güvendiğime ne kadar üzüldüm. Aniden saçlarımın çok uzun olduğunu hatırladım. Bir bıçağı ele geçirdim ve büyük bir kilidi kestim. Ama ateş için ne yapmam gerekiyordu? 

Giysilerimde bir iğne olduğunu hatırladım, iğneyi alıp parçalara ayırdım ve yaktım, sonra uyumaya gittim. Ama şanssızlık beni takip etti. 

Bir anda yanmış olan saçların üzerinde yanan ateşten kıvılcım geldi. Çaresizlik içinde kendimi yere attım ve anında belime kadar battım. Dışarı çıkmaya çalıştım, ama sadece daha ileriye düştüm; eve koştum, bir kürek ele geçirdim, kazdım ve kutsal suları eve götürdüm. 

Yoldayken, olgun tarlaların biçerdöverle dolu olduğunu fark ettim ve aniden hava çok sıcacık oldu ki, erkekler baygın bir şekildeydi. 

Sonra onlara “İki gün kadar uzun ve yarım gün kadar geniş olan kıskacımızı niçin ortaya çıkarmıyorsunuz? Babam ne söylediğimi duyup kısrağına hızlıca atladı ve biçerdöverler ile çalıştı, ben de onlara bir miktar su getirmek istedim. 

Kuyuya vardığımda her şey donmuştu, biraz su çekmek için kafamı çıkarmalı ve buzu kırmalıydım. Su taşırken, orakların hepsi “Kafana ne oldu?” diye bağırdı. Elimi kaldırdım ve gerçekten kafamın olmadığını ve kuyuda bıraktığımı hatırladım. 

Onu aramak için geri koştum, ama bu arada, geçen bir tilki kafamı sudan çıkardı. Onu ondan geri aldım bu kek benim” diyerek keki eline aldı sakalsız değirmenci şaşkındı çocuk kek ile öğütülmüş mısırı alarak eve gitti. Sakalsız kişi ise hayal kırıklığı içinde arkasından bakakaldı.

Bu masal da ilginizi çekebilir.

Bebek Masalları – Eğitici Masallar – 7 Yaş Masalları